چندین قرن پیش اهالی تمدنی باستانی که درجزیره ایستر زندگی می‌کردند به دلایلی مشکوک این جزیره را ترک کردند، اما مجسمه‌های بزرگ و غول پیکر با ظاهری عجیب که رو به سوی دریا دارند در امتداد ساحل جزیره برجای مانده است.
این مجسمه‌ها بین ۱۱۰۰ تا ۱۶۸۰ پس از میلاد حک شده اند و برخی دلیل وجود آن‌ها را خودداری از حمله سایر قبیله‌ها و دریانوردان به جزیره ایستر اعلام کرده اند.
بالا آمدن سطح آب دریا امکان از بین رفتن بخش اعظمی از آثارباستانی موجود دراین جزیره را در پی دارد و باستان شناسان دراین باره هشدار داده اند.
مقام‌های سازمان ملل هشدار داده اند امکان دارد جزیره تا سال ۲۱۰۰ به طور کامل زیر آب غرق شود و این میراث جهانی منحصربه فرد نابود شود.
این جزیره برای سال‌ها متروکه بوده است و در سال ۱۷۲۲ کاوشگران هلندی آن را کشف و مجسمه‌ها را پیدا کرده اند. بسیاری از مجسمه‌ها درآن زمان فرو افتاده بودند که به تدریج و درقرن‌های بعد با پیشرفت‌های باستان شناسی به موقعیت اولیه خود بازگردانده شدند.
جزیره ایسترشکلی مثلثی دارد و در وسط اقیانوس آرام جنوبی قراردارد و نزدیکترین کشور به آن ۱۲۸۹ مایل ازآن فاصله دارد.
به دلیل ارتفاع کم خشکی از سطح آب در جزایر اقیانوس آرام به ویژه جزیره ایستر و قرارداشتن مجسمه‌ها درساحل دریا خطر بالا آمدن آب دریا تهدیدی جدی برای نگهداری این میراث جهانی ارزشمند است.
جزیره ایستر اکنون ۶۰۰۰ ساکن و بیش از صد هزار بازدید کننده درطول سال از سراسر جهان دارد که هرساله حدود ۷۰ میلیون دلار از این راه درآمد کسب می‌کند.
حدود ۸۸۷ مجسمه با ارتفاع تقریبی ۴ متر در امتداد ساحل جزیره قراردارند.
برخی کارشناسان مسکونی شدن این جزیره را متعلق به ۷۰۰ الی ۸۰۰ سال پیش از میلاد می‌دانند. کارشناسان با انجام تست ژنتیک از برخی بومیان آمریکای جنوبی و مقایسه آن با DNA اهالی کنونی جزیره ایستر شباهت‌هایی پیدا کرده‌اند هرچند که بیشتر اعضای کنونی این جزیره از بازماندگان ماجراجویان هلندی و یا افراد متعلق به قاره آمریکا هستند.
با توجه به راز ورمز‌های زیادی که این جزیره و مجسمه‌های آن دارند خطر فرورفتن در زیر آب می‌تواند تمامی نشانه‌های احتمالی برای ادامه پژوهش‌های باستان شناسان را از بین ببرد.
منبع:ِDailymail
انتهای پیام/
