به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد؛ علیرضا شناسایی افزود: مراسم نخل گردانی گناباد در سال ۱۳۹۱۱ در فهرست آثار معنوی کشور ثبت شده است.
وی گفت: در میان باور‌های شکل گرفته در طول سالیان که ریشه در عقاید عامیانه مردم محلی دارد، هرکدام از عناصر به کار برده شده در نخل نمادی از یک حادثه و یا متعلق به شخصی خاص در حادثه کربلا است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گنابادافزود: آئین نخل گردانی در دو بخش اجرا می‌شود که بخش اول آن شامل نخل آرایی، نخل بندی یا همان آماده سازی و به اصطلاح آرایش نخل است.
شناسایی گفت: مرحله دوم این آیین نخل گردانی است که در این مرحله با مهار و طناب‌های مویی، تمام چوب‌های نخل با مهارت خاصی توسط «نخل بند» به یکدیگر متصل شده و پس از آن بزرگان و خبرگان به تزئین و آماده سازی آن می‌پردازند.
وی افزود: پس از تزئین و آماده سازی نخل، آیین نخل گردانی با حضور پرشور و همت والای سوگواران پیر و جوان و با نظم و طبق آیینی مشخص انجام می‌شود.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد گفت: افرادی برای حمل نخل در نقاطی مشخص قرار می‌گیرند و جالب آن که این نقاط به صورت موروثی از اجداد و پدر بزرگان و پدرانشان به آنان رسیده و هیچ کس بی اجازه آن‌ها نمی‌تواند در حمل نخل و گرداندن آن شرکت کند.
شناسایی خاطرنشان کرد: برای حرکت در آوردن نخل چند نفر به عنوان راهنما و به اصطلاح محلی «مهارکش» در دو طرف نخل از طریق ریسمان‌ها و با اصوات و اشاراتی خاص کل گروه را هدایت می‌نمایند که نخل را به چپ یا راست بچرخانند بالا و پایین برند و یا در مسیر مستقیم حرکت دهند.
وی گفت به عنوان مثال با ذکر «حسین، حسین» با حرکت دستان به بالا و پایین، نخل گردانان را متوجه می‌سازند که باید نخل را روی دستانشان به بالا و پایین ببرند.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد افزود: شیوه‌ی حمل نخل گردانی مهارت‌هایی را می‌طلبد که برای آن تمام افراد از قبل آموزش دیده اند چرا که کوچکترین اشتباه و ناهماهنگی با گروه گاهی ممکن است به قیمت جان فرد تمام شود با این حال تمام افراد با اعتقاد و اشتیاقی خاص و با پای برهنه نخل گردانی کرده و این گونه ارادت خود را به حضرت ابا عبدالله الحسین ابراز می‌دارند.
انتهای پیام//ح.ت
