متأسفانه این روزها شاهد هستیم برای تشییع جنازه مؤمنین اتفاقات ناگواری می­افتد. اگر متوفّی از نام­آوران و مشاهیر باشد جلسات ختم و مراسم تشییع جنازه در چهارچوب آداب شرعی و عرفی برپا نمی­گردد. در زمان تشییع هر کسی به کار خود مشغول است. با هم عکس یادگاری می­گیریم و در اطراف جنازه و در کنار بازماندگان به گفتگو و دید و بازدید و بگو و بخند مشغولیم، بنا بود فوت یک مسلمان و مراسم تشییع او باعث تنبّه باشد. نه تنها مراسم ما موجب تنبّه نیست بلکه سراسر موجب غفلت است. حداقل شرط ادب اقتضا می­کند در مجلس عزای یک همنوع با ادب باشیم و مراقبت کنیم و با اظهار تأثر، برای متوفّی غفران و رحمت آرزو کنیم و برای بازماندگان تسلیت داشته باشیم. این روزها شاهد هستیم در مجالس عزا دربدر به دنبال افراد مشهور می­گردیم تا با آنها عکس بگیریم یا از آنها امضاء یادگاری داشته باشیم. وقیحانه با متوفّی عکس سلفی می­گیریم. چه شده است ما را؟! به کدام سو می­رویم.

امیر المؤمنین در مجلس تشییع یکی از یاران خود که بلند بلند می­خندیدند فرمود: چرا می­خندید؟ مگر مرگ برای غیر از ما مقرر شده است؟

 جنازه مسلمان حرمت دارد. با احترام او را شستشو می­دهیم، در پارچه­ای سفید کفن می­کنیم، او را معطر می­ کنیم، به جنازه او نماز می­گزاریم. برایش غفران و رحمت آرزو می­کنیم. با آرامش به دنبال جنازه او با ذکر توحید و تهلیل و تکبیر حرکت می­کنیم. با احترام او را دفن می­نماییم. با او وداع می­کنیم و به یادبود او مجلس ختم قرآن و وعظ می­گیریم. از طرف او کارهای خیر انجام می­دهیم. به خانواده مصاب تسلیت می­گوییم. یتیمانش را تکریم می­کنیم. اموالش را حفظ می­کنیم و از او به نیکی یاد می­کنیم. برایش قرآن می­خوانیم و در همه مراحل به یاد قیامت می­افتیم. فلسفه همه مراسم تنبّه و تذکر روز مردن و قیامت است. حالا شما ببینید رفتار ما چقدر فاصله دارد با آداب تشییع جنازه و مراسم یادبود.

از همه پیشکسوتان در عرصه هنر و ورزش و دیگر اقشار تقاضا می­کنم با تذکر خود اسبابی را فراهم کنند تا فضای مجالس ترحیم و مراسم تشییع به جایگاه خود برگردد. از آقای فردوسی­پور و برنامۀ نود به خاطر نمایش جلوه­های نازیبای تشییع جنازه یکی از بزرگان ورزش کشور تشکر و تقدیر می­کنیم. از جوانان عزیز، خبرنگاران، رسانه­ها و صاحبان سایت­ها تقاضا می­کنیم در سالم سازی این گونه مراسم تلاش کنند.

منبع: ساعت 24

انتهای پیام/