سانتریفیوژ یکی از روش‌های صنعتی جداسازی ایزوتوپ‌های پایدار است. در روش سانتریفیوژ جداسازی ایزوتوپ‌ها بر اساس نیروی گریز از مرکز انجام می‌شود. در این روش فاکتور جداسازی به اختلاف جرم اتمی ایزوتوپ‌های تحت جداسازی بستگی دارد. به همین خاطر استفاده از سانتریفیوژ برای جداسازی ایزوتوپ‌های عناصر سنگین مناسب است. در یک سانتریفیوژ چرخان با سرعت گردشی بالا نیروی بیشتری بر مولکولهای سنگین‌تر اعمال می‌شود. میزان نیروی اعمال شده به جرم مولکول‌ها بستگی دارد. در نتیجه مولکول‌های سنگین تر بیشتر به سمت جداره متمایل می‌شوند، اتصال چندین سانتریفیوژ متوالی در یک زنجیره منجر به غنی سازی ایزوتوپ‌ مورد نظر در حد مطلوب خواهد شد.
 
امروزه شرکت بین‌المللی یورنکو یکی از بزرگترین شرکت‌های تولیدکننده ایزوتوپ‌های پایدار با استفاده از روش سانتریفیوژ گازی می‌باشد. این شرکت با همکاری و مشارکت سه کشور اروپایی آلمان، هلند و انگلستان تشکیل شد و هدف اصلی آن غنی‌سازی ایزوتوپ اورانیوم 235 به روش سانتریفیوژ بود. اما بعد از دهه 80 میلادی این شرکت با استفاده از تکنولوژی سانتریفیوژ گازی، تولید برخی ایزوتوپ‌های پایدار را در دستور کار خود قرار داد. جدول زیر ایزوتوپ‌های پایداری که این شرکت تولید می‌کند را نشان می‌دهد.
 
•  تقطیر

یکی از تفاوت‌های ترکیبات ایزوتوپی با یکدیگر تفاوت در خواص ترمودینامیکی آنهاست. یکی از این تفاوت‌ها تفاوت در فشار بخار و در نتیجه دمای جوش ایزوتوپ‌هاست. ستون تقطیر برای جداسازی ایزوتوپ‌ها بر مبنای تفاو‌ت‌های اندک در فشار بخار اجزای ایزوتوپی و از طریق تبادل مکرر اجزا ( انتقال جرم) میان فازهای مایع و بخار کار می‌کند. یکی از ویژگی‌‌های برجسته روش تقطیر این است که در آن امکان چند برابر کردن  ضریب جداسازی اولیه با استفاده از مراحل تعادلی متعدد و با صرف هزینه‌های عملیاتی معقول در مقایسه با سایر روش‌ها وجود دارد. به همین خاطر روش تقطیر یکی از متداول‌ترین روش‌ها برای جداسازی ایزوتوپ‌ها در مقیاس صنعتی به شمار می‌آید. تقطیر یک روش موثر جداسازی ایزوتوپی در مقیاس‌های بزرگ در مورد بسیاری از عناصر سبک مثل کربن، نیتروژن، اکسیژن، نئون و ... به شمار می‌آید. میتوان گفت که به دلیل نسبت اختلاف جرمی تقریبا بالا میان ایزوتوپ‌های مختلف عناصر سبک مثل بور، کربن، نیتروژن یا اکسیژن یک روش کاربردی برای جداسازی ایزوتوپی این عناصر، تقطیر است. در ادامه فرآیندهای جداسازی ایزوتوپی، مخلوط‌های گازی حاوی ایزوتوپ‌های مختلف وجود خواهد داشت یعنی خوراک ورودی به ستون تقطیر یک گاز است. از آنجایی که یکی از ملزومات فرآیند تقطیر تماس دو فاز مایع و گاز با هم است بنابراین اگر عملیات جداسازی به روش تقطیر انجام پذیرد، لازم است دمای سیستم را تا زیر نقطه جوش گاز خوراک (دمای تبریدی) پایین بیاید به طوری که امکان تشکیل فاز مایع در سیستم فراهم شود. این نوع تقطیر اصطلاحا تقطیر تبریدی نامیده می‌شود. در حقیقت تقطیر تبریدی شبیه به تقطیر عادی است به جز اینکه دمای سیستم‌های تقطیر تبریدی تا کمتر از K120 پایین آورده می شود تا امکان تشکیل فاز مایع در سیستم مهیا گردد.
 
• روش‌های جداسازی شیمیایی
تبادل شیمیایی یکی از روش‌های کارآمد و مهم در زمینه جداسازی ایزوتوپ‌های پایدار عناصری مانند بور، لیتیم، نیتروژن،‌ کربن، هیدروژن، سیلیسیم و گوگرد می‌باشد. در واحدهای عملیاتی و صنعتی تبادل شیمیایی معمولا از واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌شود که در آنها دو واکنش‌دهنده اصلی در دو فاز متفاوت تعادلی مانند مایع/ گاز، جامد/ مایع و یا دو فاز مایع امتزاج‌ناپذیر باشند. همچنین تفاوت بین دمای دو فاز نیز در بالا بردن ضریب جداسازی این روش موثر است. به طوری که در مواردی مانند تولید آب سنگین این روش کارآمدترین و کم‌هزینه‌ترین روش می‌باشد. این فرآیند در مقیاس صنعتی برای تولید ایزوتوپ‌های لیتیم، بور و نیتروژن به کار می‌رود.
 

روش‌های جداسازی شیمیایی از اولین روش‌های به کار رفته به منظور جداسازی ایزوتوپی هستند. روش‌های اصلی جداسازی ایزوتوپی که در این طبقه‌بندی قرار می‌گیرند عبارتند از: روش‌های کروماتوگرافی ( جذبی، توزیعی و آفینیتی) که شامل تکنیک‌های کروماتوگرافی یونی، گازی، مایع و سیال فوق بحرانی می‌باشند، روش‌های جداسازی بر مبنای استخراج طلا و روش‌های الکتروشیمیایی