به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، امیر عابدزاده دروازه بان تیم ملی با سایت فدراسیون فوتبال گفت و گویی داشت.
این امتیاز بزرگی است که من اینجا هستم. یکی از آرزوهایم این بود؛ بنابراین احساس بسیار خوبی دارم که با تیم ملی هستم. این یکی از اهداف دیگر من است که بدان دست پیدا کردم. البته قطعا گامی دیگر برای هدف بعدی است یعنی تمرین با کیفیت و دائم تا اینکه روز به روز بهتر شوم. به عقیده من بیشتر ازاین باید کارانجام شود؛ بنابراین من میخواهم بهتر شوم. بدلیل اینکه هدف من بازی کردن برای تیم ملی هم هست و سعی میکنم ۸۰ میلیون هوادار را خوشحال نمایم.
هر روز که صبح از خواب بیدار میشوم تمرکز میکنم که کمی بهتر باشم. اکنون باید بهترین عملکردم را از بودن در یک باشگاه و لیگ خوب از کشوری که سال گذشته قهرمان اروپا شده انجام دهم. لیگ پرتغال کیفیت و اعتبار خوبی دارد. روشن است که هیچ بازیکنی این ریسک را نمیپذیرد که بیرون از کشور برود، اما من شروع به کار نمودم و اکنون دارم بازی میکنم. من میدانم که مربیان من را حمایت میکنند و من احساس بهتر شدن میکنم.
در گذشته زمانی که من به آمریکا رفتم این فرصت را یافتم تا به کوردوبا در اسپانیا بروم. برخی اوقات تصمیم شما مسیر کاری را تغییر میدهد و شما یا باید آنرا بپذیرید یا منصرف شوید. اما من همیشه هدف داشتم که در اروپا بازی کنم. من خاطر هست وقتی که در تیم ملی جوانان بودم با علیرضا جهانبخش صحبت میکردم. او نیز چنین تصمیمی داشت. سپس من این فرصت را یافتم تا به پرتغال بروم و اکنون من بسیار خوشحالم از این موضوع. بدلیل اینکه من به خوبی تمرین میکنم و تجربه کسب میکنم. من از اینکه آنجا هستم خوشحالم و به عقیده من وقتی خرسند باشیم، کار ما هم بسیار بهتر خواهد بود.
مطمئناً این لحظه بهتری در تاریخ تیم ملی ایران است. ایران چند سالی است که بهترین تیم آسیا است و تا جایی که من خاطرم هست مدتها است که این اتفاق نیافتاده بود. این هم بدلیل داشتن مربی بسیارخوب است که سالهاست در اینجا کار میکند. در گذشته مربیان همیشه تغییر میکردند. کارلوس کی روش تجربه زیادی دارد. او در باشگاههایی مانند رئال مادرید و منچستر یونایتد کار کرده است. ما هم امروز بازیکنان زیادی در اروپا داریم؛ لذا همانطور که گفتم این یک امتیاز بزرگ برای من است که اینجا هستم و به این تیم بزرگ ملحق شدم.
من این خاطره را از ۵ سالگی دارم. زمانی که پدرم در مسابقه حذفی مقابل استرالیا بازی کرد و به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه صعود کرد. ایران در این بازی ۲ بر صفر عقب بود و در آستانه باخت بودیم. مادرم ما را از خانه بیرون برد تا این صحنه را نبینیم و سپس ما متوجه شدیم که ایران صعود کرده است. من یادم هست که همیشه به خاطر پدرم میخواستم دروازبان بشوم. برخی اوقات مربیان من سوال میکنند که چرا این کار را انجام دادم. برای مثال چرا توپ را به شکل خاص خودم گرفتم. این ویژگی را از پدرم آموختم. وقتی جوانتر بودم برخی اوقات در پست مهاجم بازی میکردم، اما همیشه به فکردروازبان شدن بودم.
انتهای پیام/