به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با نزدیک شدن به روزهای میانی بهمن ماه رفته رفته به شدت اعتراضات مردمی افزوده شد و از امیدهای شاه برای حفظ سلطنت کاسته، گسترش اعتصابات و راهپیمایی‌ها، کشور را در وضعیت فلج کننده ای قرار داده بود و شمارش معکوس برای پایان 2500 سال استبداد شاهنشاهی آغاز شده بود.

شاه که پیشتر صدای انقلاب مردم را شنیده بود در 26 دی ماه با فرار از کشور عملا تسلیم نهضت مردم ایران شد و با انتصاب بختیار به عنوان نخست وزیر، سلطنت را در اختیار مردی قرار داد که برای حفظ رژیم پهلوی از هیچ تلاشی فروگزار نکرد.

بر اساس برنامه های شورای انقلاب، قرار بر آن بود که امام خمینی(ره) در ششم بهمن ماه وارد ایران شوند اما بختیار با تهدید شرکت های هواپیمایی و استقرار تعداد زیادی تانک و زرهپوش در فرودگاه مهرآباد مانع بازگشت امام از فرانسه شد. این اقدام بختیار با اعتراض گسترده مردم مواجه شد و آتش انقلاب را تند تر ساخت تا جایی که در هشتم بهمن جمعی از روحانیون سرشناس و مبارز انقلاب همچون شهید مطهری، شهید بهشتی ، آیت الله طالقانی ، حضرت آیت الله خامنه‌ای و مرحوم آیت الله هاشمی در مسجد دانشگاه تهران دست به تحصن اعتراضی زدند وتنها شرط پایان اعتراضات را بازگشت حضرت امام(ره) به ایران اعلام کردند.

اعتراضات علما و مردم از یک سو و اعتصاب افسران در تهران، اصفهان و برخی شهر های دیگر بختیار را وادار به عقب نشینی کرد. سرانجام دولت غیرقانونی بختیار در 9 بهمن ماه اعلام کرد که مانعی برای ورود امام خمینی(ره) به کشور وجود ندارد.

امام خمینی (ره) پس از تحمل حدود 15 سال تبعید در ترکیه و عراق از مهر 1357 به دهکده ای به نام نوفل لوشاتو در فرانسه تبعید شده بودند، دهکده ای که در آن روزها با حضور امام به قلب تپنده انقلاب تبدیل شده بود.

اما سرانجام دوران هجرت به پایان رسید و در 12 بهمن همان سال امام با پرواز از فرودگاه "شارل دوگل" فرانسه بعد از سالها تبعید در ساعت 9:33 به میهن اسلامی بازگشتند. 

ایشان در آغاز پرواز نماز شب را در هواپیما به جای آورد. در زمانی که دلهره و اضطراب برای آینده انقلابی بزرگ، بر همه جا و همه کس سایه افکنده بود، امام خمینی(ره) با همان قلب آرام و روح مطمئنشان در پاسخ به خبرنگاری که از ایشان پرسید: چه حسی دارید ؟ فقط یک کلمه می گویند: « هیچ»، چرا که برای مردان خدا شکست و پیروزی در راه خدا و برای تحقق وعده او، هردو زیبا است. 

امام خمینی(ره) پس از ورود به فرودگاه مهرآباد در جمع بخشی از استقبال کنندگان پس از تشکر از تمام اقشار مردم در ابتدای سخنانشان رمز پیروزی را اینگونه معرفی می کنند: «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی. ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم».

حضرت امام(ره) که احترام ویژه ای برای شهدای انقلاب و خانواده هایشان قائل بودند در نخستین ساعات پس از بازگشت به ایران با حضور در بهشت زهرا و ادای احترام به شهدا در جمع میلیونی مردم به سخنرانی پرداختند و در ابتدای سخنانشان فرمودند: "ما در این مدت مصیبتها دیدیم؛ مصیبت‌های بسیار بزرگ. و بعضِ پیروزیها حاصل شد که البته آن هم بزرگ بود. مصیبت‌های زنهای جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفلهای پدر از دست داده.

من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگینی در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بیاورم. من نمی‌توانم از عهدۀ این خسارات که بر ملت ما وارد شده است برآیم. من نمی‌توانم تشکر از این ملت بکنم که همه چیز خودش را در راه خدا داد. خدای تبارک و تعالی باید به آنها اجر عنایت فرماید. من به مادرهای فرزند از دست داده تسلیت عرض می‌کنم و در غم آنها شریک هستم. من به پدرهای جوان داده، من به آنها تسلیت عرض می‌کنم. من به جوانهایی که پدرانشان را در این مدت از دست داده‌اند تسلیت عرض می‌کنم".

 امام دولت و سلطنت پهلوی را به تندی مورد انتقاد قرار می دهند و دولت بختیار را غیرقانونی می خوانند و در ادامه می فرمایند: من دولت تعیین می‌کنم! من تو دهن این دولت می‌زنم! من دولت تعیین می‌کنم! من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم! من به واسطۀ اینکه ملت مرا قبول دارد... این آقا(بختیار) که خودش هم خودش را قبول ندارد! رفقایش هم قبولش ندارند، ملت هم قبولش ندارد، ارتش هم قبولش ندارد؛ فقط امریکا از این پشتیبانی کرده و فرستاده، به ارتش دستور داده که از این پشتیبانی بکنید؛ انگلیس هم از این پشتیبانی کرده و گفته است که باید از این پشتیبانی بکنید. یک نفر آدمی که نه ملت قبولش دارد، نه هیچ یک از طبقات ملت از هر جا بگویید قبولش ندارند، بله چند تا از اشرار را دارند که می‌آورند توی خیابانها! از خودشان هست این اشرار، فریاد هم می‌کنند، از این حرفها هم می‌زنند. لکن ملت این است، این ملت است.

همچنین امام خمینی (ره) در پایان سخنرانی خود در بدو بازگشت به ایران در بهشت زهرا(س) از کسانی که به ملت ایران در مبارزه با رژیم سلطنتی کمک کردند قدردانی و فرمودند: و اما تشکر می‌کنم از این قشرهایی که متصل شدند به ملت. اینها آبروی خودشان را، آبروی کشورشان را، آبروی ملتشان را، اینها حفظ کردند. این درجه‌دارها، همافرها، افسرهای نیروی هوایی ـ اینها همه مورد تشکر و تمجید ما هستند؛ و همین طور آنهایی که در اصفهان و در همدان و در سایر جاها اینها تکلیف شرعی، ملی، کشوری خودشان را دانستند و به ملت ملحق شدند و پشتیبانی از نهضت اسلامی ملت کردند.

مردم ایران با رهبری شجاعانه و آگاهانه امام خمینی(ره) و با تاثی از آیه شریفه "اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم" و برای تغییر جبر اجتماعی حاکم و سرنگونی استبداد سلطنتی به راهپیمایی ها و اعتراضات خود ادامه دادند به طوری که امام خمینی(ره) پس از بازگشت به ایران و اتمام حجت با ته ماندگان پهلوی دستور ادامه تظاهرات را تا کناره گیری بختیار اعلام کردند.

شورش تکنسینها و همافران نیروی هوایی در پایگاه نظامی نزدیک میدان ژاله، در بیستم بهمن ماه تیر خلاصی بود بر پیکر نیمه جان رژیم پهلوی، در جریان این در گیری ها و مشارکت مردم و گروه های چریکی گارد شاهنشاهی با شکست روبرو می شود و با توزیع سلاح در میان مردم به قول روزنامه "لوموند" مناطق اطراف میدان ژاله به کمون پاریس دیگری تبدیل می شود تا سرانجام پس از 48 ساعت درگیری های مسلحانه مردم با گارد شاهنشاهی در ساعت 6 بعد از ظهر 22 بهمن ماه، رادیو این پیام را اعلام کرد: «اینجا تهران است، صدای حقیقی ایران، صدای انقلاب».

بدین ترتیب پس از نزدیک به 15 سال مبارزه و تبعید حضرت امام خمینی (ره)، سرانجام نهضت مستضعفان علیه طاغوت و استبداد به رهبری ایشان در 22 بهمن ماه سال 1357 به پیروزی می رسد و مردم ایران با تغییر در بینش اجتماعی و سیاسی خود موفق به تغییر وشکست جبر اجتماعی تاریخی شدند که بر سرنوشتشان سایه افکنده بود.

گزارش از: محمدصادق کلبادی

برای دیدن فیلم اینجا کلیک کنید

انتهای پیام/