پدیده ی بغرنج مهاجرت به شهرها و حاشیه نشینی، چهره ی نازیبا و ساختمان های ناپایدار و نامقاومی را در حاشیه ی شهرهای استان ایجاد کرده که یکی از آن ها، حاشیه های روی گسل  شمال تبریز است و هر روز از کنارش می گذریم!

تبریز، زیر پای مردمانش، بارها لرزیده و از نو ساخته و استوار گشته است؛ امّا نباید فراموش کرد که گسل شمالی تبریز، زمانی از سه کیلومتری شهر تبریز عبور می کرد، ولی در حال حاضر، جزو یکی از مناطق پرجمعیت شهر تبریز به حساب می آید و چندین شهرک بر روی آن ساخته شده است.

امروزه، اینکه بگوییم هر کجا می شود ساخت، امّا محکم و استاندارد؛ جمله ی غلطی است و از سوی کارشناسان زمین شناسی به شدّت رد می شود و نباید بر روی گسل تبریز، خانه و مسکن بسازیم. در کشورهای توسعه یافته حریم گسل ها رعایت شده و معمولاً در آن حریم ها، فضای سبز ایجاد می کنند و چاه هایی در سطح گسل ایجاد کرده و فاضلاب شهر را از طریق آن تزریق می کنند تا با کاستن از اصطکاک بین صفحات گسل، از شدت انرژی زلزله بکاهند و بر روی گسل، خانه نمی سازند!

به هر حال باید پذیرفت که بر اساس داده های مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، شهر تبریز، پرخطرترین شهر کشور از نظر لرزه خیزی است؛ متأسفانه، نصف جمعیت استان آذربایجان شرقی هم در شهر زلزله خیز تبریز ساکنند و روند مهاجرت ها و حاشیه نشینی ها هم، همچنان ادامه دارد؛ با توجه به اینکه حدود 400هزار نفر از ساکنان تبریز در حاشیه ی گسل تبریز، ساکن هستند نگرانی ها افزایش می یابد. بنابراین، ضروری است که با زمین، تعامل خوبی داشته باشیم و هر کجا، خانه نسازیم و بر روی گسل ها ساکن نباشیم و با معماری پایدار و اصولی، خانه هایی امن و محکم برای فرزندانمان به پا کنیم. شاید با تدبیر و دوراندیشی مسؤولان، روزی شهرهای جدید و مدرنی چون سهند و شهریار، بتواند سرریز جمعیت ساکن بر روی گسل ها را در خود جای دهند!

انتهای پیام/ش