به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، غرض نویسنده در این کوتاه نوشت نقادی بنیان فکن فنی و تکنیکی نیست و از آنجاکه شرایط اسف بار خونه به خونه هرگونه نقدی را از آدمی سلب می‌کند، تنها توصیفی از شرایط نامعلوم دومین نماینده استان در رقابت‌های فوتبال کشور پیش روی خوانندگان قرار گرفته است.

در ابتدا اگر چند خبر پیرامون باشگاه خونه به خونه را از نظر بگذرانیم، اوضاع بحرانی نماینده بابل قابل درک‌تر خواهد بود:

اول، اتوبوس کاروان خونه به خونه برای بازی با گل گهر در بین راه دچار مشکل می‌شود، اما اتوبوس دیگری جایگزین نمی‌شود و بازیکنان و کادر فنی با خودرو شخصی به تهران رفته و از آنجا به کرمان پرواز می‌کنند.

دوم، آب معدنی در تمرینات خونه به خونه سهمیه بندی شده است و آب به اندازه کافی برای بازیکنان مهیا نیست.

سوم، خونه به خونه مدعی فصل قبل در حالیکه هفته اول میزبان ملوان انزلی بود، در زمین مسابقه حضور نیافت و از سوی فدراسیون ۳ بر صفر بازنده اعلام شد، واقعه تلخی که هواداران و پیشکسوتان فوتبال مازندران را در بهت و حیرت فرو برد.

چهارم، تا قبل از هفته دوم مسابقات، تیم حتی سرمربی هم نداشت و تمرین به صورت رسمی برگزار نمی‌شد، چون اصولا کسی مسئولیت فنی را بر عهده نداشت.

پنجم، بابلی‌ها تقریبا تمام بازیکنان تاثیرگذار و شایسته فصل گذشته خود را از دست داده اند و اکبر محمدی با ترکیبی کاملا متفاوت با تیم مدعی فصل قبل مواجه شده است، اتفاقی که نتیجه آن کسب سه باخت و یک مساوی از چهار هفته نخست لیگ بوده است.

بدون در نظر گرفتن قرائن حالیه، باید حضور قاسم حسن زاده مالک باشگاه پرهوادار بابلی در ورزش و هزینه سنگین (و یقینا بی بازگشت) وی برای فوتبال و جوانان بابلی را به فال نیک گرفت، اما اینکه چرا به یکباره او تصمیم گرفته تیم خوب خود را به قول قدیمی‌ها اینگونه بر 'زمین بزند'، بر همه پوشیده است.

بابلی‌ها اکنون با کسب یک امتیاز از ١٢ امتیاز ممکن در قعر جدول قرار دارند، در حالیکه تیم شایسته و فینالیست جام حذفی، سال گذشته از ابتدا تا انتهای لیگ جزو بالانشینان مطلق جدول بود و شاید اگر شانس با آن‌ها یار بود، الان در حال دست و پنجه نرم کردن با تیم‌های گردن کلفت لیگ برتر بودند.

به نظر می‌رسد مالک باشگاه از رقابت‌های لیگ یک دیگر خوشش نمی‌آید (یا بهتر است بگوییم متنفر شده است)، شکست در صعود به لیگ برتر و اتفاقات هفته آخر را هنوز فراموش نکرده و راه لج و لجبازی را در پیش گرفته است، اینکه با این رویه در پی اثبات چه موضوعی است را نمی‌دانیم، اما از همین الان می‌توان گفت راهی که آقای حسن زاده و مشاوران وی در پیش گرفته اند عاقبت خیری برای خونه به خونه و هواداراناین تیم به همراه ندارد.

این نارضایتی و کینه نامعلوم و به زعم بسیاری بی دلیل، عصبانیت، پرخاشگری و سوء ظن مداری مسئولان خونه به خونه به هواداران هم سرایت کرده و آن‌ها نیز با رفتاری ناپسند و ناجوانمردانه در قبال حریفان، در حال ساختن چهره‌ای مذموم و موهن از تیم خود و ورزشگاه هفت تیر هستند، رفتاری که واکنش شدید و ناراحتی مسئولان فدراسیون و تیم‌های رقیب را هم به همراه داشته است.

در پایان، اما باید گفت فوتبال در کنار رقابتی سالم و شرافتمندانه، ورزشی جذاب، صلح آمیز و زندگی آموز است و هواداران با فرهنگ، نژاد و قومیت‌های متفاوت به ورزشگاه می‌آیند که در کنار هم از آن لذت ببرند، تا آنجاییکه حتی آلبر کامو نویسنده و فیلسوف مشهور فرانسوی می‌گوید " من هر آنچه از اخلاق و تعهد در زندگی می‌دانم را مدیون فوتبال هستم".

حامد گلی

انتهای پیام/ر

نقد بر احوال این روز‌های خونه به خونه