به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ترکیبات مهندسی شده در زمینه نانوتکنولوژی می‌توانند در مواد اولیه مخصوصا برای افزایش حلالیت و فراهمی زیستی(ورود نانو مواد به جریان خون) و همچنین در بسته بندی مواد غذایی با سطوح ضد میکروبی و سنسورهایی که تغییر رنگ را در زمان فاسد شدن مواد غذایی آغاز می‌کنند، سودمند باشند.

در بخش غذا، مطالب درباره فناوری نانو در نشریات 40 درصد افزایش یافته و ثبت اختراعات در زمینه فناوری نانو 90 درصد در دو دهه گذشته افزایش یافته است.

در حال حاضر بیش از 1000 شرکت بر تحقیق و توسعه محصولات مبتنی بر فناوری نانو تمرکز دارند. برنامه‌های کاربردی آینده می‌توانند شامل ذخیره و نگهداری آنزیم‌های مفید(که این کار برای بهبود کارایی و استفاده مجدد از آنها می‌شود) و استفاده از ساختارهای نانومواد برای ایجاد انواع جدید مواد غذایی باشند.

فناوری نانو به کنترل ترکیبات در مقیاس مولکولی اشاره داشته که در نانومتر یا میکرومتر اندازه‌گیری می‌شود. در صنایع غذایی، این فناوری تولیدکنندگان را ترغیب کرده زیرا مزایای بالقوه استفاده از آن مانند تولید طعم‌ها یا رنگ‌های قوی، بهبود فراهمی زیستی مواد مغذی و تشخیص باکتری‌ها در بسته‌بندی اثبات شده است.

با این حال، شور و شوق اولیه محققان و توسعه‌دهندگان محصولات با مقاومت مصرف‌کنندگان که در مورد ایمنی این فناوری نگران بودند مواجه شده است.

از آن به بعد، "سازمان غذا و دارو آمریکا" (FDA) دستورالعمل‌هایی در زمینه استفاده از فناوری نانو در مواد غذایی عرضه کرده است، اما صنعت در مورد چگونگی معرفی نوآوری‌های مبتنی بر فناوری نانو به مصرف‌کنندگان، احتیاط کرده است.

استفاده از ترکیبات نانوساختار در مواد غذایی موضوع جدیدی نیست. این ترکیبات به طور طبیعی و به صورت نانو ذرات کازئین که مسئول ثبات چربی هستند در شیر وجود دارند.

در همین حال، بیش از 1600 محصول مصرفی شامل ذرات نانومقیاس مهندسی شده که توسط پروژه‌های نانوتکنولوژی نوظهور انجام می‌شوند.

این ذرات در حال حاضر به طور گسترده ای در بخش بسته بندی مواد غذایی برای کمک به کیفیت غذا و ایمنی غذا استفاده می‌شوند. همچنین سنسورهای مبتنی بر نانوتکنولوژی می‌توانند حضور اکسیژن یا باکتری‌ها مانند لیستریا را تشخیص داده و اندازه گیری کنند.

در بخش مواد اولیه، فناوری نانو هنوز به طور گسترده ای در مکمل‌ها استفاده می‌شود. با این حال، بسته بندی نانویی نانو کپسولاسیون nanoencapsulation)) می‌تواند برای محافظت از ترکیبات حساس مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب اشباع نشده مورد استفاده قرار گیرد.

بنابراین با استفاده از این روش، مواد تنها در زمان رسیدن به روده آزاد می‌شوند. این کار همچنین نحوه رسیدن مواد مختلف به بدن و جذب آن را بهبود بخشیده و تاثیری بر طعم و ظاهر محصول نیز ندارد.

اطلاع رسانی در زمینه مزایای فناوری نانو در مواد غذایی هنوز یکی از بزرگترین چالش‌های صنعت بوده و بعضی می‌گویند که میزان توسعه در این بخش پایین است.

با این حال، با استفاده از برنامه‌های متنوع که همه چیز را از ایمنی غذا تا تغذیه بهتر، کاهش زباله‌های مواد غذایی و بسته بندی زیست تخریب پذیر بهبود می‌بخشد ، مصرف‌کنندگان به صورت اجتناب ناپذیر در سال‌های آتی بیشتر ترکیبات نانومواد را در محصولات مصرفی خود خواهند داشت.

منبع:ایسنا

انتهای پیام/