به گزارش خبرنگار حوزه سینماگروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شهید سید مرتضی آوینی اگرچه سازنده فیلم های داستانی و یا حتی منتقد سینمایی نبود اما به تایید بسیاری از كارشناسان بی شك باید او را یك نظریه پرداز سینمایی دانست كه از قضا از اصول بسیار محكمی هم برخوردار است.

این در حالی است که اغلب افراد شهید آوینی را بیش از هرچیز با مستند های روایت فتح می شناسند. بنابراین شهید آوینی را باید شخصیتی چند وجهی دانست که هرکسی از ظن خود با او آشنا شده است. با تمام این تفاسیر در این گزارش قصد داریم، بخش های کمتر دیده شده از نظریات شهید سید مرتضی آوینی را در خصوص سینما مرور نماییم.

اما قبل از هر کاری می بایست به این نکته اشاره نماییم که تمام آثار اندیشه ای شهید آوینی به عنوان یك هنرمند انقلابی باید حول نظریه هنر متعهد تحلیل و بررسی شود. سید مرتضی آوینی كاملا در نقطه مقابل هنر برای هنر قرار داشت و از این رو این نگاه آوینی بر هنر ، بطور كامل در دیدگاه های او نسبت به سینما نیز متجلی است.

نگاه شهید آوینی به سینما به عنوان چیزی فراتر از یك هنر ساده و وجودی دارای ابعاد گسترده است. از این رو بسیاری از ابعاد امروزی سینما بخصوص از بُعد تاثیر این هنر بر مخاطب و یا كاركرد های سیاسی آن از منظر او دور نمانده است.

وی معتقد است که در سینما قراردادی میان تماشاگر فیلم و فیلمساز وجود دارد و آن این است که تماشاگر به سینما می رود و خودش را تسلیم فیلمساز می‏کند تا به هر سان که می‏خواهد او را در یک واقعیت موهوم غرق کند، آنچنان که در تمام مدت تماشای فیلم اصلاً هویت حقیقی خویش را به یاد نیاورد.نکته قابل توجه آنکه میزان توفیق فیلمساز نیز در همین تأثیر گذاری است.البته شهید آوینی ترک اختیار هنگام تماشای فیلم را مطلق نمی داند و تماشای فیلم برای انسانهای متکامل را همراه با ترک اختیار نمی داند.

آوینی تاكید داشت كه باید فیلم سینمایی برای مخاطب ودیده شدن ساخته شود وتولید فیلم تنها با هدف جشنواره ها نمی تواند با ذات سینما هم خوانی داشته باشد.فیلم فاقد جاذبه فیلم نیست اما فیلم دارای جاذبه مشخص نیست که فیلم خوبی باشد. چرا که امروز بیش از هر زمان دیگر شاهد استفاده ابزاری سینما از عوامل مبتذل جذابیت آفرین هستیم.

شهید آوینی معتقد است که همواره دین و احکام را باید به مثابه مطلق حق بگیریم و شرایط جدید و مقتضیات زمان را حول این محور بدون تغییر معنا کنیم. بنابراین، هرگز در برابر این سوال که «چرا اخلاق را از بحث‌های ماهوی مربوط به سینما جدا نمیکنید؟»دچار تردید نمی شویم.

با همه این تفاسیر شهید سید مرتضی آوینی، سینما را منحصر در این غفلت کده‌ه‏ایی که امروز کمپانی های تجارتی فیلمسازی بنا کرده‌‏اند نمی‏‌داند و برای آن وظایف دیگری نیز قائل می شود. شهید آوینی به عنوان یک انقلابی آرمانگرا بطور جد معتقد بود که می توان به كمك سینما «انقلاب اسلامی» را هم عرضه و هم صادر نمود.

وی می دانست سینما قابلیت این را دارد كه با استانداردهای جدید تعریف شود متناسب با نیاز هر ملت و متناسب با زبان هنر همان ملت، از اینرو معتقد بود: آینده‌ی انقلاب اسلامی در همه‌ی وجوه توسط کسانی محقق می‌شود که اسلام را بشناسند و مهم‌تر از شناختن، با جان و دل بدان پیوسته باشند.وی براین عقیده بود که راه انقلاب اسلامی از آنجا که غربی‌ها رفته‌اند و می‌روند نمی‌گذرد و باید متوقع بود که اگر افق‌هایمان با یکدیگر متفاوت است، راه‌هایمان و روش هایمان نیز باید متفاوت باشد.

 
انتهای پیام/