به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ متن زیر را یکی از اعضای گروه امداد و نجات گروه کوهنوردان خراسانی از چگونگی وقوع حادثه( با توجه به شناخت تخصصی وفنی از منطقه) به رشته تحریر درآورده است که مرور آن خالی از لطف نیست...

تشریح مراحل صعود

قله "کول جنون" یا "کول جنو" با ارتفاع حدود ۳۸۵۰متر ، یکی از قله های صخره ای رشته کوه اشترانکوه لرستان و در نزدیکی شهرهای ازنا و الیگودرز است که با وجود ارتفاع نه چندان بلندش، جزو "فنی ترین قله های ایران" به شمار می آید و صعود به آن نیازمند توان، تجربه و علم کافی در زمینه کوهنوردی است. علت برگزیدن نام "کول جنون" برای این قله، سر و صدای زیاد این کوه در فصل زمستان است، زیرا در آن زمان، انبوه برفی که در ارتفاعات بالا جمع شده است، به شکل بهمن های مهیب فرو می‌ریزد و صداهایی را به وجود می آورد که تا کیلومترها شنیده می شود.

تیم کوهنوردان خراسانی متشکل از جمعی از زبده ترین و با اخلاق ترین کوهنوردان و مربیان استان به قصد صعود زمستانی این قله، ۱۴ آذر جاری از مشهد به سمت شهرستان "ازنا" حرکت کردند. این تیم پس از رسیدن به شهرستان ازنا، به همراه راهنمای محلی (اهل الیگودرز)- که یکی از کهنه کاران صعود به قلل اشترانکوه و به خصوص کول جنون محسوب می شد- راهی "جان پناه" این قله در ارتفاع ۳۰۰۰ متری شد.

تیم پس از سپری کردن یک شب بسیار سرد و همراه با باد شدید در جان پناه، صبح روز بعد با مشاهده هوایی نسبتا صاف که می توانست نویدبخش یک روز خوب باشد، شروع به صعود می کند.مسیر صعود این قله در فصل زمستان به گونه ای است که صعود و بازگشت از دو مسیر مختلف انجام می شود و پس از شروع صعود از محل جان پناه، تنها تا قسمتی خاص از مسیر امکان بازگشت بدون خطر به جان پناه وجود دارد و پس از آن قسمت، حتما می بایست قله صعود شود سپس از مسیری متفاوت، به سمت جان پناه حرکت کرد.

سه نفر از اعضای تیم ۱۵ نفره کوهنوردان خراسانی نیز قبل از رسیدن به این نقطه از مسیر، با انصراف از صعود به جان پناه باز می گردند و ۱۲ نفر باقی مانده وارد بخش سخت و نهایی کار می‌شوند.حین صعود، با ورود سریع جبهه هوای سرد و مرطوب به منطقه، هوا رفته رفته تغییر می کند و هوای آفتابی صبح، تبدیل به هوای توفانی همراه با کولاک شدید و مه می شود؛ اما با توجه به مسیری که توصیف شد، تیم ناچار به ادامه صعود تا قله است.

شرایط لحظه به لحظه سخت تر می شود و زمانی که تیم به قله می رسد، لباس تک تک نفرات پوشیده از لایه سفیدی از برف چسبنده بوده و بیشتر بخش های لباس شان به دلیل آب داربودن برف خیس شده است.

ورود ناخواسته به «دره مرگ»

با شروع رعد و برق در فاصله بسیار نزدیک به کوهنوردان و شرایط یخ زده افراد، نیاز به بازگشت فوری به جان پناه وجود دارد ولی این مهم به دلیل وجود مه و کولاک شدید و مشکل شدن مسیریابی، باعث انحراف تیم از مسیر اصلی و وارد شدن به دره ای صعب العبور می شود. دره ای که ارتفاع برف در برخی از نقاطش تا دو متر می رسد و با ورود به آن و فرود از چند صخره اش، دیگر راه ساده ای برای بازگشت ندارد و تیم خراسانی نیز با توجه به شرایط حاد جوی، مجبور به عبور سریع از آن هستند.

با وجود تمام سختی ها، در ساعت حدود ۲۰ تا ۲۱، گروه سه نفره پیشرو موفق به اتمام مسیر دره می شوند، اما هر چه انتظار می کشند، اثری از تیم پشت سر نمی‌یابند. چند ساعت بعد، نگران و وهم آلود، در شرایطی که به انتهای توان خود نزدیک شده اند و در حال جست وجو برای مسیر صحیح بازگشت به«جان پناه» هستند، از دور چراغ‌های سه نفری را که از میانه راه از صعود ،انصراف داده بودند ، مشاهده می کنند که با آگاهی از گم شدن دوستان شان و دریافت اطلاعات مختصات مسیر، از جان پناه خارج شده اند و با ذکاوت خاصی در نقطه ای که در آن شرایط جوی، بهترین دسترسی را به منطقه دارد؛ به استقبال دوستان شان آمده اند.

انتقال این گروه سه نفره به «جان پناه» تا ۵ صبح به طول می‌انجامد، اما هنوز خبری از دیگر اعضای تیم نیست...

فاجعه بهمن زدگی...

همزمان در نیمه های شب، تیم های امداد زمینی کوهنوردان و هلال احمر شهرستان ازنا، راهی منطقه می شوند تا به کمک کوهنوردان گمشده بشتابند.متاسفانه زمانی که نخستین تیم امداد زمینی با همراهی بالگردهای اورژانس و هلال احمر صبح روز بعد به منطقه می رسند، نخست با پیکر بی جان یکی از اعضای گروه مواجه می شوند و چند ۱۰۰ متر آن طرف تر، چند کوله پشتی را میان تلی از برف به طول ۵۰۰ متر و عرض ۳۰ متر مشاهده و خبری تکان دهنده را مخابره می کنند: «تیم را بهمن زده است!»

در نهایت از تیم ۱۲ نفره فاتح قله، تنها سه نفر اعضای تیم پیشرو موفق می‌شوند بدون مشکل از گزند بهمن و سرمازدگی نجات پیدا کنند، خود را به سه نفر مستقر در جان پناه برسانند و متاسفانه دیگر نفرات جان خود را از دست می دهند.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/

روایت عضو گروه امداد کوهنوردان خراسانی از چگونگی وقوع حادثه