به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛به درستی نمی‌دانیم کدام روز دستور حرکت قافله اسیران به شام صادر شد. آنچه مسلم است میزان درنگ در کوفه پس از رسوایی و تحقیر و تغییر رفتار مردم از یک‌سو و انتظار یزید‌بن‌معاویه در شام از دیگر سو نباید طولانی باشد؛ در نتیجه میزان توقف در کوفه را سه یا چهار روز و حداکثر شش روز باید دانست. پیش از این در بدو ورود کاروان به کوفه عبیدالله به یزید نامه نگاشته و خبر پیروزی و اسارت اهل بیت را گزارش کرده بود. کمی پیش از حرکت کاروان اسیران به شام نیز به شهر‌های مسیر و حاکمان شهر‌ها اطلاع داده بود که قافله اسیران در راه است و از حاملان سر‌ها و محافظان آنها، استقبال و پذیرایی کنند.

در زمان حرکت کاروان اسیران به سمت شام بر گردن امام سجاد (ع) طوق آهنین و بر دست و پایش زنجیر بسته بودند. زنان و کودکان را بر شتران نشاندند، به گونه‌ای که صورت‌ها و مو‌ها آشکار بود. در این کاروان نام علی‌بن‌الحسین (ع)، فاطمه بنت حسین، سکینه بنت حسین، زینب بنت علی و دختران و زنان و کودکان را ذکر کرده‌اند. تعداد همراهان با قافله اسیران که با همه امکانات نظامی و تدارکاتی حرکت کردند و کار حفاظت از سر‌ها را به عهده داشتند هزار نفر ذکر شده است. نوشته‌اند در طول راه امام سجاد (ع) ساکت بود و با هیچ کس تا رسیدن به شام سخن نگفت. کسی در راه، حق گریه کردن نداشت!

اگرچه تعیین دقیق منزلگاه‌های مسیر کوفه تا شام اندکی دشوار است، اما با قرائن و شواهد به گونه‌ای تقریبی منازل راه را به گونه‌ای می‌توان تعیین کرد. کاروان اسیران احتمالا در این مسیر در خرابه و دیر نزدیک فرات، نزدیک قادسیه، جصّاصه، تکریت، اعمی، عُروه، صلیتا (صلینا)، وادی نخله، ارمینیا، لینا (لبا)، کُحیل، جُهینه، موصل، تلعفَر، سنجار، نصیبین، عین‌الورده، دَعَوات، رَقّه، بالِس، قنَسرین، معرّةالنَعمان، شیزر، کفر طاب، سیبور، حَماه، حِمص، مرشاد، بعلبک، عسقلان، جبل جوشن، دیر راهب، مرزین، حرّان، میافارقین، شبدیز، دروازه دمشق و پشت دروازه توقف کرده‌اند.

انتهای پیام/