به گزارش حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشست پرسش و پاسخ فیلم «ماهورا» با حضور حمید زرگرنژاد؛ کارگردان، علیرضا جلالی؛ تهیهکننده، مرتضی غفوری؛ مدیر فیلمبرداری، کاوه ایمانی؛ تدوینگر، ستار اورکی؛ آهنگساز، آرش قاسمی؛ صداگذار، ساعد سهیلی، بهاره کیانافشار، کامران تفتی و مهدی صبایی؛ بازیگران با اجرای محمود گبرلو امشب پنجشنبه نوزدهم بهمنماه در پردیس سینما گالری ملت برگزار شد.
در جایگاه مرحوم حمید آخوندی؛ دیگر تهیهکننده این فیلم سینمایی عکسی از ایشان قرار داده شده بود. در ابتدای نشست گبرلو از حاضران در جلسه خواست که یک دقیقه بایستند و فاتحهای برای این تهیهکننده بفرستند.
سپس، زرگرنژاد با بیان اینکه ساخت «ماهورا» برای من خیلی سخت بود، گفت: این فیلم بر اساس یک مستند ساخته شد و نگارش فیلمنامه آن چهار سال زمان برد.
وی درباره چرایی ساخت چنین فیلمی توضیح داد: من مستندی به نام «حلقه در خاک» دراین روستا ساخته بودم و همیشه فکر می کردم پتانسیل ساخت یک فیلم سینمایی بلند را دارد. از آنجا که نگه داشتن مخاطب برای یک فیلم 90 دقیقهای مشکل است با وسواس فیلمنامه آن را نوشتم.
کارگردان «ماهورا» در پاسخ به اینکه آیا عشق جاری در فیلم نیز واقعی بود؛ گفت: این بخش داستان تخیل من بود که به قصه اضافه شد.
او در پاسخ به تشابه این فیلم با «عقابها» بیان داشت: من حتی سقوط هواپیما را نشان ندادم. بیشتر یک لباس و بهانهای بود. اینکه یک هواپیما سقوط میکند، زیاد در سینمای ایران پرداخت نشده و تنها یک فیلم «عقابها» بوده به همین دلیل آن فیلم را برای شما تداعی میکند.
زرگرنژاد در توضیح این نقد که ترکیب فارسی و عربی در عشیرهها وجود ندارد، توضیح داد: من خوزستانی هستم و مردمی که میبینم اینچنین صحبت میکنند؛ همچنین مشاوران ما این ترکیب را تایید کردند.
کارگردان «ماهورا» در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم حدیث نفس شما بود گفت: قطعا این فیلم گوشهای از علایق من بوده است اما همه آنچه که میخواهم روی پرده سینما ببینم نیست و به دنبالش هستم.
جلالی تهیه کننده فیلم، با گرامیداشت یاد مرحوم آخوندی گفت: ایشان برای این کار زحمات زیادی کشیدند و در حال حاضر نیستند که نتیجه زحماتشان را ببینند. همکاران من برای ساخت این فیلم زحمت زیادی کشیدند و ما در طول فیلمبرداری یا درون آب بودیم و یا روی آب.
تهیهکننده فیلم درباره پرداختن به این موضوع بیان داشت: مظلومیت یک طایفه را نشان دادن که کسی به آنها نگفته بجنگند و خودشان احساس تکلیف کردند، قابل تقدیر است. متاسفم که تاکنون این قوم دیده نشدهاند و به آنها پرداخته نشده است و درود میفرستم به شهدایشان.
در ادامه، کاوه ایمانی درباره تدوین این فیلم توضیح داد: من تدوین این کار را به همراه خانم قاجاریه کار کردم. من 58 فیلم سینمایی کار کرده ام و ده سال قبل فیلم روز سوم را تدوین کردم اما این فیلم ده برابر روز سوم سخت بود.
اورکی هم درباره ساخت موسیقی فیلم گفت: من در آن جغرافیا بزرگ شده ام و خیلی خوشحالم موسیقی این فیلم به من رسید. من با این جغرافیا مانوس بودم و نغمه های درونی ام را در این فیلم آورده ام.
بهاره کیان افشار بازیگر این فیلم اظهار کرد: از نبودن پدر عزیزی که در این فیلم همراه ما بود و امروز نیست دلگیرم. حضور در این فیلم را هرچند کوتاه مغتنم میدانم.
کامران تفتی نیز گفت: در مورد فیلم خودمان حرف زدن جایز نیست. من قبل از صحبت درباره ماهورا از دو فیلمی که دیدم تعریف می کنم. «تنگه ابوقریب» که اشکم را درآورد و «مغزهای کوچک زنگ زده». برخی آدمها به دلیل اینکه اول جنگ حضور داشتند و برخی که پایان جنگ بودند، اسمشان از قلم افتاده است. همین که آقای زرگرنژاد سراغ کسانی رفت که نادیده گرفته شده اند بس بود که در این فیلم حضور داشته باشم. ما در شرایط هیچ چیزی نداشتن این فیلم را ساختیم و حتی به ما یک فشنگ هم ندادند.
ساعد سهیلی هم درباره حضور در این فیلم گفت: من سرم درد می کند برای بازی در کارهای سخت ولی فکر نمی کردم این کار تا این اندازه سخت باشد. خیلی خوشحال بودم که با چنین گروهی کار کردم.
وی درباره لهجهاش در این فیلم گفت: من درمورد این لهجه تعصب دارم و مطمئنم که درست است. من سه مشاور داشتم و سه ماه درآنجا زندگی کردم. من با همین لهجه در آنجا صحبت می کردم حتی بومیان آنجا باور می کردند لهجه من را و من صد در صد کارم را درست انجام دادم.
اورکی نیز در ادامه توضیح داد: در خوزستان هر طایفهای لهجه خاص خودش را دارد. اگر بین لهجه آقای تفتی و ساعد سهیلی تفاوت وجود دارد، به این دلیل است.
مهدی صبایی نیز درباره لهجههای فیلم گفت: من خودم کرد زبان هستم. کردی گویشهای متفاوت دارد و نمیتوان گفت کدام درست صحبت می کنند. درباره لهجه خوزستانی نیز همینگونه است.
جلالی نیز گفت: ساعد برای این کار بسیار زحمت کشید. هدفون در گوشش بود و فقط لهجه را تمرین میکرد و من به او تبریک میگویم.
انتهای پیام/