به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امید روزبه که متولد مهر ماه 1368است، یکی از جوانان موفق در عرصه شعر و ترانه سرایی است. وی از زمان شروع کارش، در چندین جشنواره ادبی برگزیده شد. دو دوره جشنواره شعر نیاوران، جشنواره یادگار امام ، جشنواره شعر فجر در حوزه ترانه و جشنواره سلامت تهران از جمله آنهاست. در ارتباط با وضعیت شعر و ترانه در حال حاضر و شرایط ورود به این عرصه برای جوانان با او گفتگو کرده ایم:

 
چطور شد که فکر کردید می توانید شاعر شوید؟ 

علاقه به ادبیات از ابتدا در من وجود داشت؛ همان حسی که در ابتدای امر سراغ بسیاری شاعرها می آید و فکر می کنند، می توانند بنویسند. رفته رفته به پیشنهاد استاد عزیزم ناصر فیض ادبیات را بالاخص در حوزه ترانه، جدی تر دنبال کردم.  
 
به طور کلی چگونه می توان در ترانه سرایی مطرح شد؟
 
در حیطه ترانه سرایی دو بخش مکتوب و موسیقی داریم. بخش مکتوب قطعا زحمت بیشتری برای ترانه سرا دارد؛ چرا که مخاطب با چیزی که نوشته شده است، در ارتباط است. اما زمانی که ترانه به دنیای موسیقی می رسد، یک اتفاق ممکن است به نفع آن ترانه تمام شود. ممکن است حتی ضعف های ترانه به علت ملودی و تنظیم آهنگ خوب و صدای خوب خواننده پوشانده شود. تعدادی از ترانه سراهای شناخته شده به واسطه همین اتفاق، فرصتی برای ارائه کارهای خود پیدا کردند.
 
چه پیشنهاداتی به جوانان برای ورود به عرصه ترانه سرایی دارید؟  
 
بسیاری تصور می کنند که ترانه قالبی است که می توانند با بهره ادبی کمتر آن را تجربه کنند. برای گفتن ترانه ملزم هستیم، ادبیات کلاسیک را بدانیم و مطالعه کافی داشته باشیم. صرف گوش دادن به آهنگ ها یا خواندن ترانه ها کافی نیست. پیشنهاد من مطالعه خوب و ادبی است که لازمه ورود به عرصه ترانه سرایی است.
 
آیا مانعی بر سر راه جوانان برای ورود به این عرصه وجود دارد؟  
 
برای جوانان در بخش مکتوب معمولا مانعی وجود ندارد؛ ولی در بخش موسیقی مافیایی وجود دارد که موسیقی ما توسط آن مدیریت می شود که چه شخصی چگونه و چه کاری انجام دهد. به ندرت پیش می آید که اثر ترانه سرایی ناشناخته، بدون مرتبط بودن با این مافیا آهنگسازی و خوانده شود.
 
چاره ای برای پیشرفت در این شرایط وجود دارد؟
 
در حال حاضر بسیاری از جوانان راهی بجز رایگان کار کردن ندارند. درست است که در شرایط خاصی ترانه سرای شناخته شده هم ممکن است، مثلا برای یک خواننده معروف، ترانه ای رایگان بنویسد و به صورت هدیه تقدیم او کند، ولی این واقعا درست نیست که تعدادی از خواننده ها فکر می کنند چون یک نفر تازه وارد این کار شده است، می توانند از ترانه های او به رایگان استفاده کنند و زحمت ترانه سرا برایشان اهمیتی ندارد.
 
به نظر شما پیشکسوت‌های ترانه‌سرایی چه کمک‌هایی می توانند به جوانان بکنند؟
 
پیشکسوت های این عرصه حتی خودشان هم حق و حقوق خودشان رعایت نمی شود و گاهی از گرفتن حقوق خودشان هم کناره گیری می کنند. مخصوصا در بحث حقوق معنوی . در بعضی کنسرت ها حتی اسمی از ترانه سرا برده نمی شود. نمونه های بارزی از خواننده ها را سراغ دارم که مطرح هم هستند و با وجود اینکه شاید یک ترانه باعث رشد و پیشرفتشان شده، ولی در کنسرت ها خود را ملزم نمی دانند که ترانه سرای آهنگ خود را معرفی کنند.
 
آیا خود شما از طرف بزرگترهای این حیطه حمایت نشدید؟  
 
چرا در بخش مکتوب، برای نوشتن ترانه و شعر محاوره ابراهیم اسماعیل اراضی و ناصر فیض دو تن از اساتیدی هستند که من را در این زمینه حمایت کردند.  
 
آینده ترانه سرایی در ایران را چگونه می بینید؟
 
آینده ترانه سرایی که خیلی قابل حدس نیست؛ ولی خوشبختانه یا متاسفانه فضا تماما به سمت صمیمیت می رود اما نه صمیمیت کاملا مثبت. من حس می کنم فارغ از تغزل و نگاه کلاسیک به معنای قدیمی خودش، نگاه کلاسیک در مقام احترام به معشوق از بین رفته است.

در حال حاضر کتابی در دست چاپ دارید؟  
 
یک کتاب در حوزه شعر عاشورایی دارم که شامل غزل و ترانه است؛ با عنوان «سرو سرخ» از انتشارات سوره مهر. کتاب دیگرم محاوره ای با عنوان «هوالباقی» است که بیشتر شامل فضاهای مرگ و ماورایی می شود که ان شاء الله در نمایشگاه کتاب امسال عرضه می شوند.
 
برای آینده خودتان چه برنامه ای دارید؟  
 
آینده را که نمی توان پیش بینی کرد، ولی خب برنامه من همین شعر محاوره و ترانه است. چه بسا در حوزه ترانه و پاپ. البته نه چیزی که امروز شاهد آن هستیم، به همان دلایلی که گفتم. گرایش به سمت موسیقی و فراگیری موسیقی و ساز برنامه اصلی من است. تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.
 
 و سخن پایانی؟  
 
تشکر از باشگاه خبرنگاران جوان؛ ممنونم که قابل دانستید. امیدوارم همیشه حق استوار و برقرار باشد.
 
 
گفتگو از فریده قهرمانی
 
 
انتهای پیام/