زنان و دختران افغانستانی و ورزش تکواندو
بانوان تکواندو کار افغانستان می‌خواهند با فراگرفتن تمرینات ورزشی تکواندو در برابر تبعیض جنسیتی مبارزه کنند و توانایی خود را نشان دهند.
به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، روزنامه صبح افغانستان «ماندگار» در گزارش امروز (دوشنبه 17 عقرب/آبان) نوشت: اکنون بانوان به تمرینات ورزش‌های رزمی ادامه می‌دهند. باشگاه «ITTF» یکی از محدود باشگاه‌هایی است که زنان و دختران تمرینات ورزش تکواندو را در آن انجام می‌دهند. این باشگاه در حدود ۶۰ شاگرد و دو سرمربی بانو دارد.
بانوان تکواندو کار در این باشگاه می‌گویند که می‌خواهند با فراگرفتن تمرینات ورزشی تکواندو، در برابر تبعیض جنسیتی مبارزه کنند و توانایی خود را نشان دهند. معاون باشگاه «ITTF» می‌گوید، این باشگاه ۱۲ سال می‌شود که فعالیت دارد و چهارسال از آغاز بخش بانوان آن می‌گذرد.
عبدالرازق مسعود مهدوی، معاون این باشگاه می‌گوید که چهار سال قبل با سه بانو تمرینات تکواندو برای بانوان را آغاز کردند.
او گفت: تمرینات ما در اوایل با دو سه نفر شروع شد. واقعاً مشکلاتی فرا راه ما بود چه در المپیک، چه در رسمیات دولت و هم‌چنان در بین مردمی که بودیم، بعد از تلاش‌های زیاد توانستیم که آرام-آرام شاگرد جذب کنیم. امروز ما مربی بانو داریم. مربی بانوی که شاگردان ما را تمرین می‌دهد، مربی تیم ملی تکواندوی افغانستان نیز است.
به گفتۀ آقای مهدوی، آنان هیچ‌گونه کمکی در زمینۀ فعال‌سازی بخش آموزش‌های تکواندو برای بانوان از فدراسیون ملی و نهادهای دولتی به‌دست نیاورده‌اند و این بخش را با هزینۀ شخصی فعال ساخته‌اند.
اما آمریت توسعۀ ورزش زنان در فدراسیون ملی تکواندو به صدای امریکا گفت که به باشگاه‌های ورزشی ویژۀ بانوان از سوی فدارسیون ملی و تربیت بدنی افغانستان کمک‌های صورت می‌گیرد.
محرومیت زنان از ورزش
آقای مهدوی گفت که وقتی زنان و دختران افغانستانی را می‌دید که از دسترسی به ورزش محروم بودند، تصمیم به ایجاد این باشگاه کرد. پسر می‌توانست آزادانه فوتبال کند، هر روزشی را که دوست داشت، تکواندو، مشت‌زنی و…، اما متأسفانه برای دخترها چنین فضای مساعد نبود. دیگر این‌که فضای امن نبود که آنجا بروند و با خاطر آرام روزش کنند.
صالحه صفدری، ۱۸سال عمر دارد و دارندۀ کمربند سیاه هم است، یعنی درجۀ سرمربی را دارد. از شش ساله‌گی تمرینات تکواندو را با حمایت خانواده و علاقه‌مندی خودش آغاز کرده است.
بانو صفدری گفت که دوست دارد توانایی‌هایش را به نمایش بگذارد و با مشکلاتی که او و دیگر زنان در اجتماع افغانستان مواجه است، مباررزه کند.
سرمربی تیم تکواندو تأکید می‌کند که نمی‌گذارد تبعیض جنسیتی در جامعه و مشکلات موجود مانع پیشرفت‌ش شود.
او اضافه کرد: مشکلات خرد و ریزه‌یی در برابر ما وجود دارد، اما می‌گذرد. جامعۀ ما جامعۀ سنتی است. به هرحال، افتخار می‌کنم که در این‌جا رسیدیم و البته تشویق هم شدیم.
حمیرای ۱۲ساله که در انجمن ملی تکواندوی ITTF شاگرد است، با اراده می‌گوید که می‌خواهد در آینده در ورزش تکواندو صاحب ریکورد شود.
پس از بیشتر از یک‌ونیم دهه مبارزۀ پیگیر زنان در افغانستان، آهسته‌آهسته جامعه برای آنان باز می‌شود و زمینۀ فعالیت‌های بیشتر برایشان مساعد می‌گردد. با آن‌که هنوز با مشکلاتی جدی در اجتماع سنتی افغانستان روبه‌رو‌اند.
در سراسر افغانستان، ۵۸ باشگاه ورزشی برای بانوان وجود دارد که ۵۴ باشگاه در کابل و چهار باشگاه در ولایات فعالیت دارند. فعالیت این باشگاه‌ها در بخش‌های ورزش رزمی و فیتنس است.
به گفته فدراسیون ملی افغانستان، اکثریت باشگاه‌های رزمی، ورزش‌های تکواندو و کاراته را آموزش می‌دهند.
انتهای پیام/
بانوان تکواندو کار در این باشگاه می‌گویند که می‌خواهند با فراگرفتن تمرینات ورزشی تکواندو، در برابر تبعیض جنسیتی مبارزه کنند و توانایی خود را نشان دهند. معاون باشگاه «ITTF» می‌گوید، این باشگاه ۱۲ سال می‌شود که فعالیت دارد و چهارسال از آغاز بخش بانوان آن می‌گذرد.
عبدالرازق مسعود مهدوی، معاون این باشگاه می‌گوید که چهار سال قبل با سه بانو تمرینات تکواندو برای بانوان را آغاز کردند.
او گفت: تمرینات ما در اوایل با دو سه نفر شروع شد. واقعاً مشکلاتی فرا راه ما بود چه در المپیک، چه در رسمیات دولت و هم‌چنان در بین مردمی که بودیم، بعد از تلاش‌های زیاد توانستیم که آرام-آرام شاگرد جذب کنیم. امروز ما مربی بانو داریم. مربی بانوی که شاگردان ما را تمرین می‌دهد، مربی تیم ملی تکواندوی افغانستان نیز است.
به گفتۀ آقای مهدوی، آنان هیچ‌گونه کمکی در زمینۀ فعال‌سازی بخش آموزش‌های تکواندو برای بانوان از فدراسیون ملی و نهادهای دولتی به‌دست نیاورده‌اند و این بخش را با هزینۀ شخصی فعال ساخته‌اند.
اما آمریت توسعۀ ورزش زنان در فدراسیون ملی تکواندو به صدای امریکا گفت که به باشگاه‌های ورزشی ویژۀ بانوان از سوی فدارسیون ملی و تربیت بدنی افغانستان کمک‌های صورت می‌گیرد.
محرومیت زنان از ورزش
آقای مهدوی گفت که وقتی زنان و دختران افغانستانی را می‌دید که از دسترسی به ورزش محروم بودند، تصمیم به ایجاد این باشگاه کرد. پسر می‌توانست آزادانه فوتبال کند، هر روزشی را که دوست داشت، تکواندو، مشت‌زنی و…، اما متأسفانه برای دخترها چنین فضای مساعد نبود. دیگر این‌که فضای امن نبود که آنجا بروند و با خاطر آرام روزش کنند.
صالحه صفدری، ۱۸سال عمر دارد و دارندۀ کمربند سیاه هم است، یعنی درجۀ سرمربی را دارد. از شش ساله‌گی تمرینات تکواندو را با حمایت خانواده و علاقه‌مندی خودش آغاز کرده است.
بانو صفدری گفت که دوست دارد توانایی‌هایش را به نمایش بگذارد و با مشکلاتی که او و دیگر زنان در اجتماع افغانستان مواجه است، مباررزه کند.
سرمربی تیم تکواندو تأکید می‌کند که نمی‌گذارد تبعیض جنسیتی در جامعه و مشکلات موجود مانع پیشرفت‌ش شود.
او اضافه کرد: مشکلات خرد و ریزه‌یی در برابر ما وجود دارد، اما می‌گذرد. جامعۀ ما جامعۀ سنتی است. به هرحال، افتخار می‌کنم که در این‌جا رسیدیم و البته تشویق هم شدیم.
حمیرای ۱۲ساله که در انجمن ملی تکواندوی ITTF شاگرد است، با اراده می‌گوید که می‌خواهد در آینده در ورزش تکواندو صاحب ریکورد شود.
پس از بیشتر از یک‌ونیم دهه مبارزۀ پیگیر زنان در افغانستان، آهسته‌آهسته جامعه برای آنان باز می‌شود و زمینۀ فعالیت‌های بیشتر برایشان مساعد می‌گردد. با آن‌که هنوز با مشکلاتی جدی در اجتماع سنتی افغانستان روبه‌رو‌اند.
در سراسر افغانستان، ۵۸ باشگاه ورزشی برای بانوان وجود دارد که ۵۴ باشگاه در کابل و چهار باشگاه در ولایات فعالیت دارند. فعالیت این باشگاه‌ها در بخش‌های ورزش رزمی و فیتنس است.
به گفته فدراسیون ملی افغانستان، اکثریت باشگاه‌های رزمی، ورزش‌های تکواندو و کاراته را آموزش می‌دهند.
انتهای پیام/
