خیلی بعید است که یک جوان یا یک خانم با دیدنش به وجد بیاید و عاشق طراحی آن شود! انگار این ماشین برای مردان میانسال ساخته شده. در نمای جلو قبل از هر چیز چراغ های متوازی الاضلاع و جلو پنجره ذوزنقه ای شکل بزرگش جلب توجه میکنند که این موارد در تلفیق با یک سپر بلند و کاپوت برجسته چهره ای جدی و متشخص به اتومبیل بخشیده اند. در قسمت کناری نیز مثل جلو، زیبایی در سادگی خلاصه شده و نکته ی خاصی دیده نمیشود اما در بخش عقبی گویا طراح ابتدا بین حالت پر جذبه یک سدان تنومند و طراحی اسپرت و جوانپسندانه کمی سردرگم شده ولی در نهایت ترجیح داده این قسمت هم مثل سایر اجزاء بدنه سنگین و شیک باشد؛ با این وجود همچنان کمی هم حال و هوای اسپرت در این بخش باقی مانده است. به طور کلی در طراحی این اتومبیل با مقداری کمبود ظرافت مواجه هستیم ولی باید گفت که هر چند برعکس محصولات هیوندای در آریون از خطوط مواج و حجم های اغراق آمیز خبری نیست اما اندام چهارشانه و کت و شلوار اتو کشیده اش به خوبی توانسته حس ابهت و استحکام را به بیننده القا نماید.

البته مدل SE آریون متناسب با سلیقه جواننترها یا حداقل میانسالانی که هنوز دلشان جوان است آراسته شده. مثلا فلاپ های اسپرت در پایین سپر ها قرار گرفته (که البته در عقب بیشتر شبیه به کار دست فایبرکارهای معمولی به نظر میرسد تا یک فرایند فابریک کارخانه ای!)، یا جلو پنجره آن کمی متفاوت و مشکی رنگ است و به روی بدنه اش هم از زه و دستگیره های کرومی خبری نیست. همه این ها در کنار ظاهر متفاوت رینگ ها این نکته را بازگو میکنند که SE با سلیقه جوانان هماهنگی بیشتری دارد. هرچند شخصاً با وجود اینکه هنوز خیلی پیر نشده ام طراحی مدل گرند را ترجیح میدهم چرا که به نظر میرسد آریون برای متین بودن و با وقار بودن ساخته شده و مدل SE بیش از این که شور و حال جوانی داشته باشد شبیه به مرد میانسالی شده که با پوشیدن تیشرت رنگی و شلوار جین سعی دارد خودش را کم سن و سال نشان بدهد! و طبیعتاً خیلی هم موفق نخواهد شد! اما در هر صورت انتخاب بین این دو به تفاوت سلایق بر میگردد و نمیتوان یکی را قطعاً برتر از دیگری دانست.

در داخل کابین هم سادگی حرف اول را میزند. البته شاید طرفدارانش بگویند که خطوط طراحی داخلی آریون حالت کلاسیک و لوکس دارد اما واقعیت این است که فضای کابین بی روح تر از این حرف هاست. حتی وقتی دستی به روی داشبورد و رو دری ها میکشیم هم قطعات چندان نرم و یا با کیفیت ظاهری بالا که در شان یک اتومبیل نسبتاً گران قیمت آن هم از یک برند معتبر باشد به نظر نمیرسند. اما این یک روی سکه بود. بیایید از زاویه دیگری به قضیه نگاه کنیم. آریون برای این ساخته نشده که چشم نواز باشد، این اتومبیل مردانه تر از این حرف هاست. هر چند داشبورد زیادی ساده است اما ارگونومی در آن به بهترین شکل رعایت شده؛ حتی در سرعت های بالا هم میشود با خونسردی روی صندلی های راحتش لم داد و با آرامش از کلید های بزرگ و زمخت روی فرمان استفاده کرد. هر قطعه در جایی قرار گرفته که با کمترین دقت و زحمت در اختیار شما قرار گیرد. فضای سر و پا نیز برای تمامی سرنشینان کاملاً مناسب است.

از همه مهمتر اینکه داشبورد و تو دری ها بعد از سه سال و حدود 75 هزار کیلومتر تفاوت چندانی با لحظه تولد اتومبیل نداشته و حتی در بدترین دست اندازها سکوت مطلق را به شما هدیه میدهند. در واقع آرامشی ستودنی در داخل آریون حکمفرماست که حتی مخالفانش را هم به خود علاقه مند خواهد ساخت. ضمن اینکه میدانیم تمامی این موارد یعنی سکوت کابین، کیفیت چرم صندلی ها و سلامت قطعات و ادوات تا سال های سال به همین شکل باقی میماند و اصلاً بخاطر همین چیزهاست که مردم پای این برند پول میدهند. هر چند همچنان دلمان میخواست زیبایی بیشتری با این کیفیت وماندگاری تلفیق میشد که خوب متاسفانه در آریون این اتفاق نیفتاده است.

راستی تا یادمان نرفته داخل کابین مدل SE هم تفاوت های اندکی با مدل گرند دارد و همانند بدنه در داخل نیز سلیقه ی جوانان با مواردی نظیر پدل شیفتر پشت فرمان و تعویض قطعات کروم کاری شده با طرح فیبر کربن مد نظر قرار گرفته شده است. 

هر چقدر هم که موتورهای توربو با حجم پایین و قدرت بالا گرد و خاک به پا کرده باشند باز هم خیلی ها معتقدند یک پیشرانه پرحجم تنفس طبیعی که بدون فشار و با هرگونه بنزین و نگهداری وطنی(!) قدرت مناسبی در اختیارمان میگذارد چیز دیگری است. بخصوص در شرایط کشور ما که احتمال استفاده از بنزین بی کیفیت یا روغن تقلبی خیلی دور از ذهن نمیباشد و همه میدانیم که این گونه موتورها کمتر از انواع پرخوران به غذایی که جلوشان میگذاریم نق میزنند! زیر کاپوت آریون هم یک انجین 6 سیلندر خورجینی تنفس طبیعی 24 سوپاپ مجهز به سیستم Dual VVTi با حجم 3456 سی سی قرار گرفته که با تولید 268 اسب بخار قدرت در دور 6200 و 336 نیوتن متر گشتاور در دور 4700 حرف های زیادی برای گفتن دارد. این همه اسب و گشتاور توسط یک گیرباکس 6 سرعته اتوماتیک به چرخ های جلویی منتقل میشوند و نتیجه اش شتاب صفر تا صد 7.4 ثانیه (برخی منابع 7.2) و حداکثر سرعت 229 کیلومتر بر ساعت شده که این اعداد برای اتومبیلی 1530 کیلوگرمی و استفاده خانوادگی فراتر از حد انتظار است. 

اگر فول آپشن بودن اتومبیل برای شما اولویت اول به حساب می آید از همینجا دور بزنید و برگردید چون در آریون از سقف پانوراما و تهویه صندلی و حتی آیینه های تاشو برقی و خیلی آپشن های دیگر خبری نیست. البته نه اینکه خودرو هیچ امکانات رفاهی یا امنیتی نداشته باشد. نه! گزینه های زیادی مثل ورود و استارت بدون کلید، تهویه مطبوع اتوماتیک دوگانه (قابلیت تنظیم مجزا برای سرنشین کناری) و دریچه جداگانه برای سرنشینان عقبی، چراغ های جلو زنون با قابلیت تطبیق پذیری (AFLS) بهمراه چراغشور (البته فقط در مدل گرند چراغ های جلویی از این امکانات جانبی بهره میبرند)، سنسور نور یا همان چراغ های اتوماتیک، تنظیم برقی صندلی راننده (درمدل های فول تنظیم صندلی شاگرد هم برقی است و برای راننده حافظه صندلی هم وجود دارد)، صندلی تاشو عقب، سانروف، کروز کنترل، آیینه های جانبی برقی و داخلی الکتروکرومیک، روکش چرمی صندلی ها، دوربین دنده عقب، کامپیوتر سفری، پرده عقب برقی، مانیتور لمسی، ترمز های مجهز به سیستم های کمکی Brake Assist ، ABS ، EBD و سیستم کنترل پایداری VSC ، کیسه هوا برای راننده، سرنشین کناری بعلاوه جانبی و پرده ای و رینگ های 17 اینچی و... روی این سدان قدرتمند نصب شده اند که اگر روی آپشن حساس نباشید کافی به نظر میرسد اما وقتی داخل اتومبیل کره ای دوستتان که با قیمت مشابه شما خریداری شده بنشینید ممکن است تصور کنید اتومبیلتان قدیمی شده و به دروغ آن را به جای مدل 2013 به شما انداخته اند! اما خیلی هم ناراحت نشوید چون اگر به سایر توانایی های آریون واقف باشید میفهمید که پولتان را هدر نداده اید و درعوض کمبود امکانات در این خودرو روی موارد دیگری هزینه شده است. راستی آریون با دریافت 5 ستاره از موسسه ANCAP از نظر امنیت هم کاملاً قابل اعتماد نشان میدهد.

انتهای پیام/