به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شبکه‌های اجتماعی با اینکه عمر خیلی زیادی ندارند، به خوبی جای خود را در زندگی مردم باز و بسیاری از مردم در سنین و گروه‌های اجتماعی مختلف را گرد هم جمع کرده در نتیجه افراد از فاصله‌های بسیار دور با هم ارتباط برقرار می‌کنند. این شبکه‌ها بر ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها تأثیر گذاشته البته آسیب‌هایی را نیز به این ابعاد وارد می‌کنند. یکی از انواع این آسیب‌ها ابراز خصومت و خشمی است که به صورت کلامی و از طریق توهین، تحقیر، انتقاد، عذر، بهانه و به کار بردن واژه‌های زشت در این شبکه‌ها منتقل می‌شود.

چرا افراد در فضای مجازی خشن هستند؟

عطیه رضایی کارشناس ارشد روان شناسی بالینی اظهار کرد: گروهی از افراد هر نوع اظهارنظر مثبت و منفی را به دیگران نسبت می‌دهند، حتی آن‌ها در موارد شدیدتر خشم خود را در شبکه‌های اجتماعی ابراز و از آن به عنوان حق طبیعی خود یاد می‌کنند.

وی بیان کرد: ابراز خشم در شبکه‌های اجتماعی اغلب به عنوان روشی برای تخلیه احساسات به شمار می‌آید. ما در شبکه‌های اجتماعی پیش از آنکه فرصتی برای آرام شدن به خودمان دهیم، ناراحتی خود را در اولین فرصت به اشتراک می‌گذاریم، اما به طور معمول این مسئله موجب تشدید خشم و گسترش آن می‌شود.

این کارشناس ارشد روان شناسی بالینی افزود: هویت افراد در فضای مجازی «هویتی دیجیتال» است و زبان بومی و محلی، کشور، فرهنگ ملی و نژاد، هویت اشخاص را در شبکه‌های اجتماعی تعیین نمی‌کند. افراد در این شبکه‌ها هویتی دلخواه دارند و بر پایه همان هویت، ارتباط مجازی خود را با دیگران گسترش می‌دهند. صفحات مجازی انسان را به فردگرایی افراطی دچار می‌کند.

رضایی عنوان کرد: شبکه‌های مجازی به افراد هویتی نامعلوم می‌بخشد و از آن جایی که نظارتی مانند دنیای واقعی بر آن حاکم نیست در نتیجه افراد دچار نوعی آزادی روابط شده و هر نوع نظر و خواسته‌ای را هر چند خصمانه ابراز می‌کنند.

انواع ابراز خشم در دنیای مجازی

وی با اشاره به انتشار عکس‌های فجیع، سر‌های بریده، تنهای سوخته و پیکر‌های تکه تکه شده در صفحات مجازی تاکید کرد: این عمل احساس خشونت را در جامعه منتقل و هویت خود فرد را مخدوش می‌کند.

صحبت کردن تهاجمی

این کارشناس ارشد روان شناسی بالینی تصریح کرد: برخی اوقات در فضا‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی، رفتار‌هایی خشونت‌آمیز‌تر از فضای فیزیکی مشاهده می‌شود. فرد قبل از فرو نشاندن خشم خود، فرصت دارد نظری را درباره‌ هر یک از محتوا‌های موجود در شبکه‌های اجتماعی منتشر کند. شکایت کردن کردن از شرایط کاری خود، اظهارنظر درباره رفتار شخصیتی مشهور در صفحه شخصی‌اش، توهین کردن و حتی دعوای لفظی نمونه‌هایی از ابراز خشم در صفحات مجازی است.

شکایت کردن در مورد رابطه‌های عاطفی

رضایی گفت: بروز خشم و عصبانیت از سوی دوست یا شریک عاطفی که دیگر پاسختان را نمی‌دهد به یک امر رایج در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است و بسیاری از زنان و مردان از طریق شبکه‌های اجتماعی عصبانیت ناگفته خود را ابراز می‌کنند.

آشکار کردن اطلاعات خصوصی افراد

وی اظهار کرد: گاهی ما عکس‌هایی را که در مهمانی‌های خصوصی با شخصی گرفته و در حال حاضر در ارتباط با وی دچار مشکل شده‌ایم در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذاریم که این عمل نمونه‌ای از ابراز خشم در صفحات مجازی است.

پیامد‌های بروز خشم در دنیای مجازی

این کارشناس ارشد روان شناسی بالینی آسیب‌های روانی حاصل از شبکه‌های اجتماعی را شامل چهار دسته دانست و بیان کرد: اغلب ارتباطات در فضای مجازی نوشتاری است که کیفیت ارتباط در دنیای واقعی را ندارد. همین امر موجب کاهش احساسات در فرد می‌شود. زیرا یک نوشته ممکن است حق مطلب را اَدا کند، اما به هیچ وجه نمی‌تواند احساس افراد در جریان ارتباط را منتقل کند.

رضایی عنوان کرد: به دلیل اینکه ما در شبکه‌های اجتماعی هیچ بازخورد سریعی از طریق شنونده‌های خود دریافت نمی‌کنیم، بنابراین کاهش سطح خشم برای ما دشوارتر می‌شود.

وی افزود: افراد در فضای مجازی به حوزه خصوصی دیگران وارد بنابراین در تعاملات اجتماعی دچار مشکل می‌شوند و ارتباط سالم بین آن‌ها از بین می‌رود.

این کارشناس ارشد روان شناسی بالینی تاکید کرد: افراد با انتشار فیلم‌های فجایع انسانی در شبکه‌های اجتماعی خشونت را در میان اعضای جامعه حاکم می‌کنند و الگو‌های رفتاری نامطلوب را به سایرین آموزش می‌دهند. در واقع این گونه اقدامات بیانگر نوعی ناهنجاری رفتاری و خشونت طلبی بوده همچنین ذهن افراد جامعه را مشوش می‌کند.

رضایی تصریح کرد: ابراز حجم زیادی از خشم‌های ناگفته در شبکه‌های اجتماعی وجدان جمعی را آزرده می‌کند و زشتی عمل را در ذهن اشخاص از بین می‌برد. در نتیجه افرادی که بالقوه آمادگی پرخاشگری را دارند، ترس و وحشت را در جامعه گسترش می‌دهند و اعتماد عمومی را متزلزل می‌کنند.

وی یادآور شد: مشاهده خشونت در رسانه‌ها باعث می‌شود که افراد جامعه به تدریج سبک ارتباطی خشونت آمیز را جایگزین روش‌های سالم مدیریت گفت و گو‌های خود کنند.

گزارش از پگاه آقایی

انتهای پیام/