به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ جلال چراغپور کارشناس و مربی فوتبال درد تحلیل لیگ هفدهم فوتبال نوشت:

• برای اینکه لیگ برتر فوتبال را بررسی کنیم و قبل از اینکه به جزئیات مدیریتی لیگ بپردازیم بهتر است یک سئوال را جواب بدهیم. اگر بتوانیم این سئوال مهم را پاسخ بدهیم خود به خود و به طور اتوماتیک وار لیگ را بررسی کردیم.
• سئوال مهم این است که چرا لیگ برتر ما در رتبه هفتم در لیگ‌های آسیایی قرار دارد و اگر بتوانیم به این مسئله پاسخ روشن بدهیم شاید مشکلات لیگ ما کاهش یابد و به رتبه‌های پایین‌تر آسیا ارتقا یابد.
• در حالی که مسئولان فدراسیون فوتبال برای کسب یک مقام در رده نوجوانان فوتبال بانوان آمار ارائه می‌دهند، اما به مسئله رتبه هفتمی لیگ کشورما در آسیا ورود پیدا نمی‌کنند و تمایلی هم برای بازگو کردن این موضوع ندارند.

• این مطلب مقدمه‌ای بر تحلیل لیگ برتر ۹۶-۹۷ بود و فاکتور‌های این رقابت‌ها به شرح زیر است:

تولیدات لیگ برتر جوابگوی نیاز تیم ملی نیست

• یکی از خواص یک لیگ پویا این است که همه ابزار مورد نیاز تیم ملی آن کشور را تولید کند. تولید نکردن ابزار مناسب برای تیم ملی به منزله اشکال در لیگ برتر است. در لیگ برتر ما امکانات لازم برای تیم ملی به طور واضح و روشن فراهم نمی‌شود یا اگر هم تولید شود جوابگوی نیاز تیم ملی نیست.به طور مثال علی علیپور با ۱۹ گل زده آقای گل لیگ برتر فوتبال است، اما می‌بینیم فقط با فشار مطبوعات به تیم ملی دعوت می‌شود و مجدد کنار گذاشته می‌شود. او مهاجم نوک قهرمان لیگ برتر است، اما از نظر سرمربی تیم ملی، مهاجمانی که در این لیگ بازی نمی‌کنند بر علیپور ارجحیت دارند.بدین ترتیب متوجه می‌شویم که تیم ملی ابزار مناسب خود را از خارج از لیگ برتر تامین می‌کند و این موضوع نقطه ضعف لیگ کشورمان محسوب می‌شود.

پست‌های حیاتی لیگ برتر در اختیار مهاجمان خارجی است

• تیم پرسپولیس باحضور منشا، خط حمله خود را تشکیل می‌دهد، خط حمله استقلال با تیام تقویت شده است، ذوب آهن، کی روش را در خط حمله در اختیار دارد، تیم صنعت نفت آبادان، شیمبا مهاجم برزیلی را دارد. این بدان معنا است که بهترین و حیاتی‌ترین بخش فوتبال ما در تیم‌های لیگ برتری را بازیکنان خارجی تشکیل می‌دهند. به همین دلیل این موضوع در فوتبال ما همانند یک تیغ ۲ لبه است و پست‌های حیاتی را به بازیکنان خارجی می‌دهیم که همین مسئله باعث می‌شود که لیگ برتر ما نتواند بازیکنی در حد مطلوب برای تیم ملی تولید کند. آخرین تولیدات لیگ برتر ما همانند علیپور و تبریزی هستند که بیش از یک دوره انتخابی به تیم ملی دعوت نمی‌شوند.

دانش لیگ برتر ایران در میان مربیان ایرانی ثابت است

• مسئله دوم این است که دانش در گردش در درون لیگ برتر ما به استثناء ۲ تیمی که مربی خارجی دارند بیش از ۱۰ سال است که ثابت مانده است. در نتیجه چطور انتظار تحول و پویایی از لیگ داریم که ۹۰ درصد مربیان آن بیش از ۱۵ دوره است که در لیگ حضور ثابت دارند. اکنون این مسئله را با فوتبال انگلستان مقایسه کنید که به جز آرسن ونگر که با اهداف مشخصی در آرسنال ثابت است، بهترین، خلاق‌ترین مربیان دنیا در لیگ برتر انگلیس دعوت به کار می‌شوند. گوادیولا، کلوپ، کونته و مورینیو مربیان صاحب نام لیگ انگلیس هستند.
• اکنون این سئوال پیش می‌آید که چطور انتظار لیگ پویا داریم در حالی که مربیان این لیگ فقط در تیم‌ها جا به جا می‌شوند.
• مسئله سوم این است که بازیکنان خارجی که در لیگ برتر ما بازی می‌کنند فقط می‌توانند در لیگ فعالیت کنند. این موضوع نشان می‌دهد که این بازیکنان در هیچ یک از لیگ‌های آسیایی نمی‌توانند بازی کنند چرا که در سطح ۲ بازیکنان روز دنیا هم نیستند. این در حالی است که تیم السد قطر از ژاوی به عنوان بازیکن خارج از کشور استفاده می‌کند. اکنون شما مقایسه کنید بشار رسن کجا؟ ژاوی کجا؟
• این در حالی است که بشار رسن در تیم اول ما بازی می‌کند و همین موضوع کیفیت بازیکنان شاغل در لیگ برتر کشورمان را تعیین می‌کند.

لیگ برتر فقط مصرف داخلی دارد

• مسائل دیگر هم می‌توانیم بررسی کنیم و متوجه می‌شویم که لیگ فوتبال ما فقط مصرف داخلی دارد و این هیاهو و جنجال برای خودمان اهمیت دارد و ارزش کیفی ندارد. به همین دلیل مسئولان فدراسیون فوتبال تا زمانی که برای ارتقا لیگ از رتبه ۷ به پایین‌تر برنامه ریزی نکنند، این لیگ پرحاشیه فقط سر ما را گرم می‌کند که البته سرگرمی خوبی است.

انتهای پیام/