پرستویی نوشت:
"هنوز قلب ها براي هم مي تپندهنوز مهرباني هست ،هنوز مردم گاهي ارامند .از پس امدن ها رفتنها،بودن ها ونبودن ها گرفتاريها وزندگي به سرعت بي احساس ماشيني هنوز مهرباني عادي نشده ومفهوم دارد،هنوز پاسخ لبخند لبخند است وهنوز در روزگارمان پاسخ چشمهاي مهربان دستهاي بر اورده به ياري اند،هنوز ميشود خنديد ومي توان حضور خدا را در بين رفت وامد پرشتاب مردم تماشا كرد.
قلب ها در بين اينهمه دود وسياهي هنوز سپيد اند.
كافيست كمي انها را بتكاني تا جلاي ان پيدا شود.انگاه مبيني مردم مهرباني ها را به اميد فردا ذخيره نمي كنند ان را مي پراكنند وبعد با چشمان پرسشگر به نشانه تاييدي ؛به يكديگر عميق وشيرين نگاه مي كنند.
مهرباني محبتي مسري ست ان را گسترش بدهيم وموج انتقال ان را از يكي به ديگري ببينيم.
كافيست يك نفر شروع كننده باشد .مهرباني نور است ومهرباني هاي باهم نوري عظيم ايجاد مي كند كه نور مطلق ومنتهاي بودن؛يعني خداوند شادمان مي گردد وبر تمام اين قلبها عشق وشعور وارامش ميريزد كه مهرباني عين شعور است وانتهاي خرد."
انتهای پیام/
