به گزارش خبرنگار  سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، روزهای گذشته جزیره سنتوسای سنگاپور شاهد یک دیدار تاریخی بود، جایی در جنوب شرق آسیا که خواب را از چشمان چشم بادامی های کره شمالی  و جنوبی ربوده تا مشخص شود بالاخره  پایان جدال بین دوسوی اقیانوس  آرام  به کجا می رسد  و در نهایت سرنوشت  موشک های آماده پرتاب  به سوله ها ختم می شود  یا خیر؟ زیرا دونالد ترامپ و کیم جونگ اون  پیش از آن که  پروازشان به سنگاپور  قطعی شود  تا مرز آماده باش هسته‌ای پیش رفته بودند؛ اما  در چند روز گذشته لنز دوربین  های خبری  تصویری را ثبت کردند که  دو رهبر دست یکدیگر را به نشانه کاهش تنش و آغاز یک روند جدید در روابط بین دو کشور  فشردند. برخی اخبار حاکی از آن بوده که دیدار  خصوصی کیم جونگ اون و ترامپ  41 دقیقه به طول انجامیده که پس از آن  جلسه دوم  با حضور مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا و جان بولتون، مشاور ترامپ  برگزار شده است.

این تلاقی تاریخی  تا حدی  به لحاظ امنیتی دارای اهمیت بود، که نخست وزیر سنگاپور اعلام کرد  برگزاری این دیدار ۲۰ میلیون دلار هزینه در برداشته که بخش اعظم آن  صرف مسائل امنیتی شده است، به طوریکه، ۳۰۰ پلیس عمومی، ۵۰۰۰ افسر امنیتی و افسرانی از نیروی دریایی، هوایی و زمینی ارتش سنگاپور برای تامین امنیت این مذاکرات در اطراف هتل کاپلاف  به خدمت گرفته شده‌ بودند. البته این اولین باری است که یک رئیس‌جمهور از آمریکا  آنهم از نوع جمهوری خواهش در زمان حضور در کاخ سفید با رهبر کره شمالی دیدار می‌کند ، زیرا پیش از این روسای جمهور قبلی آمریکا حاضر به انجام این کار نشده بودند، به دلیل اینکه از دیدگاه برخی تحلیلگران هر گونه دیدار و گفت و گو به معنای پیروزی بزرگ برای کره شمالی محسوب می شد، زیرا  پیونگ یانگ  به عنوان قدرت هسته‌ای از سوی آمریکا مشروعیت پیدا می‌کرد. 

از سیاست خشم و آتش تا همکاری برای صلح و ثبات بین المللی 

 باید خاطر نشان کرد  پیش از آنکه رئیس جمهور آمریکا  و اون جوان، در سنگاپور به یکدیگر برسند و پشت میز مذاکره  بنشینند، فراز و فرود های زیادی را پشت سر گذاشتند. در حالیکه در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما  تنش ها در سطح لفظ باقی ماند و ابزار  تحریم همچنان در دستان کاخ سفید خود نمایی می کرد، با انتخاب ترامپ داستان با شدت بیشتری پیگیری شد، حملات لفظی تشدید پیدا کرد و کار به جایی رسید که آماده باش هسته ای در دو کشور برقرار شد؛ جزیره گوام  آمریکا به عنوان سیبل هدف تعریف شد و پونگی ری  در کره شمالی به عنوان جایگاه اوج گیری موشک‌های چشم بادامی‌ها به تیتر یک  اخبار بدل شد. به طوریکه ۸ اوت ۲۰۱۷ ترامپ در جمع خبرنگاران گفته بود : "کره شمالی نمی‌تواند تهدیدی برای آمریکا باشد. آن‌ها با آتش و خشمی روبرو خواهند شد که نظیر آن را تاکنون جهان به خود ندیده است. "فردای آن روز نیز ارتش خلق کره شمالی بیانیه ای صادر و در آن تاکید کرد: "اگر آمریکا در نهایت به دنبال ماجراجویی‌های نظامی بی‌پروایانه است، این مسئله پایان تراژیک امپراتوری آمریکا را تسریع خواهد کرد. "اما طی دو ماه گذشته به یکباره  تحولی در روابط دو کشور ایجاد شد و خبرگزاری ها از گفت‌وگو  و مذاکره بین پیونگ یانگ و واشنگتن اخباری را منتشر کردند. 

در ۱۰ مه ۲۰۱۸ جمهوری خواه تاجر پیشه در توییتر خود نوشت: "نشست من و کیم جونگ-اون در ۱۲ ژوئن در سنگاپور برگزار می‌شود. ما هر دو سعی می‌کنیم که این نشست را به لحظه‌ای بسیار خاص برای صلح جهانی تبدیل کنیم. علاوه بر این پشت میز نشین کاخ سفید،  از مذاکرات خود با کره شمالی حمایت کرده و در اظهار نظری جالب  گفته‌ بود  مذاکره من با کره شمالی نشان می دهند گفت و گو خوب یعنی چه!! این امر در حالی است که ترامپ  پیش از نشستن هواپیمایش در سنگاپور چندین توافق نامه بین المللی را نقض کرده و پای آمریکا را  از اجرای تعهدات پذیرفته شده کنار کشیده است.

  در این میان می توان  خروج یکجانبه  آمریکا از برجام  را آخرین شاهکار ترامپ در حیطه تعهدات بین المللی دانست که البته پیش از آن  این کشور از  پیمان نفتا، معاهده آب و هوای پاریس و تی پی پی نیز   خارج شده بود. در روزهای اخیر و با توجه به تحولات نشست G7 در کانادا نیز گمانه زنی هایی  وجود دارد مبنی بر اینکه G7 به G6 تغییرکند. حال با توجه به این موارد و آغاز مذاکره و گفت و گو میان کره شمالی و واشنگتن این سوال پیش می آید؛ آیا  آینده روشنی برای مذاکره  این دو کشور  قابل تصور است؟ آیا پیونگ یانگ با توجه به سابقه بدعهدی در رفتار آمریکا می تواند به واشنگتن به عنوان دشمن  اطمینان کند؟

بد عهدی، دستور کار ترامپ در سیاست خارجی 

الف: خروج ترامپ از" تی پی پی "؛ اولین قربانی ترامپ  معاهده " تجاری ترانس - پاسیفیک (تی پی پی)" بود که  در  روزهای آغازین فعالیتش در کاخ سفید آن را لغو کرد. این توافق میان ۱۲ کشور که ۴۰ درصد اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهند، امضا شده است. آمریکا، ژاپن، مالزی، ویتنام، سنگاپور، برونئی، استرالیا، نیوزیلند، کانادا، مکزیک، شیلی و پرو اعضای این پیمان هستند.که در پی خروج آمریکا از آن، شینزو آبه نخست وزیر ژاپن اظهار کرد: این  پیمان تجاری بدون مشارکت آمریکا بی فایده خواهد بود. باید یادآور شد " تی پی پی" یکی از دستاورد‌های تجاری باراک اوباما به حساب می‌آید، که سعی  دارد با کاهش تعرفه‌ها و افزایش  مناسبات تجاری  روابط میان این ۱۲ کشور را مستحکم‌تر کند و به ایجاد یک بازار یکپارچه شبیه به اتحادیه اروپا منجر شود، اما ترامپ همه رشته ها را پنبه کرد.

ب:مشروط کردن نفتا برای مکزیک و کانادا؛ نفتا یکی دیگر از گزینه هایی بود که در چارچوب بد عهدی های آمریکا  ادامه حیاتش با اما و اگر همراه شد و دونالد ترامپ که طی مبارزات انتخاباتی آمریکا تلاش می‌کرد خود را طرفدار ملی گرایی اقتصادی نشان دهد، به صاحبان شرکت‌های تولیدی و کارخانجات آمریکایی وعده داد شرایطی فراهم کند که بتوانند مشاغل خود را در داخل آمریکا حفظ کنند، لذا  از نظر دونالد ترامپ "نفتا" یکی از بدترین توافق نامه‌های تجارت آزاد بود که آمریکا تا کنون امضا کرده  است و با این کار زمینه را برای انتقال مشاغل زیادی از آمریکا به مکزیک که نیروی کار ارزان دارد، فراهم کرده است. بنابراین از آنجاییکه دونالد ترامپ  به توییتر علاقه شدیدی دارد و سعی می کند با یک توییت مشکلات داخلی و خارجی آمریکا را حل کند، در صفحه شخصی خود نوشت: توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) را که از آن با نام «گاو پر شیر» (منبع درآمد پرسود) مکزیک یاد کرد، متوقف خواهد کرد. اما  دو کشور مکزیک و کانادا مجبور به بازنگری در آن شدند تا خیال ترامپ از بابت مهاجرین غیر قانونی  و از بین رفتن شغل آمریکایی ها راحت شود.

ج:خروج از معاهده آب و هوایی پاریس؛ چند ماه پس از رئیس جمهور شدن ترامپ، معاهده پاریس چندان به مزاق این جمهوری خواه خوش نیامده و اعلام کرد از این توافق بین المللی خارج خواهد شد تا مانعی برای رشد اقتصادی آمریکا ایجاد نشود. این در حالی بود که رئیس جمهوری آمریکا در کارزار انتخاباتی بار‌ها وعده داده بود که اگر قدرت را در دست بگیرد، ایالات متحده را از توافق پاریس که در پی تلاش دیپلماتیک دولت باراک اوباما و در سال ۲۰۱۵ میلادی برای کاهش گاز‌ها‌ی گلخانه‌ای منعقد شد ، خارج خواهد کرد که در نهایت نیز چنین شد. زیرا اعتقاد داشت این معاهده موجب توزیع ثروت ایالات متحده  به کشورهای دیگر می شود  و به سطح زندگی آمریکایی ها آسیب می رساند.

د:ایستگاه آخر، خروج از برجام؛ در نهایت برجام بود که در راستای بد عهدی های آمریکا طرف های این توافق نامه را مبهوط رفتار قلدر مابانه ترامپ کرد. در حالیکه  آمریکا و کشورهای اروپایی به همراه چین و روسیه، پشت میز مذاکره توافق هسته ای با ایران  را امضا کردند و تعهداتی را پذیرفتند. آمریکا  پس از بهانه تراشی های یکساله از این توافق خارج شد و مانند گذشته خواستار اصلاح این معاهده بین المللی شد. این در حالی است که  بازنگری و تجدید نظر در توافقات امضا شده توسط واشنگتن راهکاری است طی یک و سال نیم گذشته و با به قدرت رسیدن ترامپ در دستور کار سیاست خارجی کاخ سفید قرار گرفت تا هر آنچه در جهان سیاست است  به نفع آمریکا تغییر کند.

ابهام در آینده G7 در سایه بد عهدی 

در این میان نشست اخیر هفت قدرت اقتصادی موسوم به G7 نیز دورنمای روشنی را از روابط آمریکا و اتحادیه اروپا نشان نمی دهد. اجلاس G7 در شهر چارلوکس ایالات کبک کانادا  در حالی برگزار شد که پیش از این ترامپ تعرفه های فولاد و آلومینیوم  را به ضرر شرکای اقتصادی خود در اروپا   افزایش داده بود و در نهایت  با توهین ترامپ به نخست‌وزیر کانادا در توییتر به پایان رسید و باز هم مانند روال گذشته  دونالد ترامپ  توییت کرد: نخست‌وزیر کانادا در طول برگزاری اجلاس G۷ بسیار خوب برخورد کرد، اما پس از اجلاس در کنفرانس خبری گفت که تعرفه‌های گمرکی اعمال شده توسط آمریکا برای کالا‌های کانادایی به نوعی توهین است و وی اجازه نمی‌دهد که دیگران خواسته‌های خود را با تهدید به کانادا دیکته کنند که این مسئله نشان دهنده ضعف و بی‌صداقتی نخست‌وزیر کانادا بود؛ و سرانجام امضای خود را از بیانیه پایانی این اجلاس پس گرفت. 

سخن آخر 

اگر  روند رفتار ترامپ نسبت به  معاهدات بین المللی را  بررسی کنیم، می بینیم که تجدید نظر و مشروط کردن پذیرش  تعهدات آمریکا در این معاهدات استراتژی ای است که  رئیس جمهور آمریکا برای تامین منافع واشنگتن در پیش گرفته‌ است و نکته قابل توجه علاقه غیر متعارف این دلال املاک به توییتر است که اغلب هر نوع مخالفتی را با توییت چند کلمه‌ای اعلام می کند! حالا قطار بد عهدی ترامپ به ایستگاه پیونگ یانگ رسیده است  ترامپ  در حالی با دنیایی از پل‌‎های  خراب شده در پشت سرش، دستان کیم جوان را به گرمی می فشارد که اگر کره شمالی با دقت رفتار این رئیس جمهور آمریکا را بررسی کند باید با حساسیت بیشتری دست به امضا بشود، چراکه هیچ تضمینی نیست  فردا دوباره ترامپ توییت نکند و نگوید خواهان بازنگری یا امتیاز گیری بیشتر است.

لذا با توجه به روال شکل گرفته در راهروهای کاخ سفید طی چند ماه گذشته دو تحلیل را می توان در رابطه با مذاکرات پیونگ یانگ - واشنگتن مطرح کرد: مورد اول این است که به قول اندیشمندی در راوبط بین الملل دشمنی که دوست می شود تمام تلاش خود را می کند تا اعتماد را جلب کند ، لذا با توجه به این مسئله امکان دارد روابط دو طرف برای جلب اعتماد یکدیگر خوب پیش برود و یا در وهله دوم آمریکا طبق سنت گذشته با امتیاز گیری جز به جز کره شمالی را محکوم به حرف شنوی می کند؛ باید منتظر ماند و دید، ترامپی که علیه خود عمل می کند در نهایت به کجا می رسد.

انتهای پیام /