به گزارش خبرنگار حوزه سیاسیون  گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ویدئویی از رجب صفروف، یک کارشناس روس، با بی‌بی‌سی فارسی این روز‌ها دست به دست می‌گردد. صفروف در این ویدئو مدعی شده سهم ایران از دریای خزر ۵۰ درصد بوده که در سال ۱۹۹۶ (در زمان ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی) ایران پذیرفته سهم‌اش ۲۰ درصد باشد و این پیشنهاد ایران، موجب تعجب فراوان روسیه، قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان شده است. وی ادعا می‌کند که این پیشنهاد ایران، «هدیه الهی» به روسیه و سه کشور تازه‌ استقلال یافته بود.

به همین منظور حمید بعیدی نژاد، سفیر ایران در لندن  با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود نسبت به شایعات درباره سهم ایران در دریای خزر واکنش نشان داد.

حمید بعیدی نژاد در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

"یک کارشناس غیر ایرانی ادعا می‌کند که بیست و دو سال قبل در اجلاس کشور‌های ساحلی دریای خزر، همسایگان ایران از اینکه ایران خواستار بیست درصد و نه پنجاه درصد مالکیت دریای خزر شد تعجب کردند و انتظار داشتند که ایران همان پنجاه درصد را طلب کند. او البته اعتراف میکند که کشور‌های همسایه فقط انتظار پیشنهاد مالکیت پنجاه درصدی از سوی ایران را داشتند و گرنه در هر صورت حاضر به پذیرش چنین پیشنهادی نبودند.

این در حالی است که در اسناد حقوقی مصوب بین ایران و شوروی سابق اصلا توافقی نسبت به تقسیم پنجاه درصدی دریای خزر بعمل نیامده است.

خب حالا عزیزانی که از این اظهارات فرد غیر ایرانی اینقدر به وجد و هیجان آمده اند نباید از خودشان سوال کنند که اگر همسایگان طرح پیشنهاد مالکیت پنجاه درصدی را حق ایران می‌دانسته اند پس چرا بعد از بیست و دو سال مذاکره در سطح سران، وزیران امور خارجه و کارشناسان حقوقی و مرزی همواره با پیشنهاد ایران مبنی بر تقسیم دریا بطور مساوی که همان بیست درصد میشود مخالفت کرده اند بطوریکه در روند جلسه اخیر سران هم که مدت‌ها در خصوص سند آن کار کارشناسی شده بود هم امکان حصول تفاهم در این خصوص بدست نیامد.

آیا نباید فکر کرد چرا در دستگاه حکومت ایران از دولت و وزارت خارجه و ... در این بیست و دو سال که انواع دولت‌ها و نمایندگان با سیاست‌های مختلف خارجی هم در مسند مسئولیت بوده اند یک نفر در دولت و مجلس و یا دیگر نهاد‌های مسئول فکرش به اینجا نرسید که برویم و درخواست مالکیت پنجاه درصدی کنیم؟ آیا ادعای یک خارجی در این موضوع مصداق کاسه داغتر از آش نیست؟

جز این نیست که در مباحث حساس و مهم نباید فقط به شنیده‌ها و ادعا‌های یک فرد اکتفا نمود و تابع احساسات شد بلکه باید قدری به موضوعات دقیق‌تر فکر کرد. ضمنا باید مواظب پوست خربزه‌ها هم بود."

انتهای پیام/