آیت الله محمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۸ در مشهد مقدس دیده به جهان گشود.

بهشهید آیت الله سعیدی که بود؟ گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  تاریخ موجب می‌شود تا علاوه بر شناختن و برخورد با انسان‌های برجسته در زمینه‌های گوناگون، گذر زمان را در انسان‌های بزرگ و یا کسانی که فریفته پول، قدرت و ثروت شده اند ببینیم.

گذشته کشور ما نیز خالی از این آدم‌ها نیست و هر برهه‌ای داستانی پر از شخصیت‌های مختلف را در برمی‌گیرد. یکی از این مقاطع دوران انقلاب اسلامی است. مقطعی که مدتی است با پخش مجدد سریال «معمای شاه» حال و هوای روزهای نه چندان دور سرزمینمان را با افراد موثر در آن زمان روایت می‌کند. 

آیت الله محمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۸ در مشهد مقدس دیده به جهان گشود. در دوران کودکی مادرش را از دست داد و زیر نظر پدر (حجت الاسلام احمد سعیدی) تعلیمات دینی را آموخت. پس از مدتی برای فراگیری هرچه بهتر علوم فقه و دین نزد اساتیدی چون حاج شیخ کاظم دامغانی، مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی و حاج شیخ مجتبی قزوینی تلمذ کرد. در مراحل بعدی تعلم علوم اسلامی، به قم رفت و در محضر اساتیدی نظیر آیت الله العظمی بروجردی (ره) و آیت الله العظمی امام خمینی (ره) درس گرفت.

او از جمله طلابی بود که در همان دوره تحصیل فعالیت های تبلیغی هم داشت و در سفرهای تبلیغاتی خود، ضد رژیم پهلوی سخن می راند و به افشای ظلم آنها در قبال مردم می پرداخت. همین باعث شد تا برای مدتی به زندان بیفتد که با تلاش آیت الله بروجردی (ره) آزاد شد و سپس برای امور تبلیغی به کویت رفت.

با آغاز مبارزات علنی امام خمینی (ره) علیه رژیم پهلوی در سال ۱۳۴۰، آیت الله سعیدی هم به جمع یاران امام پیوست. در دورانی که امام خمینی در تبعید به سر می‌برد ، به همراه چند تن دیگر از علما پرچم مبارزات را به دست گرفت و مردم را به سوی مطالبه به حق خواسته های خود تشویق کرد.

وی پس از مدتی به عنوان امام جماعت مسجد موسی بن جعفر (ع) منصوب شد و فعالیت های مبارزاتی خود را ادامه داد. فعالیت هایی که در انتشار افکار و نظرات رهبر کبیر انقلاب در میان جوانان بسیار موثر بود؛ از جمله ترجمه رساله امر به معروف و نهی از منکر امام (ره).

این اقدامات در نشر دیدگاه ها و اهداف رهبر نهضت اسلامی امام خمینی، تاثیری شگرف داشت. تا آنجا که برای مدتی ممنوع المنبر شد. 

آیت الله سعیدی در سال ۱۳۴۵، در پی ایراد سخنانی علیه رژیم اشغالگر قدس و افشای جنایت آنها، به مدت ۶۱ روز دستگیر و زندانی شد.

وی چهار سال بعد در سال ۱۳۴۹، در پی تصویب لایحه کاپیتولاسیون و دعوت از آمریکایی ها برای سرمایه‌گذاری در ایران که به نوعی استعمار اقتصادی را رقم می زد، ساکت نماند و همراه با علمای دیگر اعلامیه ای را منتشر و در آن از تمامی علمای اسلامی برای قیام علیه شاه ستمگر دعوت کرد. رژیم پهلوی که از این اقدامات و گسترش مبارزات ترسیده بود، آیت الله سعیدی را دستگیر و در زندان قزل قلعه محبوس کرد. این عالم مجاهد نهایتا در اثر شکنجه های سخت٬ ۲۰ خرداد ۱۳۴۹ به شهادت رسید. 

وی در طول مدت حیات خود آثار زیر را بر جای گذاشت:

اتحاد در اسلام
كار در اسلام
مجموعه 64 استفتاء از امام (ره)
رساله امر به معروف و نهی از منكر «ترجمه از تحریر الوسیله»
سیزده جزوه از مسجد موسی بن جعفر (ع)


گزارش از مریم محمدی 


انتهای پیام/


اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار