به گزارش خبرنگار حوزه فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، علیرضا امامی فر پیشکسوت تیم پرسپولیس که به تازگی  همراه با علی کریمی از مربیگری تیم نفت تهران کناره گیری کرده است با انتشار پستی در صفحه شخصی خود به صورت تلویحی اهالی فوتبال را شبه روان پریش نامید و نوشت: آیا در فوتبال ایران بوی شبه سایکوز( روان پریشی) می آید!!
چند سالی هست که شاهد اتفاقات، انتصابات، انتخابات وصحبت هایی از جانب فوتبالی ها وغیر فوتبالی ها و یا عملکردشان در ورزش هستیم؛ نظیر مصاحبه های مدیران، مربیان، بازیکنان، تیتر روزنامه ها، صفحات شخصی و وضعیت مدیریتی شامل: مسائل مدیریتی، مالی و فنی تیم ها در لیگ برتر و دسته های پایین تر، داوری ها، بی توجهی به تیم های پایه !!و ... من را به فکر فرو برده بود، تا آنجاکه من را وادار به تحقیق از متخصصان امر کرد تا متوجه شوم چه افرادی با چه شکل افکاری و چه ساختار روانی در مناصب مختلف فوتبال تصمیم گیری میکنند، زیرا هر صحبت و حرکتی و یا تصمیمی از جانب ما نشات گرفته از روان ماست و این ساختار در مورد هر شخصی با خصوصیات فردی اش متبادر می باشد و شاهد هستیم که روز به روز هم بر تعداد این افراد افزوده میشود!!! در واقع سه مشخصه بارز واصلی افراد سایکوز( روان پریش )بطور کلی عبارت است از:

۱-خودبزرگ بینی
۲-از دست دادن آزمون واقعیت
۳-توهم
این روزها اکثر ما کلمه اسکیزوفرن را زیاد میشنویم!!
اسکیزو در لاتین به معنای پاره پاره و فرن به معنای ذهن ( ذهن گسیخته)است.
ما هر روز نمونه های از این دست جملات را به کرات می بینیم و می شنویم.
حتی آن شخصی که خود را خواننده می داند ! (با پوزش از خوانندگان واقعی ) که به بازیکنان تیم ملی فوتبال توهین می کند. !!
به هرحال از خنده ها و جملات رئیس قبلی فوتبال تا جملاتی که از منتصبان پست دبیرکلی فدراسیون به بیرون درز پیدا میکند تا اظهار نظرات راجع به توانایی های مدیریتی و فنی کی روش و سبک بازی تیم ملی و نتایج آن ، تا مربیانی که بازیکنان مستعد و موفق را دست پرورده خود می دانند ( انگار نه انگار که به وظیفه خود عمل کرده اند ) ، از مربیان و بازیکنانی که از یکدیگر شکایت می کنند و احکام صادره را به جراید می کشانند و یا به زندان می روند و هستند افرادی که به دلیل ترس هایشان پشت این گونه اشخاص قرار میگیرند و کورکورانه حمایت می کنند. آنهایی که به اسم حمایت جملاتی را در رسانه و جراید و شبکه های اجتماعی به خورد مردم می دهند تا به اهداف شخصی خود برسند!
خلاصه مدیران، مربیان و بازیکنانی که خودشان را مضحکه رسانه و مردم میکنند و لذت هم می برند !!!! ،
بازیکنانی که می خواهند با ترامادول و دوپینگ موفق شوند!!!
مربیانی که خودشان را ناجی تیمهای مختلف می دانند!!!!!،
مدیرانی که از بیسوادی شغلی رنج می برند ولی تصمیمات خود را فریاد می زنند!!
مربیانی و بازیکنانی که پول خرج میکنند تا فقط باشند!!!!
روزنامه نگارانی که راه روشنگری را با تجارت اشتباه گرفته اند!! کارشناسانی که خود را مخفی کردند و در کانال های تلگرامی به شکل متفکرانه از خود جملاتی به یادگار میگذارند.
چگونه می توان به این افراد در جامعه ورزش خصوصا فوتبال که جایگاه ویژه در ورزش کشور دارد اعتماد کرد و مسئولیت های خطیر و اساسی را به آنان سپرد.
آیا اصولا در انتخاب افراد سلامت روان جایگاهی دارد؟
تاکیدم روی «جملات» انسان ها به این دلیل است که در واقع از گفتارانسانها می توان به ساختار روان شان ( نوروتیک ، پرورت ، سایکوتیک)پی برد( البته که کارشناسان زبده روان چنین توانایی دارند)
واقعیت این است که زندگی کردن حق طبیعی انسان ها است ولی بی توجهی به روان سالم در انتخاب مدیران ورزشی و تمام کسانی که پستی تاثیر گذار در ورزش دارند باعث نابودی سیستم خواهد شد. وقتی پازلهای جامعه فوتبال را کنار یکدیگر قرار می دهیم آیا به این نتیجه نمی رسیم که روان جامعه فوتبال به سمت شبه سایکوز می رود؟!!!  آیا باید ترسید؟!! آیا باید نگران باشیم؟!!
چه باید کرد ؟
در انتخاب و انتصاب باید وسواس بیشتری داشت، تنها بدن سالم و تخصص و تجربه کافی نیست جایگاه سلامت روان نیز بسیار مهم است. «تا دیر نشده به خود بپردازیم» علیرضا امامی فر ۳۱ تیرماه ۹۶

انتهای پیام/

پست جنجالی پیشکسوت پرسپولیس درباره جامعه فوتبال ایران