به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یاسوج  در استان کهگیلویه و بویراحمد آیین های عزاداری مختلفی برگزار می شود که برخی از آنها از جمله، مراسم استقبال از ماه محرم در روستای امامزاده علی(ع)، مراسم نذری روستای دشت رز بویراحمد، دمام زنی حسینیه حضرت قاسم(ع) گچساران، مویه خوانی و آیین شام غریبانه کهگیلویه، آیین تعزیه خوانی سنتی لنده و آیین تعزیه خوانی سنتی سوق ، در فهرست آثار معنوی ملی ثبت شده است.

شکل عزاداری‌ها در استان کهگیلویه و بویراحمد

شکل عزاداری مردان در استان کهگیلویه و بویراحمد ، به صورت‌های مختلف سینه زنی سنتی و همچنین زنجیرزنی است،در شکل سنتی سینه زنی مردان کمر همدیگر را می‏ گیرند و دایره ‏وار دور علم و نوحه خوان می‏ چرخند.

در تمام مدت سوگواری نیز سازهای موسیقی سنتی با نوایی سوزناک و غم انگیز که اکنون در بسیاری از مناطق این استان تاحدودی رنگ باخته است، جماعت عزادار را همراهی می‌کند.

سوگواری زنان زیلایی، اوج ابراز احساسات به حضرت اباعبدالله(ع)

از نحوه وشکل عزاداری مردان در استان کهگیلویه و بویراحمد که بگذریم،این روزها بانوان این استان نیز دارای شیوه های خاصی برای سوگوارای حضرت اباعبدالله (ع) ویارانش هستند.

هرچند در بسیاری از نقاط مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد، زنان بیشتر نظاره گر نوحه خوانی وسینه زنی مردان هستند، اما در منطقه زیلایی که بیش از200 کیلومتر با یاسوج مرکز این استان فاصله دارند،زنان خود وارد میدان شده و با اجرای سبک خاصی،به امام حسین(ع) ابراز احساسات می کنند.

زنان منطقه زیلایی در این سبک که از دیرباز در این منطقه مرسوم بوده است، به نوعی شروه خوانی روی می آورند که با لحنی اندوه بار و سوز درونی اجرا می‌شود.

در شروه خوانی زنان زیلایی که همانا گریستن بر مرده و بیان کارهای شایسته اوست، موسیقی محلی نیز نواخته می شود.

اما آنچه که سبک عزاداری بانوان زیلایی را متفاوت کرده، نحوه سینه زنی و شکل سوگواری زنان در این منطقه است که جلب توجه می کند

پژوهشگر کهگیلویه و بویراحمدی در گفت وگو باخبرنگار گروه استان های  باشگاه خبرنگاران جوان از یاسوج   می گوید،در این سبک سینه زنی ،زنان و دختران زیلایی با تشکیل حلقه‌های جداگانه به طوری‌که یک نفر به‌ عنوان نوحه‌خوان (یا شروه‌خوان) در وسط قرار گرفته و بقیه خانم‌ها در حالی که چارقد‌ها یا چادرهای سیاه رنگ را به پشت و سینه خود می‌ زنند به شیوه‎ای خاص با لباس‌های محلی و نوحه‏‌هایی به لهجه لری عزاداری می‌کنند.

فریدون داوری در ادامه می گوید: زنان این منطقه همچنین حجله‌ای برای حضرت قاسم (ع) و گهواره‌ای (به زبان محلی تهته) برای حضرت علی‌اصغر (ع) درست می‌کنند و به آن چشم زخم، آویزان می‌کنند و روی آن را پارچه سبز می‌کشند و دور آن عزاداری کرده  می کنند.

در آیین دیگری که به «کتل» مشهور است، زنان زیلایی اسبی را به‌عنوان اسب حضرت امام حسین (ع) زین و تزئین کرده و بین هیات ها می‌گردانند، و به رسم‌ محلی شیون می‌کنند .

پژوهشگر هم استانی در خصوص این رسوم زنان منطقه زیلایی می گوید: انتخاب محل عزاداری و نظافت آن و درست کردن علَم‌ها از دیگر اقدامات زنان این منطقه برای سوگواری است.

فریدون داوری این نوع عزاداری بانوان زیلایی را اوج ابراز احساسات به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) می داند ومعتقد است، مسولان فرهنگی استان باید تلاش کنند تا این نوع آیین سنتی به دست فراموشی سپرده نشود.

قرار است این نوع سوگوارای زنان زیلایی به زودی در فهرست آثار معنوی ملی ثبت شود.

گزارش از ذوالفقار دیودل

انتهای پیام/