به گزارش خبرنگار توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان،رفتن ناگهانی درك بائرمن، سرمربی تیم ملی بسكتبال از ایران آن‌هم در حالی كه این مربی با فدراسیون بسكتبال قرارداد داشت، اتفاقی عجیب در ورزش به شمار می‌رفت. این مربی آلمانی درست در روزهایی كه باید تیم ملی بسكتبال ایران را برای مسابقات قهرمانی غرب آسیا آماده می‌كرد، به راحتی دست ایران را در پوست گردو گذاشت و برای هدایت یك تیم باشگاهی در بوندس لیگا به كشورش بازگشت!

 مسئولان فدراسیون بسكتبال از این اتفاق دل خوشی نداشتند اما هیچ‌كدام از نفرات این فدراسیون حاضر به صحبت دقیق در این ارتباط نشدند. محمود مشحون ، رییس فدراسیون بسكتبال در اینباره عنوان كرده بود كه قطعا از طریق فدراسیون جهانی بسكتبال این موضوع را پیگیری خواهد كرد و از این مربی ژرمن غرامت خواهد گرفت. 

** قراردادهای كارشناسی‌‌نشده!

این كه داستان رفتن ناگهانی سرمربی تیم ملی بسكتبال و اتفاقاتی نظیر این از طریق مراجع قانونی پیگیری شده و به نتایج خوبی برسد، موضوعی است كه قطعا می‌تواند خوشحال‌كننده باشد اما سوالی كه در اینجا مطرح می‌شود این است كه چرا برخی فدراسیون‌ها از همان ابتدا اقدام به بستن قراردادی سفت و سخت و اصولی با مربیان خارجی نمی‌كنند؟ متاسفانه برخی از فدراسیون‌های ورزشی وقتی برای به خدمت گرفتن مربیان خارجی اقدام می‌كنند، چشم خود را روی بسیاری از مسائل می‌بندند. اقدامی كه در نهایت مسائلی مانند رفتن باوئرمن را به بار می‌آورد و لطمات جبران ناپذیری به بدنه ورزش وارد می‌كند.

**رفتن ولاسكو كادوپیچ شده‌تر از باوئرمن

نگاهی اجمالی به تاریخچه حضور مربیان خارجی و شرایطی كه فدراسیون‌های ورزشی پیش روی مربیان برون‌مرزی قرار می‌دهد، این موضوع را روشن می‌كند كه اغلب این نفرات در قراردادهای خود شرایطی سخت را اعمال می‌كنند تا در صورتی كه علاقه مند به ادامه همكاری با ورزش ایران نباشند، بتوانند به اختیار خود ایران را ترك كرده و به كار خود در تیمی دیگر ادامه دهند.

یكی از نمونه‌های این اتفاق قراردادی بود كه «خولیو ولاسكو» با فدراسیون والیبال ایران داشت و با وجود اینكه هنوز مدت قرارداد این مربی باقی مانده بود، زمانی كه فدراسیون آرژانتین خواستار استفاده از این مربی روی نیمكت سرمربیگری‌ تیم ملی آرژانتین شد، ولاسكو قراردادش با ایران را فسخ كرد و به كشورش رفت. هر چند آن روزها موضوع به شكل و شمایلی دیگر عنوان شد و گفته شد فدراسیون والیبال ایران رضایت كامل از رفتن مربی آرژانتینی خود دارد، اما قطعا آن قرارداد از سوی ولاسكو فسخ شده بود و این مربی به همكاری‌اش با تیم ملی ایران ادامه نداد.

شاید آن روزها رفتن ولاسكو به دلیل شكل و شمایل و نوع رفتنش كه با برگزاری جشن خداحافظی و به صورت كادوپیچ شده رخ داده بود خیلی در بعد رسانه‌ای با انتقاد روبه‌رو نشد، اما وضعیت فعلی والیبال ایران نمایانگر این موضوع است كه بعد از رفتن ولاسكو والیبال ما هنوز به ثبات روی نیمكت نرسیده است و ضرری كه از رفتن این مربی به والیبال ایران وارد شد با گذشت زمانی نزدیك به 4 سال هنوز هم لطماتی به همراه دارد. 

**مظفری:قرارداد باید حرفه‌ای‌تر باشد

ایرج مظفری، سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان ایران و كارشناس والیبال، درباره نحوه قرارداد مربیان خارجی والیبال ، به باشگاه خبرنگاران گفت: به اعتقاد من مربیان خارجی خیلی علاقه به حضور در ایران ندارند. به هر حال در والیبال ایران و در مجموع در كشور ایران شرایطی فراهم است كه رغبت مربیان را برای قرارداد با تیم‌های ایرانی كاهش می‌دهد. 

وی افزود: در مورد ولاسكو اما قضیه تفاوت داشت. ولاسكو زمانی كه به ایران آمد یك مربی فراموش شده بود و كمتر كسی می‌توانست پیش‌بینی كند كه او بتواند بعد از هدایت تیم ملی ایران مورد توجه تیم ملی كشورش قرار بگیرد. به اعتقاد من فدراسیون والیبال اقدامی حرفه‌ای در نحوه قرارداد با این مربی انجام نداد و همین موضوع باعث شد بدون هیچ مشكلی ولاسكو تیم ملی ایران را ترك كند و والیبال ایران را با یك جای خالی بزرگ مواجه كند!

**كی‌روش نمونه‌ای بارزتر از همه!

قرارداد «كارلوس كی‌روش» با فدراسیون فوتبال هم به نوعی مفادی شبیه به دیگر مربیان خارجی شاغل در ایران دارد. بستن چنین قراردادها و اضافه كردن بندهایی كه به ضرر طرف ایرانی موجب می‌شود كه فدراسیون‌های ایران مجبور باشند برای جلوگیری از بروز مشكل یا به زبان عامیانه‌تر قهر كردن این مربیان خارجی، از برخی مواضع خود كوتاه بیایند.

اتفاقاتی كه این روزها در فوتبال ایران رخ می‌دهد و اخباری كه هر روز و هر روز از اقدامات عجیب غریب این مربی پرتغالی به گوش می‌رسد نشان از این مطلب است كه این مربی به راحتی برای فوتبال ایران تعیین تكلیف می‌كند. بدون شك قرارداد این مربی به شكل و شمایلی است كه خیالش از همه چیز راحت است. هیچ بعید نیست كه همین روزها بعد از سریال استعفاهای متعدد این مربی بشنویم كه كی‌روش هم بی‌خبر ایران را ترك كرده و روی نیمكت یك تیم دیگر نشسته است. 

**ابراهیمی: کی‌‌روش خیالش راحت‌ است

ناصر ابراهیمی، مربی و كارشناس فوتبال ایران در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، به  اقدامات عجیب كارلوس كی‌روش و خیال آسوده این مربی اشاره كرد و گفت: کی‌روش از همان روزهای آغاز فعالیتش در ایران بسیار خودخواهانه رفتار کرد و اقدامات عجیب و غریبی انجام داد.  فدراسیون فوتبال در زمان علی کفاشیان به این مربی آزادی عملی داد که از حد و اندازه‌های طبیعی فراتر بود.

 ابراهیمی ادامه داد: بعضی‌ها این رفتارها را داشتن اختیار عمل و حرفه‌ای‌گری قلمداد می‌كنند اما آنچه واقعیت دارد این است كه حرفه‌ای‌گری هم حد و اندازه‌ای دارد و فدراسیون باید كمی محكم‌تر برخورد كند. اتفاقات این چند سال به شیوه‌ای رقم خورده است كه گویی كی‌روش، رییس فدراسیون فوتبال است و درباره هر موضوعی خودش به تنهایی تصمیم‌گیری می‌كند. هر وقت دوست دارد اردو برگزار می‌كند و هر وقت دلش بخواهد اردو را لغو می‌كند. در ارتباط با بازیكنان به هر شیوه‌ای كه دوست دارد رفتار می‌كند؛ اتفاقات و شیوه‌‌ای كه كی‌روش به كار گرفته است، قطعا آسیب‌های جدی به همراه خواهد داشت. 

این كارشناس فوتبال با بیان این مطلب كه هیچ‌كس به درستی نمی‌داند قرارداد كی‌روش با ایران شامل چه بندهایی است، افزود: در اینكه كی‌روش مربی موفقی است و توانسته سبك فوتبال ایران را تغییر دهد شكی وجود ندارد، اما نباید فراموش كرد كه وظایف و اختیارات مربی تعریف شده است و فدراسیون باید به این مربی بفهماند تا چه میزان حق اظهار نظر و تصمیم‌گیری دارد.

البته از آنجایی كه فدراسیون ایران از همان ابتدا سیاستی دیگر را در ارتباط با كی‌روش پیش گرفت و در مقابل این مربی ضعف نشان داد، اصلاح این موضوع كار ساده‌ای نیست. بهتر بود فدراسیون فوتبال كمی هم به نفع خودش كار می‌كرد و به هر قیمتی حاضر نمی‌شد این مربی را به خدمت بگیرد. وقتی فدراسیون‌ها خودشان به نوعی به مربیان خارجی باج می‌دهند باید برای چنین اتفاقاتی خود را آماده كنند.

**دلایل شروط سخت مربیان خارجی چیست؟

به نظر می‌رسد مربیان خارجی كه از سوی فدراسیون‌های ایران دعوت به همكاری می‌شوند در همان ابتدا خواستار شرایطی خاص به سود خودشان می‌شوند. هر چند روسای فدراسیون‌ها معمولا حاضر به پاسخ‌گویی در این باره و قبول این موضوع نیستند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد كه «اختیار فسخ قرارداد، در صورت عمل نكردن فدراسیون مورد نظر به تعهداتش» یكی از مهم‌ترین و بارزترین بندهایی است كه می‌توان مشتركا در قرارداد اغلب مربیان خارجی شاغل در ایران دید. 

بندی كه شاید بتوان از آن به عنوان یك آسیب بزرگ یاد كرد. این كه شاید سطح برخی رشته‌های ورزشی ما در حد واندازه‌‌ای نیست كه مربیان خارجی علاقه‌مند به قبول هدایت آن‌ها باشد، موضوع مهمی است اما قطعا این عامل در تمام رشته‌ها و فدراسیون‌های ایران مشترك نیست. برای مثال والیبال ایران این روزها شرایط خوبی در جهان دارد و مربیان خارجی نمی‌توانند منكر این جریان شوند كه نشستن آن‌ها روی نیمكت تیم ملی ایران می‌تواند برایشان سكوی پرتاب باشد. 
 
دور بودن مسافت جغرافیایی ایران نسبت به كشورهای اروپایی كه اغلب مربیان از آن كشورها به ایران می‌آیند هم یكی از دلایل دیگر شرایط قرارداد این مربیان است. به هر حال مربیان خارجی ترجیح می‌دهند كه به هدایت تیمی مشغول شوند كه از نظر مسافت به كشور خودشان نزدیك‌تر باشد. از همین رو سخت‌گیری‌هایی را انجام می‌دهند.

با تمام این تفاسیر و بدون در نظر گرفتن این موضوع كه مربیان بین‌المللی سراسر جهان در تمام رشته‌های ورزشی به چه دلایلی قراردادهای سخت‌گیرانه با فدراسیون‌های ایران منعقد می‌كنند، باید در نظر داشت كه چه این قبیل قراردادها چه عواقبی برای ورزش ایران دارد.

شاید بهتر باشد به جای استفاده از مربیان خارجی به هر قیمتی و به همراه اعطای چندین و چند امتیاز بیش از حد، اقدام به پرورش مربیان داخلی صورت گیرد. یا اگر قرار است یك مربی خارجی به ایران بیاید ، كمی سختگیرانه‌تر عمل شود تا هر روز و هر ساعت و بعد از هر اتفاقی نگران این موضوع نباشیم كه یك مربی به هر دلیلی تیم‌های ایران را ترك كند.

انتهای پیام/