وی ادامه داد: اینکه فرهنگ زاده ویژگی جغرافیایی بوده یا نه، در طی ادوار تاریخ مورد نقد قرار گرفته. آن چیزی که کمک می‌کند از تعاریف ذاتی جغرافیا استفاده کنیم، هویت بخش بودن آن است. هویت‌های تاریخی که سرمایه‌های میراثی ما هستند، می‌توانند هویت یک ملت را نشان دهند. ایران به عنوان کشوری که دارای بیشترین تنوع جغرافیایی و بیشترین تنوع سبک زندگی است، پر است از سکونت‌گاه‌هایی که در طی سال‌ها تبدیل به محوطه‌هایی شدند که ما از آنها به عنوان محوطه‌های تاریخی و باستانی یاد می‌کنیم.

نامور مطلق معاون صنایع دستی و هنرهای سازمان میراث فرهنگی هم در این مراسم گفت: ما در تاریخ معاصر و مدرن انواع نگاه‌ها را به هنر و ادبیات داشتیم. در قرن 19 نقد و نگرشی با رویکرد تاریخ‌گرایانه شروع شد و هر کدام به شکل و زاویه‌ای به ادبیات نگاه کردند. کار شما هنرمندان کدگذاری و کار نقدکنندگان کدگشایی است. اما هیچگاه در فضای جغرافیا، نقد جغرافیایی نداشتیم. به خاطر اکوسیستم و رابطه فضا و هویت، نشان جغرافیایی را مطرح می‌کنیم. تنوعی که در اقلیم و اقوام خود داریم را در میراث فرهنگی و گردشگری استفاده خواهیم کرد.

وی ادامه داد:‌ در گوشه گوشه کشورمان برندهای صنایع دستی داریم. شعاری که در سه سال گذشته داشته‌ایم، این بود که در هر شهرستان یک برند ملی و هر استان یک برند بین‌المللی داشته باشد.

وی عنوان کرد: از لحاظ نشانه‌های جغرافیایی نسبت به کشورهای دیگر عقب هستیم. علاوه بر ثبت نشان جغرافیایی، باید حمایت هم داشته باشیم و اعتباری برای تشکل‌ها اختصاص دهیم تا بتوانیم به ثبت جهانی برسیم. ما می‌توانیم با ثبت آثار، خاطره‌سازی داشته باشیم و به ثبت کردن بسنده نخواهیم کرد. بلکه گفتمانی می‌سازیم تا هم بتوانیم از میراث فرهنگی صیانت کنیم و هم مکان و فضای خود را هویت‌دار کنیم.