
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ پژوهشگران دانشگاه شیراز با نانوسلولز، توانستند خواص بستهبندیهای مواد غذایی تولیدشده از نشاسته و ژلاتین را بهبود دهند و به گفته آنها این بستهبندی جایگزین بسیار بهتری نسبت به نمونههای پلاستیکی متداول است، ضمن آنکه در حفظ محیط زیست و نگهداری مواد غذایی عملکرد بهتری دارد.
محمدمهدی ظرافت استادیار دانشکده فناوریهای نوین دانشگاه شیراز اظهار کرد: یکی از مواد جایگزین برای بستهبندیهای پلاستیکی را پلیمرهای طبیعی است.
وی با بیان اینکه پلیمرهای طبیعی معمولا خواص بستهبندی ضعیفتری نسبت به پلیمرهای سنتزی دارند، ادامه داد: این محدودیت را میتوان با استفاده از افزودنیهای نانومقیاس، مانند نانوسلولز و نانوذرات رس برطرف کرد و میزان استحکام و عبوردهی گازها و رطوبت را در این نوع پلیمرها بهبود داد.
استادیار دانشکده فناوریهای نوین دانشگاه شیراز اضافه کرد: در همین راستا در این تحقیق تلاش کردیم تا اثر اضافه کردن نانوسلولز و کیتوسان به فیلمهای متشکل از ترکیب نشاسته و ژلاتین بر خواص این نوع بستهبندیها را مورد بررسی قرار دهیم.
ظرافت تصریح کرد: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، مواد نانومقیاس از جمله نانوسلولز میتوانند منجر به بهبود خواص فیلمهای پلیمری طبیعی ساختهشده از نشاسته و ژلاتین شوند و جایگزین مناسبی برای بستهبندیهای پلیمرهای سنتزی باشند.
وی اضافه کرد: معمولا استحکام مکانیکی پلیمرهای طبیعی پایین است، اما نتایج این تحقیق نشان داد که اضافه کردن نانوسلولز به ماتریس فیلم میتواند استحکام مکانیکی نشاسته را تا ۵۰ درصد افزایش دهد و به طور همزمان عبوردهی رطوبت و اکسیژن را نیز پایین آورد.
استادیار دانشکده فناوریهای نوین دانشگاه شیراز با بیان اینکه با توجه به زیست تخریبپذیری فیلمهای پلیمری طبیعی بزرگترین مزیت آن در حفاظت از محیط زیست است افزود: باید تلاش شود در میانمدت این نوع بستهبندیها و بستهبندیهای مشابه صرف نظر از قیمت تمام شده جایگزین مواد پلیمری سنتزی شوند.
محقق این طرح اظهار کرد: نتایج این تحقیق در صنایع بستهبندی مواد غذایی همچون صنایع بستهبندی میوه، شیرینی، مواد پروتئینی از جمله گوشت و مرغ قابل کاربرد دارد.
ظرافت در خصوص امکان تجاریشدن نتایج به دست آمده، تصریح کرد: این طرح هماکنون در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و مطالعاتی برای ارتقای آن در مقیاس پایلوت نیز صورت گرفته است.
وی ادامه داد: در صورت ارتقای طرح تا مقیاس صنعتی، قابلیت کاهش هزینههای تمامشده تا حد زیادی وجود دارد.
این تحقیقات از سوی محمد مهدی ظرافت، صمد صباغی از اعضای هیأت علمی و سید مجید نوربخش سلطانی دانشآموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز اجرایی شده است.
نتایج این تحقیقات در مجله Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر ۴.۸۱۱ انتشار یافت.
منبع: خبرگزاری ایسنا
انتهای پیام/ن