به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط‌ عمومی انتشارات روزنه؛ کتاب «از نگاه سینماگران؛ دهه 1360» نوشته‌ محمدعلی حیدری، به تازگی توسط انتشارات روزنه منتشر شده است.

کتاب از «نگاه سینماگران؛ دهه 1360» در ادامه‌ دو کتابی تعریف می‌شود که پیش‌تر در این زمینه، یعنی «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی» و «سینمای دهه شصت از نگاه منتقدان» منتشر شد. اما کتاب حاضر که آخرین کتاب از این مجموعه است، از نگاه سینماگران به سینمای دهه شصت می‌پردازد. این کتاب شامل گفتگو با رخشان بنی‌اعتماد، کمال تبریزی، ابراهیم حاتمی‌کیا، رضا کیانیان، فاطمه معتمدآریا، مجید مجیدی، محمدرضا هنرمند، علیرضا داودنژاد، کیومرث پوراحمد، منوچهر محمدی، محمدعلی نجفی و حسن هدایت است. تقریبا همه‌ی این گفتگوها در فاصله‌ی 1392-1390 انجام پذیرفت و سپس طی بازخوانی‌های مکرر، نکاتی از سوی سینماگران به آن اضافه و یا از آن کاسته شد. در مرحله‌ی نهایی، برای پرهیز از الگوی تکراری «مصاحبه‌های کتاب شده»، در آغاز هر فصل، مقدمه‌ای نگاشته شد در معرفی و تحلیل جایگاه تک‌تک هنرمندانی که در این کتاب با آنان گفتگو شده است. 

محمدعلی حیدری پیش از این گردآوردی کتاب‌هایی چون: «گفتگوهای سینمایی سیدمحمد بهشتی (دهه شصت)»، «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی»، «سرگذشت لابراتوارها در سینمای ایران»، «سینمای دهه شصت از نگاه منتقدان» و همچنین مجری طرح کتاب «زیر پوست قصه‌ها؛ سینمای رخشان بنی‌اعتماد» را در کارنامه دارد.

در متن معرفی کتاب آمده است:

وقتی از سینمای دهه شصت ایران سخن می‌گوییم مقصود ما تنها فیلم‌ها و فیلم‌سازها و رویدادهای سینمایی نیست؛ این‌ها اجزای کلیتی هستند به نام سینمای دهه شصت. سینما در این دهه، در یک متن اتفاق افتاد، زمینی بود که مختصاتی داشت. مختصات این زمین این بود که کشور ما در حال جنگ بود؛ کشور به‌شدت از نظر اقتصادی در مضیقه بود، مسائلی بنیادی در میان بود؛ هنوز آرمان‌ها و آرزوها در چشم‌اندازی بسیار زیبا دیده می‌شدند، جذابیت داشتند و همه به این آرمان‌ها میل داشتند. سینمای دهه شصت هنوز در قید حیات و برای فیلم‌سازان قابل مراجعه است، حتی هنوز اساس اقتصاد سینما، اقتصادی است که در آن «دوران» طراحی شده است. راجع به حیثیتِ دورانی دهه شصت تصویر بسیار مجملی وجود دارد. مشاهده یک دوره به مثابه یک «دوران»، مستلزم این است که ارتفاع ما نسبت به موضوع زیاد باشد؛ ما باید در عرض تاریخ قرار بگیریم و نمی‌توانیم از منظر طول تاریخ موضوع را درست مشاهده کنیم. 


انتهای پیام/