به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دو هفته ای می‌شود که به روش های مختلف خواهان دیدار رئیس شورای سیاست گذاری گروه هنر و تجربه هستم اما ایشان وقت سر خاراندن هم ندارند. ایشان پیش تر گفته بودند ما از یک خانواده ایم و نباید اعتراضمان به هم، اسباب سوء استفاده  رسانه  دشمنان هنر و تجربه شود که به جد هم درست فرمودند. اما به هر حال امروز که ما را به حرم راه ندادند و اعضای دیگر شورا هم وقت صحبت تلفنی نداشتند و به زمانی دیگر موکولمان کردند، نامه‌ای از دور می نویسم که البته اگر وقت خواندن پیدا کنند.

شورای سیاست‌گذاری هنر و تجربه سلام علیکم؛
 
دبیرخانه جشنواره فجر توانست سر شما را کلاه بگذارد. دیگر صریح تر از این نمی‌توان گفت هرچند که باعث رنجش می‌شود.

بی تمایلی مطلق دبیرخانه جشنواره به هنر و تجربه روشن تر از این نمی تواند باشد چطور پیمانی بین شما بسته شد که برای حضور دو فیلم کار به درخواست مجدد و لابی‌گری پس از اعلام اسامی کشیده شد.

هنگامی که در بخش هنر و تجربه فجر سال گذشته فیلم هایی که در خواست هنر و تجربه نداشتند و با پروانه سینمایی در خواست حضور در بخش فیلم اول داشتند را به شکل سرریز از بخش دیگر وارد این بخش کردند، سرآغاز دست و دل بازی هنر و تجربه بود برای بستن قراردادهای ترکمنچای با فجر و سینمای بدنه.

نمایش فیلم های با مخاطب خاص، نمایش فیلم های مهجور. نمایش فیلم هایی که زیر سلطه سینمای بدنه امکان نمایش نیافته‌اند (حتی به قیمت مخاطب بسیار بسیار محدود) را با افتخار به فروش هشت درصد از مجموع فروش یک فیلم از سینمای بدنه، در هنر و تجربه که یک دولت از نمایش آنها حمایت می‌کرد معامله کردید.  معامله‌ای که هر تهیه‌کننده‌ای و هر ارگانی که نقطه مقابل سینمای مستقل است، پای خودش را در هنر و تجربه باز بداند. معامله ای که هنر و تجربه را به سوی مقابل هدفش پرت کرد. 

ما را در شرایطی گذاشتید که اگر مثلا بگوییم چرا فلان فیلم که میلیاردی در حال فروش است، در گروه هنر و تجربه اکران شود، ما را با سیاست‌های حوزه هنری که با آن فیلم مشکل دارد یکی بدانید. بی آنکه بدانید ما فارغ از کیفیت فیلم از هدف و معیارهای اولیه هنر وتجربه حرف می زنیم. 

من که هر دو فیلمم را با پروانه ویدئو و با تکیه به هنر و تجربه ساخته ام، اکنون نمی توانم به فجر و دبیرخانه‌اش اعتراض کنم. چرا که من از آنِ آنها و سیاست هایشان نیستم و طبیعی است که فجر این جشنواره دستمالی شده دولت های مختلف، ما را نخواهد. اکنون بزرگان سینما همچون آقای عیاری را کنار می‌گذارد، چه برسد به منِ هیچِ مطلق. برای این جشنواره این طبیعی است که بی‌توجه به قوانین فیلمی در مرحله میانه فیلمبرداری باشد و نامش در فیلم های سودای سیمرغ بدرخشد. این طبیعی است که بعد از اعلام اسامی فیلم‌ها با «رای زنی» در روز روشن چند فیلم به جشنواره اضافه شود! این طبیعی است که چند روز وقفه برای لابی‌گری در اعلام اسامی شانزده فیلم دیگر باشد. اصلا نام این جشنواره پیوند عجیبی با رای زنی دارد و این طبیعی است که مراجع بالاتر!! برای این جشنواره تصمیم بگیرند. بلبشو بلیت و انصراف به حق انجمن منتقدین، لحن تحقیر‌آمیز دبیر جشنواره هنگام صحبت درباره سیمرغ فیلم کوتاه و به رسمیت نشناختن غیر مستقیم فیلم های هنر و تجربه و حذف معترضین چیز دور از انتظاری نیست از این جشنواره.

پس من به شما اعتراض می کنم که از خانواده شما هستم.

من به شما اعتراض می کنم که تعدادی فیلم را در گوشه ای از این جشنواره می خواهید با نام هنر و تجربه اکران کنید و فیلم هایی با پروانه سینمایی ساخته سلبریتی ها که در بخشی غیر از هنر و تجربه در سودای سیمرغ به نمایش در می‌آیند را در میان این فیلم ها قرار داده اید. یعنی نمایش مجدد فیلم های سودای سیمرغ که اساسا برای دیده شدنشان به فجر هم نیازی ندارند.

شواری سیاست‌گذاری هنر و تجربه شما در حق گروه‌های بی نام و نشان که در سرما و گرما با تکیه بر نگاه تجربه گرایانه شما به سینما فیلم ساختند، ظلم کردید. شما در این ده روز مهم سینمای کشور آنها را در کمد دفترتان خواباندید. شما نیز شیفته سینمای بدنه هستید و اندک اندک دارید همه  هدف را معامله می کنید. تاریخ درباره تصمیم این روزهایتان و اینکه تعدادی از این آثاری که در کمد خواباندید، حتی لیاقت نمایش جانبی در این جشنواره را داشتند یا نه قضاوت خواهد کرد.
 
اما بی شک به جای پرچم داری سینمای مهجور و مستقل طفل صغیر سینمای بدنه بودن نیاز به قضاوت تاریخ ندارد. من به عنوان فیلمساز تکیه کرده به "هدف" قضاوتان می کنم.  من خودم را مدیون هنر و تجربه می دانم و همین احساس اجازه سکوت نمی دهد.


کریم لک زاده