نشریه هیل گزارش داد:
تصویری که ترامپ از خود ترسیم کرد؛ مدافع مردم در برابر دسیسه بازی‌های نخبگان خودخواه
نشریه هیل در گزارشی به تحلیل سخنان دونالد ترامپ در مراسم ادای سوگند وی به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا پرداخت.
به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشریه هیل در گزارشی به تحلیل سخنان دونالد ترامپ در مراسم ادای سوگند وی به عنوان رئیس جمهور جدید آمریکا پرداخت و نوشت با توجه به رویکرد سیاست خارجی ترامپ، دوره سلطه آمریکا بر جهان به سر آمده است.
این نشریه آمریکایی در گزارشی به قلم ویل مارشال در پایگاه اینترنتی خود نوشت: دوران سلطه‌گری بین المللی آمریکا به سر آمده است. می پرسید این را از کجا می دانم؟ از آنجا که خود ترامپ در سخنرانی اش در روز ادای سوگند چنین فرمانی را صادر کرد. او خطاب به جهان گفت از این پس، آمریکا فقط به دنبال سیاست نخست آمریکا خواهد بود.
آیا مردمی که قرار است ترامپ نماینده شان باشد، نیز همین دیدگاه ترامپ را دارند؟ باید منتظر ماند و دید، اما از نتایج انتخابات ریاست جمهوری 2016 به سختی می توان مجوزی مردمی برای این دیدگاه ملی گرایانه ترامپ پیدا کرد.
بدون شک شمار زیادی از رای دهندگان حامی ترامپ از پیام «نخست آمریکا»ی او حمایت می کنند، اما اینطور به نظر می رسید که رئیس جمهور از این واقعیت بی اطلاع است که ریاست جمهوری کشوری را بر عهده گرفته است که در نظام سیاسی آن اختلاف نظر وجود دارد. از این گذشته، وی با اختلاف حدود سه میلیون رای، انتخاب دوم رای دهندگان آمریکایی برای تصدی این سمت بود.
نتایج نظرسنجی ها در آستانه مراسم ادای سوگند ترامپ نشان داد که وی نسبت به رؤسای جمهور قبلی در زمان ادای سوگند، از کمترین محبوبیت برخوردار است (تنها 45 درصد از وی حمایت کردند)، و اکثریت قاطع مردم آمریکا در روز انتخابات اعلام کردند که ترامپ فاقد ویژگی هایی است که یک رئیس جمهور باید داشته باشد.
علاوه بر این، شمار زیادی از جمهوریخواهان با تمایل ترامپ به ترک تعهدات خارجی آمریکا و منزوی شدن این کشور موافق نیستند. این مخالفان نه تنها سناتورهای جمهوریخواهی همچون جان مک کین، و مارکو روبیو را شامل می شوند، بلکه تعدادی از افراد کابینه ترامپ، به ویژه جیمز ماتیس، وزیر دفاع، و نیکی هالی، گزینه منتخب ترامپ به عنوان نماینده آمریکا در سازمان ملل با چنین دیدگاهی مخالفند.
البته هیچ نشانه ای دال بر اینکه این واقعیت ها ترامپ را محدود کرده باشند، در وی مشاهده نشد، به طوری که گویی او با اکثریت قاطع آراء وارد کاخ سفید شده است.
وی بر خلاف رسم بیشتر رؤسای جمهور آمریکا، از مراسم ادای سوگند برای فرونشاندن مناقشات سیاسی و درخواست وحدت ملی استفاده نکرد. بلکه برعکس، لحن وی در این سخنرانی توهین آمیز، متهم کننده، و تحکم آمیز بود. در واقع به نظر می رسید وی نسخه آمریکایی خوان پرون، رئیس جمهور پیشین آرژانتین است و در سخنرانی خود سران سیاسی کشور را که در مراسم حضور داشتند، به خیانت به طبقه کارگر آمریکا متهم می کرد.
وی در این سخنرانی گفت: «پیروزی های آنها پیروزی شما نبوده است؛ و زمانی که آنها در پایتخت جشن گرفتند، خانواده های زحمتکش در سراسر کشور ما دلیلی برای جشن گرفتن نداشتند.»
تصویری که ترامپ از خود ترسیم کرد، تصویر مدافع مردم در برابر دسیسه بازی های نخبگان خودخواه بود. وی اعلام کرد: «بیستم ژانویه 2017 به عنوان روزی در یادها خواهد ماند که در آن روز، مردم بار دیگر حاکمان این کشور شدند.»
این عادت ترامپ برای اینکه خود را مدافع مردم نشان دهد، ارتباط مهمی با انتقاد وی از نقش جهانی آمریکا دارد. به گفته وی، سران آمریکا از هر دو حزب این کشور با (حمایت از) متحدان بی وفایی که نه از خودشان دفاع می کنند و نه به آمریکا در مبارزه با تروریسم کمک می کنند؛ با تجارت با شرکایی مثل چین و مکزیک که فرصت های شغلی آمریکا را «سرقت کرده اند»؛ و با نهادهای بین المللی که موجب تضعیف حاکمیت آمریکا می شوند و آمریکایی ها را وادار به دادن پول برای مبارزه با پدیده تغییرات آب و هوایی می کنند، مرتکب اقدام احمقانه ای شده اند.
واقعیت منطقی نهفته در پس انبوه سخنان مبالغه آمیز ترامپ، این است که بار تعهدات گسترده ای بر دوش آمریکا است، و این کشور باید اقدام به ایجاد توازن دوباره در مسئولیت های جهانی و نیازهای شدید داخلی خود همچون بازسازی سامانه های حمل و نقل و دیگر زیرساخت ها کند.
ترامپ به جای ارائه استدلال سنجیده و حساب شده درباره این مسائل، رویکردی عوامگرایانه اتخاذ کرده است و بر اساس آن طبقه کارگر آمریکا را قربانیان نخبگان سیاسی کشور قلمداد می کند: «ما باعث ثروتمند شدن کشورهای دیگر شده ایم، در حالی که ثروت، قدرت و اعتماد کشور خودمان رنگ باخته است... ثروت طبقه متوسط کشور ما از خانه هایشان سرقت شده و بعد در سراسر جهان توزیع شده است.»
مسئله‌ای که در این میان نادیده گرفته شده است، سیاست دموکراتیک است. ترامپ خواستار تغییری سیاسی در راهبرد ملی است - یعنی رد نظم بین المللی پس از جنگ که به طور عمده با قدرت و رهبری آمریکا ایجاد شد، و بازگشت به ملی گرایی محدود دهه 1920 و 1930 آمریکا.
همچنین به نظر می رسد او فکر می کند می تواند به طور یک جانبه این راهبرد را اعمال کند، فقط به این خاطر که «مردم» از او حمایت می کنند.
ترامپ برای رسیدن به هدف خود باید بتواند حمایت همان نهادها و سران سیاسی را جلب کند که در سخنرانی مراسم تحلیف خود از آنان بدگویی کرد، و نیز حمایت شمار زیادی از مردمی را جلب کند که در انتخابات ماه نوامبر به او رای ندادند.
رؤسای جمهور آمریکا اختیارات نامحدود ندارند و با صدور فرمان حکومت نمی کنند. قدرت آنها به طور عمده به هنر آنان در متقاعد کردن دیگران درباره رویکردهایشان وابسته است.
انتهای پیام/
