محمد حسین تابع منش در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
زنی با وفا که همیشه عشق حسین(ع) را در سر داشت
صفا و محبّت متقابل رباب و حسين(ع) فوقالعاده زياد بود و هيچ يک فراق يکديگر را تحمّل نميکردند.
محمد حسین تابع منش، مقتل شناس و پژوهشگر دینی در گفتگو با خبرنگار تکیه حسینی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص شخصیت حضرت رباب(س) همسر امام حسین(ع) گفت: رباب (س)، دختر «امرأ القيس بن عديّ بن اوسبن جابربن کعببن عُليم کلبي» است. پدر او دردوران خلافت خلیفه دوم از شام به مدينه آمد و به دين اسلام گرويد، و از سوي خليفه به امارت قبيله «قضاعه» منصوب گشت.
این پژوهشگر دینی در خصوص چگونگی پیوند رباب(س) با امام حسین(ع) بیان کرد: وی در برخوردی که با امام علی(ع) داشت، شیفته ایشان شد. سخنان شيرين و دلنشين علي(ع)، جمال دلرباي او و فرزندانش و شخصيّت بينظير اين خاندان، امرأ القيس را بر آن داشت که سه دختر خود «محياة، سلمي و رباب» را به ترتيب به عقد حضرت علي(ع) و امام حسن(ع) و امام حسين(ع) درآورد و به اين پيوند ناگسستني افتخار کند.
این مقتل شناس در خصوص رابطه امام حسین(ع) و حضرت رباب(س) اظهار کردند: رباب دو فرزند از امام حسين(ع) داشت، يکي سکينه و ديگري عبدالله بن حسين معروف به علي اصغر(ع). صفا و محبّت متقابل رباب و حسين(ع) فوق العاده زياد بود و هيچ يک فراق يکديگر را تحمّل نميکردند. امام حسين(ع) در اشعاري که به وي منسوب است ميفرمايد « من منزل و مأوايي را دوست دارم که رباب و سکينه در آن باشند و در فراق آنان شب چنان طولاني گردد که مثل اينکه ديگر شبها نيز به آن پيوسته است. من حاضرم همه اموال خود را در راه دوستي رباب و سکينهام خرج کنم، در اينباره از هيچ سخني ابا ندارم!» (بررسي تاريخ عاشورا، ص 166، اغاني، ج 16، ص 136)
وی افزود: نسابه معروف «المجدي» نيز تأکيد دارد که« امام حسين(ع) سکينه و مادرش رباب را دوست مي داشت.» اين دوستي به دليل بزرگواري رباب بود. چنان که از هشام کلبي، مورخ مشهور نقل شده که « من خيار النساء و افضلهنَّ» رباب از بهترين زنان و از برترين آنها بود.
این پژوهشگر دینی در خصوص حضور رباب در واقعه کربلا اظهار کرد: در واقعه کربلا تنها زني که از همسران امام حسين(ع) با او همراه بود، رباب بود؛ زيرا شهربانو در زمان ولادت امام سجاد(ع) از دنیا رفته بود و به نظر می رسد که ليلي نيز در اين تاريخ وفات کرده بود و از ديگر بانوان نيز در کربلا اثري ديده نشده است.
مدرس مقتل شناسی با اشاره به عشق فراوان حضرت رباب(س) به امام حسین(ع) بیان کرد: رباب تنها يک سال پس از شهادت اباعبدالله(ع) زنده ماند و آن چنان ناله و شيون کرد که در فراق ابدي شوهر سوخت. او از آب گوارا و سايه درخت و خانه دوري می کرد و لب به غذاي پخته نمی زد و در کنار تربت حسين(ع) به عزا نشست و افسردگي را پيش گرفت. وی چنان گريه می کرد که آب ديدهاش تمام می شد و توان حرکتش به پايان می رسيد. رباب پس از واقعه کربلا خطاب به پيامبر خدا(ص) گفت: يا رسول اللَّه! سوگند به خدا جز تو پدرشوهري نگزينم، و تنها افتخار عروس بودن تو و زهرا و علي را بسر دارم و با اين انگيزه به شما ميپيوندم. (کامل ابن اثير، ج 4، ص 88)
تابع منش ادامه داد: رباب به مدت يک سال در کنار قبر مطهر امام حسین (ع) زندگی کرد. در بعضی از تواريخ معتبر نقل شده است که رباب بنت امريء القيس کلبي تا يک سال در کنار قبر مبارک امام (ع) در کربلاء ماند و پس از آن به مدينه مراجعت کرد و از کثرت غم و حزن و تأسف بر آن حضرت از دنيا رفت. همچنین آن بانوي باوفا با اسراء اهلبيت(ع) به شام رفته بود.
تابع منش در خصوص حضور تأثیر گزار حضرت رباب(س) در زمان اسارت اهل بیت(ع) پس از واقعه کربلا گفت: در مجلس ابن زياد در کوفه، سرهاي شهيدان را در اطراف مجلس قرار داده بودند و سر مبارک حسين(ع) داخل تشتي، جلو ابن زياد بود. رباب، سر حسين(ع) را از برابر ابن زياد برداشت، بوسيد و در دامان گرفت و خواند «وا حُسَيْناً فَلا نَسيت‌ُ حُسَيْناً
اقْصَدَتْه‌ُ اسِنَة‌ُ الاعْداءِ
غادَروه‌ُ بِکربَلاءَ صَريعاً
لا سَقي اللهُ جانبي کَربَلاء»
«دريغ بر حسين! هرگز او را فراموش نمي‌کنم، که نيزه‌هاي دشمنان، قصد او را کردند. او را به حيله کشتند و در زمين کربلا به خاک افکندند، خداوند هيچ گاه زمين کربلا را سيراب نکند.» عاطفه جوشان رباب (س) ، سخنان زينب (س) و گفتگوي ابن زياد با امام سجاد (ع)، مجلس ابن زياد را بر هم زد و ابن زياد را رسوا کرد.
وی در پایان در خصوص ازدواج نکردن حضرت رباب(س) پس از شهادت امام حسین اظهار کرد: مي‌نويسند که در مدينه، تعدادي از بزرگان و اشراف عرب به خواستگاري رباب آمدند، اما اين زن وفاپيشه هرگز نپذيرفت و گفت: «پس از حسين(ع) کدام مرد شايسته همسري من است و بعد از پيامبر بزرگ، خود را عروس چه کسي بدانم؟»
منابع:
1ـ مکارم الاخلاق، ص197، بيروت.
2ـ الاغاني، ج16، ص140 ـ 141، قاهره، انساب الاشراف، ج1، ص195، انتشارات محمودي.
3ـ مجله تراثنا، ش10، 187، مؤسسه آل البيت.
4ـ طبقات الکبري، ج3، ص100 و ج5، ص182، 186، بيروت.
5ـ الاغاني، 16، ص141 ـ جمهرة انساب العرب، ص457.
6ـ البداية و النهاية، ج8، ص212 ـ الکامل، ابن اثير، ج4، ص88، بيروت.
7ـ البداية و النهاية، ج8، ص212.
8ـ المجدي، ص92، قم.
9ـ الاغاني، ج16، ص141.
10ـ مجله تراثنا، ش10، ص128 ـ الاغاني، ج16، ص136 ـ انساب الاشراف، ج1، ص195 ـ 196 ـ البدايه و النهايه، ج8، ص211 ـ المعارف، ص93، بيروت ـ الفصلو المهمة، ص183 ـ المجدي، ص92 ـ مقاتل الطالبين، ص94، بيروت ـ اعلام النساء المؤمنات. ص346. در برخي از نقلها به جاي «تحلّ بها»، «تکون بها» آمده و در روايتي ديگر به جاي آن «تُصيَّفُه».
11ـ الاغاني، ج16، ص140 ـ اعيان الشيعه، ج6، ص449 (طبع جديد) ـ تراثنا، ش10، ص128 ـ البدايه و النهاية، ص211، شرح الاخبار، الجزء الثالث عشر، ص14. در نقلي به جاي «مطيعا»، «مضيعا» آمده و برخي ديگر به جاي «يُغَيِّبُني»، «يعليني» ذکر شده است.
12ـ تاج العروس، ج1، ص263 ـ اعيان الشيعه، ج6، ص449. ابوالفرج از قول ابن عبده آورده است که رباب، فرزند حارثه، فرزند اوس بن حارثه بن لام الطايي بوده است (مقاتل الطالبين، ص94). ظاهرا مقصود از آل لام، همين خانواده است.
13ـ الاغاني، ج16، ص142 ـ اعيان الشيعه، ج6، ص449 ـ اعلام النساء، ص439 ـ اعلام النساء المؤمنات، ص347 ـ منتهي الآمال، ج1، ص335 ـ ادب الطف، ج1، ص61، انتشارات دارالمرتضي.
14ـ الکامل، ج4، ص88 ـ الاغاني، ج16، 141 ـ اعيان الشيعه، ج6، ص449.
15ـ تذکرة الخواص، ص260، انتشارات نينوي الحديثة ـ ادب الطف ـ ج1، ص61، به نقل از: تاريخ القرماني، ص4 ـ منتهي الآمال، ج1، ص463 ـ اعيان الشيعه، ج6، ص449 ـ اعلام النساء المؤمنات، ص347.
16ـ تذکرة الخواص، ص265 ـ الکامل، ج4، ص88.
17ـ البداية و النهاية، ج8، ص212.
18ـ الکامل، ج4، ص88.
انتهای پیام/
