عباس غزالی، زاده 14 بهمن 1363 بازیگر جوان ایرانی، دارای تحصیلات دیپلم ادبیات و علوم انسانی است. او که اولین بار در سریال «رستگاران» در نقش برادر پونه به  مخاطبان معرفی شد، بعد از گذشت 8 سال در سریال «وضعیت سفید» در نقش عمو بهروز در بین مردم  بیشتر دیده شد. به این بهانه گفتگویی را خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:

از چه زمانی علاقه بازیگری در شما ایجاد شد؟

من از دوران کودکی جوهره‌ای را در وجودم احساس کردم که از جانب خدا در من تزریق شده بود.

از چه طریقی وارد این عرصه شدید؟

در کلاس اول راهنمایی در بخش اعلانات مدرسه، آگهی بازیگری را دیدم و برای قسمت تئاتر در مسابقه شرکت کردم و از بین 150 داوطلب، جزو 10 نفر برنده مقام استانی و کشوری شدم و در کلاس‌های بازیگری و پس از آن در کانون فرهنگی تربیتی حر ( میدان کاخ جوانان سابق) زیر نظر اساتیدی مثل پرویز پرستویی و.. آموزش دیدم و آنجا بستری برای بروز و شکوفایی استعدادم بود و پس از 2 سال اولین فعالیتم در فیلم «انتظار سرخ» بود.
 
بیشترین موانع در بازیگری؟

بزرگترین موانع از نظر من؛ محدود شدن تلویزیون، به تعداد معدودی از بازیگران سرشناس و به کارگیری تعداد مشخص آنها از سوی کارگردان‌ها، همیشه برایم سوال بود. ما در عرصه هنر افراد با استعداد زیادی داریم که  قادرند در قالب چهره‌های جدید در قاب رسانه به ایفای نقش بپردازند. حتی من که این مانع را پشت سر گذاشتم باز هم موانعی که تنها شکل آن عوض شده را داشتم و آن اینکه وقتی به سراغت می‌آیند انتظار دارند همانند نقش‌های قبلی یکنواخت عمل کنی.

آیا در عرصه دیگری هم فعالیت می‌کردید؟

بله قبل از فعالیت در سریال «رستگاران» یعنی در اوایل جوانی‌ام اجرای برنامه‌ای تحت عنوان «نردبان» از شبکه 5 سیما را به مدت 4 سال برعهده داشتم اما در آن زمان هم، به بازیگری علاقمند و معتقد بودم که برای رسیدن به هدفم باید پله‌هایی را گذراند.
 
چه چیزی در بازیگری بیشتر کمکتون کرد؟

اجراهای من در تئاتر و همچنین فعالیت‌های استودیویی که برای مجری‌گری داشتم، پشتوانه خوبی برای عرصه بازیگری‌ام شد.
 
علاقمندان برای ورود به بازیگری چه راهی بروند؟

تحصیل در رشته بازیگری و گزیدن آموزشگاه‌ها و کارگاه‌های معتبر با توجه به تحقیقات لازم در آن میتواند افراد علاقمند را بر  ریل درست  این عرصه هدایت کند.
 
معضل مهم علاقمندان در عرصه بازیگری چیست ؟

زرق و برق شهرت در بازیگری هر فردی را  جذب می‌کند و گاهی افرادی به سمت آن گام برمی‌دارند که جوهره استعداد در آنها وجود ندارد و این افراد بدون نگاه به این موضوع در مسیر اشتباه دچار مشکلات فراوانی می‌شوند.
 
 
بزرگترین وظیفه شما بعنوان یک بازیگر چیه؟

اگر مخاطب مرا نبیند، پس به خودی خود هیچ معنایی نخواهم داشت و به همین دلیل همیشه مخاطبینم در جایگاه بالاتری برایم قرار دارند. در همین راستا اگر بعنوان یک هنرمند در جشنواره‌ای جایزه و امتیازی دریافت می‌کنم در حقیقت متعلق به مردمم است و جایزه اصلی من محبت قلبی و نگاه مهربان مردمم در کوچه و خیابان است.

من معتقدم یک هنرمند تا لحظه‌ای که خون در رگهایش جاری است باید با انرژی و انگیزه بیشتری برای مردمش فعالیت کند به دلیل اینکه اثر یک هنرمند با امضای مردمش به ثبت می‌رسد.

توصیه به  علاقمندان؟

هنرمند به معنای خالق اثر است و هرکسی با توجه به ویژگی‌های استعدادش برنامه‌ریزی خاص خودش را دارد، نباید تقلیدی کاری را به انجام برسانند با الگوبرداری از پیشکسوتان این راه به تجربه و دانش خود اضافه کند و در همه حال صبر و تحمل را سرلوحه خود قرار دهد.

گفتگو از شیبا یاقوتی


انتهای پیام/