به گزارش  حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سجاد فرهمند پارسا دبیر واحد روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در واکنش به اقدام احمد نجفی کارگردان سینما مبنی بر گِل گرفتن درب شورای صنفی به دلیل اعتراض به وضعیت نمایش فیلمش یادداشتی نوشت.

یادداشت پارسا در واکنش به اعتراض احمد نجفی

احمد نجفی بازیگر و تهیه کننده سینما درب شورای صنفی نمایش را گل گرفت؛ ایکاش گل هم نمادی میشد علیه ناکارآمدی ها ؛ ایکاش گل هم میشد نمادی علیه سوزاندن و زنده به گور کردن استعداد ها؛ گل نمادیست که باید ایرانی ها علیه خودشان به کار بندند ؛ مشکل ایران امروز خود ما هستیم؛ رانت و لابی گری از کجا آمده است؟ از امریکا یا اسرائیل؟ غیبت و تهمت و برچسب زنی نسبت به یکدیگر و هم دیگر را زیر گرفتن در امور مختلف از امریکا امده است یا اسرائیل؟؛ خیر این ها از هیچ کجای دنیا به ایران وارد نشده است؛ این ها رذایل اخلاقی هستند که در نهاد مردم ایران فرو رفته است تا به اینجا شرمنده اخلاق و فرهنگ شده ایم؛ با جرات به میدان بیاییم و بگوییم که نتوانستیم برای آموزش ایرانیان کاری انجام دهیم در خور شان و شخصیتشان؛ ما نه توانستیم ایرانی باشیم نه توانستیم مسلمان باشیم؛ نهج البلاغه را باز کنید ببینید چند درصد به این گفتار و کردار بوده ایم؟ چند درصد از ارزش ها و هنجارهایی که امیرالمومنین علی (ع) برای فرد و جمع ما گفته است عمل کرده ایم گل باید گرفت مغز متعفنه عقب مانده را که در پی منافع مادی و دنیوی خویش جمعیت مسلمان و این مرز بوم را به سر حد آستانه تحمل خویش کشانده؛

بیایید گل گرفتن را از خودمان شروع کنیم ؛ برخی با نمایش و بازیگری به میدان حزب اللهی ها و انقلابی ها آمده اند تا با نفاق و رانت خواری به اسلام و انقلاب صدمه و لطمه بزنند؛ پوشش هایی در لوای مناصب و جایگاهای اجتماعی به خود گرفته و خود را مصون از هر گناهی برای جامعه متصور می‌شوند.

اگر گل بر سر این افراد ریخته نشود تنها اسلام و انقلاب صدمه می‌خورد تنها روحانیون پاک دل و بسیجیان پاکدل از وجود نحس این افراد صدمه می‌خورند، افرادی که اول و آخرشان با دروغ و ریا عجین شده تنها انگلی برای جامعه اسلامی محسوب می‌شوند که خوراکشان از مجموعه باعث بیماری و ناتوانی در کل جامعه میگردد؛ تنبلی ها و کاستی های انقلابی از آن خود اشخاص انقلابی نیست؛ انگیزه زمانی که بمیرد زنده کردنش کار خداست، جوانان و نوجوانان دیگر انگیزه ای ندارند.

زمانی که میدانی این چنینی میبینند تمام کنید شعار دادن را؛ تمام کنید حرف های صدمن یک غاز را ؛ به میدان بیایید ببینید وضعیت جوانان و نوجوانان را؛ ببینید وضعیت جوانان و نوجوانان انقلابی و حزب اللهی را، سر پوش بر ناکارآمدی و کم کاری در این مورد نگذاریم که تنها دودش در چشم خودمان فرو می‌رود؛ براساس مصلحت این گونه موارد باز گو نشده و همیشه نقد این موارد سرکوب شده است، ولی این بار باید این ها گفته شود تا فکر و عملی برای اصلاح آن انجام گردد؛ باید گل گرفت درب سازمان ها و نهادهایی که تا به امروز وظیفه ایدئولوژیک نسبت به جوانان و نوجوانان که در آموزش و کادر سازی جوانان انقلابی نقش داشته اند.

به این موضوع فکر کنید که چرا باید افرادی که خود را طلایه دار احقاق ارزش ها و اهداف انقلاب می‌دانند و دفاع از حقوق مستضعفین و بر پایی حکومت پا برهنگان اند و با مقوله رفاه و آسایشی که مواضعشان شفاف است که ساده زیستی و دوری از تجملات ارکان اصلی و مبانی فکری ایشان است حال منازل مسکونی و تحصیلات و فرزندانشان هیچ بویی از این نظام فکری نبرده است؟ آری مشکل از همین جا شروع شده است که خود حرفای خودمان را فراموش کرده و بعد از گذشت خرمان از پل؛ رفاه و آسایش دغدغه ما شده؛ خرده گرفته می‌شود نسبت به جمعیت امام علی (ع) که تفکرات سکولاریستی در بین موسسین و فعالین آن هست و خرده میگیریم بر فعال بودن ایشان در حاشیه های شهر.

نمی‌خواهم سیاه نمایی کنم و بگویم کاری صورت نگرفته اما آن طور که باید خیر؛ صورت نگرفته است؛ مشکل ما بت ساختن از اشخاص است از شخصی بت می‌سازیم و آن را علامه دهر می نامیم. مشکل ما این است که جایگاه برای ما معرف اشخاص شده است هر کس در جایگاهی حقوقی و با منزلتی قرار گرفت جامعه به پرستش آن شروع می‌کند ؛ جایگاه ها و منزلت ها در جمهوری اسلامی باید گونه ای باشد که فساد اور نبوده و شخص را در هاله ای از توهم فرو نبرد که تکبر و غرور شخصیت آن را فرا بگیرد و ماشاالله فهم و آگاهی عمومی که در پی آن به پرستش و خم و راست شدن در برابر این مسئولین ختم می‌شود.

تا این زمانی به گونه ای بوده که مسئولین لطف کرده اند و کاری انجام داده اند و اگر تشکر و بذله گویی از اقداماتشان صورت نگیرد دلخوری هم ایجاد می‌شود ما تنها از آگاهی ترسیده ایم؛ ترسیده ایم که مردم آگاه شوند؛ ترسیده ایم که مردم بدانند چون اگر بدانند می‌خواهند؛ ما نخواستن را برای مردم خواستیم ما خواستیم مهر محرمانه بر خیلی چیز ها کوبیده شود؛ ما خواستیم محتوای خیلی از جلسات شواراها که با رای مردم تشکیل شده محرمانه بماند ما نباید از شرایط کنونی دلخور باشیم چون دست رنج خود ماست این نارضایتی ها؛ اگر تحریکات هم از جانب اجنبی باشد خود این دلیل عذری است بدتر از گناه ؛ چرا که نتوانستیم مردم خود را به ان حد از اگاهی برسانیم که با هر بادی نلرزند ما مقصر وضع موجودیم تقصیرات را از شانه خود بر نداریم و به شانه کسی دیگر بیاندازیم کسی دیگر تکلیفش معلوم است اپوزیسیون و رفرمیست نقشش تعریف شده است در عالم سیاست؛ ما چرا نقش خود را به درستی ایفا نکرده ایم ؛ مطالبه من جوان دهه هفتادی از بزرگان این است ما دچار بحران هستیم و با این وضعیت تنها استحاله به دست خود ما در انتظار ماست.

والسلام

انتهای پیام/