به گزارش  خبرنگار دفاعی و امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مدتی بود که تنش در شبه جزیره کره به اوج خود رسیده بود و برخی کشورها چون ایالات متحده آمریکا هم قصد ماهی‌گیری از این آب گل‌آلود را داشتند؛ به همین دلیل با دمیدن در آتش اختلافات دو کشور به این تنش ها دامن می‌زدند، اما شواهد نشان می دهد که پروژه اختلاف افکنی واشنگتن در شرق آسیا با شکست مواجه شده است.

با گذر زمان تنش بین همسایه‌های جنوبی و شمالی کم‌تر شد، به نحوی که در چند روز گذشته خبر مذاکره مقامات پیونگ‌یانگ و سئول در رسانه پخش شد؛ موضوعی که آمریکا را برخلاف سایر کشور‌های جهان ناراحت کرد.

ماجرا از چه زمانی آغاز شد

شبه جزیره کره در منطقه شرق آسیا قرار دارد که در جنگ جهانی دوم از تصرف ژاپن خارج و در سال ۱۹۴۵ میلادی به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد و قرار بود تا برگزاری انتخابات آزاد برای تشکیل دولت مستقل؛ شوروی و آمریکا به ترتیب اداره امور کره شمالی و کره جنوبی را بر عهده بگیرند و همین موضوع موجب شد تا همسایه شمالی بعد‌ها به سمت شوروی سابق و همسایه جنوبی به سمت کشرو‌های غربی سوق پیدا کنند.

کره جنوبی که مساحتی بیش از ۹۵ هزار کیلومترمربع دارد که جمعیتی بالغ ۵۰ میلیون نفر را در خود جای داده و سئول را به عنوان پایتخت خود برگزید؛ این کشور که غرق در آب است فقط از شمال مرز خشکی دارد آن هم با کشوری که همیشه با آن در چالش بوده و هست و در جنوب به تنگه کره و دریای چین؛ از سمت شرق به دریای ژاپن و از سمت غرب به دریای زرد دسترسی دارد.

در طرف مقابل کره شمالی با مساحت بیش از ۱۰۰ هزار کیلومترمربع و پایتختی پیونگ‌یانگ جمعیتی بیش از ۲۰ میلیون نفر دارد و برخلاف همسایه جنوبی در شمال و جنوب به خشکی و در شرق و غرب به دریا راه دارد، اما با وجود شرایط بهتر نتوانسته مانند کره جنوبی پیشرفت داشته باشد. [بیشتر بخوانید]

پیونگ‌یانگ آتش تنش را روشن کرد

کره شمالی از همان ابتدای تاسیس در بعد نظامی قوی‌تر از همسایه جنوبی خود بود و به همین خاطر در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ میلادی کره جنوبی را مورد حمله نظامی قرار داد که با واکنش سازمان ملل روبه‌رو شد، اما پیونگ‌یانگ بدون توجه به واکنش این سازمان به پیشروی خود در خاک همسایه جنوبی ادامه داد و توانست ۲ روز بعد از شروع جنگ سئول را فتح کند.

سازمان ملل که اوضاع را وخیم دید به ۱۵ کشور که در راس آن‌ها آمریکا قرار داشت اجازه ورود به جنگ در شبه جزیره کره را داد و این نیرو‌ها کره شمالی را مورد محاصره دریایی قرار دادند و خاک این کشور را از دریا گلوله باران کردند؛ همین کار باعث شد تا روند پیشروی نیرو‌های کره شمالی متوقف و به سمت کشور خود بازگردند.

این بازگشت باعث شد تا قوای سازمان ملل و ارتش سئول با هم متحد و به سمت خاک کره شمالی حرکت کنند؛ این نیرو‌ها پس از عبور از مرز‌ها تا پیونگ‌یانگ پیش رفتند و در ۱۰ اکتبر همان سال پایتخت کره شمالی را تصرف و به قصد گرفتن تمام خاک کره شمالی؛ تا مرز‌های این کشور حرکت کردند، اما به یک باره اتفاقی افتاد که هیچ کشوری تصور آن را نمی‌کرد.

در این زمان ارتش چین به بهانه دفاع از مرز‌های خود وارد خاک کره شمالی شد و با نیرو‌های متحدد کره جنوبی و سازمان ملل درگیری‌های شدیدی را پیدا کرد که نتیجه آن سقوط دوباره سئول در ۳ دسامبر ۱۹۵۲ بود؛ پس این ماجرا نیرو‌های متحد سازمان ملل عملیات‌های متعددی را انجام دادند تا این که در تاریخ ۷ آوریل همان سال پایتخت کره جنوبی دوباره آزاد شد.

پس این رویدادها سازمان ملل دست به کار شد تا شاید آتش بین دو کشور را خاموش کند که سرانجام در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ میلادی با انعقاد پیمانی این اتفاق افتاد، اما نه پیمانی برای صلح بلکه در آن فقط بر موضوع آتش‌بس تاکید شد و هیچ پیمان صلحی میان دو کشور تاکنون صورت نگرفته است. [بیشتر بخوانید]

ساخت تسلیحات در پیونگ‌یانگ کابوس سئول

مقامات کره شمالی بر خلاف همسایه جنوبی که خود را به غرب وابسته کرده بود، قصد ایستادن روی پای خود در زمینه تجهیزات نظامی را داشتند و از این رو کار خود را با همه موانع پیش رو آغاز کردند و امروز به جایگاه بسیار خوبی رسیده است.

کره شمالی که از بدو تاسیس رابطه خوبی با شوروی داشت با خرید انواع سلاح چون تانک، جنگنده، ناوشکن و زیردریایی؛ خود را در برابر همسایه جنوبی مجهز کرد، اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دیگر راهی برای ادامه خرید تسلیحات نداشت، پس باید چاره‌ای می‌اندیشید و پس از بررسی به این نتیجه رسید که باید به تولید روی آورد.

در طرف مقابل سرنوشت کره جنوبی به نحو دیگری رقم خورد و این کشور که با ایالات متحده هم‌پیمان شده بود راه آمادگی در برابر همسایه شمالی خود را در خرید تسلیحات از واشنگتن دید، زیرا تصور می‌کرد این ادوات پیشرفته توان کافی دارند و توجهی به داخل کشورش نکرد و همین موضوع موجب شد تا برگ برنده در اختیار پیونگ‌یانگ باشد.

ارتش کره جنوبی با صرف بیش از ۴۳ میلیارد دلار هزینه برای برنامه نظامی یا به عبارت بهتر خرید تسلیحات از غرب در جایگاه دوازدهم برترین نیرو‌های نظامی جهان قرار دارد و همسایه شمالی این کشور هم با ۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار بودجه دفاعی در جایگاه بیست‌وسوم جهان است؛ این رتبه در حالی بدست آمده که ارتش کره جنوبی در بسیاری موارد چون تعداد تانک و شناور دریایی از پیونگ‌یانگ عقب است، پس می‌توان گفت که این رتبه فقط به خاطر میزان بودجه توسط کره جنوبی کسب شده است.

دامنه تنش‌ها با برنامه موشکی کره شمالی افزایش یافت

همان گونه که گفته شد کره شمالی در بسیاری موارد از همسایه جنوبی خود جلوتر است، اما سلاح‌های پیونگ‌یانگ قدیمی شده در حالی که سئول همواره در حال خرید جدیدترین سلاح‌ها از غرب است؛ از طرفی امروز دیگر نبرد مستقیم صحنه جنگ شاید رخ دهد، اما بیشتر کشور‌ها به این سمت که از راه دور با دشمنان بجگندند روی آوردند و انواع موشک‌ها را ساختند.

پیونگ‌یانگ هم که خود را جدای از این قاعده نمی‌دید در زمانی که سئول از غرب تسلیحاتی چون هواپیما و تانک می‌خرید بر روی طراحی و ساخت انواع موشک تمرکز کرد و توانست با همه موانع آن‌ها را به تولید انبوه برساند تا عاملی برای مقابله با تهدیدات دشمن داشته باشد، اما شاید کمتر کشوری تصور می‌کرد این توان باعث افزایش تنش در شبه جزیره کره شود.

آمریکا، آتش بیار تنش بین دو کره

پس شروع به ساخت موشک توسط کره شمالی جامعه جهانی و بسیاری از مراکز بین‌المللی با وجود این که داشتن تسلیحات نظامی برای دفاع را حق هر کشوری اعلام کرده بودند در برابر پیونگ‌یانگ موضع گرفتند و حتی این کشور را تحریم کردند و آمریکا هم که فرصت را مناسب دید مانند همیشه پا به صحنه گذاشت.

رئیس جمهور‌های ایالات متحده به خصوص دونالد ترامپ با خطرناک خواندن برنامه موشکی کره شمالی؛ هم جوامع جهانی را برای تحریم بیشتر پیونگ‌یانگ تحریک کردند و هم کره شمالی را تهدید کردند که در صورت عدم توقف برنامه موشکی به این کشور حمله نظامی می‌کند و اعلام کردند این تهدید‌ها برای امنیت جهان است، اما آیا این موضوع صحت دارد؟

ایالات متحده از زمان تاسیس کره جنوبی به خاطر منابع، موقعیت استراتژیک سئول که این قدرت را به واشنگتن می‌داد تا دو رقیب اصلی یعنی چین و روسیه را تحت نظر داشته باشد و همچنین جزیره گوام این کشور را به ظاهر متحد خود کرد، اما واقعیت چیز دیگری بود.

واشنگتن در جزیره گوام که فاصله‌ای بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتری با کره شمالی دارد پایگاه‌های هوایی و دریایی نظامی به وسعت ۱۵۰ میلیون کیلومترمربع درست کرده و در آن صد‌ها فروند انواع جنگنده، بمب‌افکن و ناو نگهداری می‌کند و خوب می‌داند در صورت وقوع جنگ؛  پیونگ‌یانگ قادر خواهد بود این جزیره را با موشک‌های هسته‌ای و غیر هسته‌ای هدف قرار دهد، پس سئول را برای محافظت از این جزیره انتخاب کرده است.

آمریکا برای این موضوع تسلیحات زیادی از جمله سامانه‌های دفاع موشکی را به کره جنوبی فروخت تا هم از این راه درآمدی کسب کرده باشد و هم با این سلاح‌ها از جزیره نظامی خود دفاع کند.

از طرف دیگر هم ایالات متحده که دید قادر نیست به تنهایی مانع برنامه موشکی کره شمالی شود و هر لحظه امکان هدف‌گیری گوام وجود دارد با فرافکنی قصد داشت باز هم جامعه جهانی را علیه پیونگ‌یانگ و تحریم این کشور حرکت دهد و همین موضوع باعث شد تنش شبه جزیره کره به حد غیرقابل باوری افزایش پیدا کند.

این فرافکنی روسای جمهور ایالات متحده به خصوص رئیس جمهور فعلی که انگار از رئیس جمهور بودن فقط حوزه اقتصاد را می‌شناسد، موجب شد تا کره شمالی نه تنها تهدیدات را جدی نگیرد بلکه سرعت ساخت سلاح‌های خود را افزایش دهد و سلاح‌هایی را بسازد که در جنگ احتمالی با آمریکا موجب شکست کاخ‌نشینان واشنگتن شود. [بیشتر بخوانید]

اما پس از گذر زمان وقتی که آمریکا تمرکز خود بر موضوع تنش بین دو کره را از دست داد فرصت مناسب برای صحبت و مذاکره بین دو کشور به وجود آمد.

بازی‌های المپیک زمستانی عامل مذاکرات دو کره و تعبیر شدن کابوس آمریکا

پس از فروکش کردن تنش میان کره شمالی و جنوبی و از بین رفتن تمرکز آمریکا بر این موضوع فرصتی مناسب ایجاد شد تا مقامات سئول و پیونگ‌یانگ پس از سال‌ها بر سر میز مذاکره بنشینند، اما عامل این مذاکره نه موضوع‌های سیاسی و نه اقتصادی بلکه ورزشی بود.

بازی‌های المپیک زمستانی که قرار است در کره جنوبی برگزار شود مقامات شبه جزیره کره را وادار کرد بر سر این موضوع با هم صحبت کنند که نتیجه آن شرکت در مسابقات با یک پرچم بود و همین عامل نشان داد که با وجود اختلاف در صورتی که دخالتی از خارج کره اعمال نشود هر دو کشور قادر خواهند بود بر سر مسائل دیگر هم صحبت کنند و برای اولین بار پیمان صلح ببندند، اما آیا آمریکایی خواهند گذاشت؟

در این خصوص حسین کنعانی‌مقدم کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، درباره احتمال دخالت دوباره آمریکا در شبه جزیره کره گفت: اظهار کرد: آمریکا از وحدت میان دو کره به شدت وحشت دارد و سعی می‌کند که با تحریک کره شمالی در مسائل هسته‌ای میان دو کره جنگ به راه بیندازند تا بتواند از این مسئله در جهت منافع خود استفاده کند. [بیشتر بخوانید]

مداخله جویی و اختلاف افکنی، همواره دو بند ثابت سیاست های آمریکا برای بهره برداری از کشورهای مختلف جهان است. در اختلافات میان دو کره شمالی و جنوبی هم، واشنگتن برای تحقق اهداف سلطه طلبانه خود در این منطقه حضوری فعال داشته و از تمام توان خود برای تشدید تنش ها استفاده کرد؛ اما گویا سناریوی آمریکایی ها در شرقی ترین کشورهای جهان نیز غیرقابل اجراست.

گزارش از امین ملکیان

انتهای پیام/