به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از الجزیره، «زید رعد حسین»، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل اعلام کرد شکنجه مسلمانان روهینگیا از سوی نیروهای امنیتی میانمار ممکن است با نسلکشی برابری کند.
زید روز سهشنبه در سخنرانی برای شورای حقوق بشر گفت بازرسان سازمان ملل متحد گزارشهای متعددی درمورد رفتار وحشیانه ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا دریافت کردهاند.
زید در ادامه گفت: «اتهاماتی از جمله آتش زدن مردم در خانههایشان، کشتار کودکان و بزرگسالان، شلیک به غیرنظامیانی که در حال فرار هستند، تجاوز گسترده به زنان و دختران، سوختن و ویران کردن خانه ها، مدارس، فروشگاهها و مسجدها به ارتش میانمار وارد شده است. آیا اینها نشانههای نسلکشی نیستند؟»
زید از 47 عضو شورای حقوق بشر خواست مکانیزم جدیدی را برای تحقیق درباره جرائم کیفری مسئولان این جنایتها به مجمع عمومی سازمان ملل پیشنهاد دهند. دولت میانمار تمام اتهامات از جمله پاکسازی قومی و ارتکاب جرم علیه انسانیت را رد کرده است اما به بازرسان سازمان ملل متحد و خبرنگاران اجازه ورود به مناطقی را که این جنایات در آنجا رخ داده، نمیدهد.
ارتش میانمار ادعا میکند این حملات را در واکنش به حمله شورشیان به پستهای مرزی انجام داده است و مسلمانان روهینگیایی داوطلبانه از کشور خارج شدهاند! زید اعلام کرد از ماه اوت که این جنایات آغاز شدهاند تاکنون 626 هزار روهینگیایی از میانمار به بنگلادش فرار کردهاند و ورود افراد بیشتر همچنان ادامه دارد.
میانمار و بنگلادش توافقی را برای بازگرداندن آواره ها به کشورشان در ماه نوامبر امضا کردند اما هنوز جزئیات آن مشخص نیست. اما زید اعلام کرد هیچ مسلمان روهینگیایی نباید بدون نظارت پایدار سازمانهای حقوق بشری به میانمار بازگردد. ابتدا باید اطمینان حاصل شود که آنها در امنیت و با شرافت زندگی خواهند کرد. اگر این رفتار غیرانسانی ادامه یابد ممکن است به دیگر جوامع غیرمسلمان هم سرایت کند.
سازمان عفو بین الملل از شورای حقوق بشر درخواست کرد قطعنامه محکمی را صادر کند و از طریق آن به دولت و ارتش میانمار بفهماند رفتار وحشیانه با مسلمانان روهینگیا باید سریعاً پایان یابد.
مسلمانان روهینگیا در میانمار که کشوری بودایی است جز اقلیت به حساب میآیند. چندین نسل از روهینگیاییها در میانمار زندگی کردهاند اما دولت این کشور حق شهروندی آنها را به رسمیت نمیشناسد و آنها را پناهجویان بنگلادشی میداند. با اینکه ارتش میانمار سالها آنها را سرکوب کرده، جنایات بیرحمانهاش علیه مسلمانان از 25 اوت به اوج رسید. روهینگیاییها از طریق مرز آبی و خاکی به کشور همسایه یعنی بنگلادش فرار کردند. تعداد زیادی از آنها در مسیر رسیدن به بنگلادش جان خود را از دست دادند. اما دیگران که به این کشور رسیدند هم شرایط خوبی ندارند. آنها در اردوگاه هایی زندگی میکنند که بیش از استانداردهای تعیین شده جمعیت دارند و هر لحظه ممکن است شیوع یک بیماری در میان آنها هزاران نفر را به کشتن بدهد. با اینکه گروههای حقوق بشری و سازمان ملل متحد به طور مداوم برای رفع نیازهای آوارهها در تلاش هستند، هنوز حتی نیمی از نیازهایشان برطرف نشده و خطرات زیادی از حمله بیماری، سیل و گرسنگی آنها را تهدید میکند.
انتهای پیام/