حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش از لذت بندگی کردن آدم ها گفت.

به گزارش خبرنگار حوزه سیاسیون در فضای مجازی گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حجت الاسلام علیرضا پناهیان سخنران نام آشنای مذهبی و معاونت فرهنگی نهاد رهبری در دانشگاهها و مسوول نهاد رهبری دانشگاه هنر  با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش از راز های نهفته در لذت بندگی کردن آدمها صحبت به میان آورد و عنوان کرد لذت حقیقی در دینداریست اطاعت از دستور راه بندگی است.

پناهیان نوشت:"راز لذت بندگی و دوری از رنج زندگی: لذت حقیقی در دینداریست اطاعت از دستور راه بندگی است.اصلاً چرا دستور؟

یکی دلیل اینکه عقل و فطرت بشر خیلی کار می‌تواند بکند ولی می‌تواند فریب بخورد.خداوند می‌فرماید من پیامبر را با برنامه فرستادم تا بدانی عقل تو چگونه کار می‌کند. همه‌ی دستورات دین به‌گونه‌ای است که عقل می‌تواند آن را بفهمد. 
به خاطر عقل خدا ما را آفرید و سجده‌ی ملائکه هم به خاطر همین عقل بوده است نه برای اینکه گوش دارد که حرف بشنود.

دین فرایند رشد را تسهیل می‌کند.
به برخی می‌گوییم بیا دین به تو کمک کند تا عقلت رشد کند و بتوانی رشد کنی. می‌گویند نه من می‌خواهم خودم باعقل خودم رشد کنم. خوب اگر می‌خواهی فرزندت را داخل جنگل بگذار تا در آنجا تربیت شود. چرا آخرین دریافت‌های علمی را به او می‌آموزی؟ چرا او را مدرسه گذاشتی؟ او را در همان عصر غارنشینان رها کن. درصورتی‌که دست او را می‌گیری و راه رفتن می‌آموزی تا حرکت کند؛ پس خودت هم برای رشد کردن دستگیری می‌خواهی.

چون خدا انسان را می‌شناسد باید هم او دستور دهد. اجازه دهید که خداوند هم‌نظر دهد! چون انسان را خلق کرده است. خدا می‌خواهد عقل انسان را به کار بی اندازد لذا دستور می‌دهد و قدرت‌ها می‌تواند عقل ما را فریب دهد.

خداوند هر که را بیشتر دوست داشته باشد مسائل بیشتری را بر او واجب می‌کند چون نمی‌خواهد او خطا کند. 
دلیل دیگر این‌که اگر از بدی‌ها دور شویم ولی باز یک خباثت پشت همه‌ی خوبی‌ها هست و آن منیت و انانیت است. ام الفتنه ای است که باوجود خوبی‌ها موجب غرور می‌شود و فرد هر چه خوب می‌شود پلیدتر می‌شود.
خباثتی در وجود انسان به نام انانیت است. چه قدر زشت هستند کسانی که خوب شده‌اند ولی هنوز من دارند. اگر کارهایی خوبی انجام می‌دهید ولی هنوز من در او است بهتر بود که جنایاتی می‌کرد.

یک گرایش فطری داریم به نام وابسته، مطیع بودن و امر دریافت کردن این خواسته‌ی فطرت را باید به خدا رجوع دهیم و دستور بگیریم. این‌یک کشش فطری است که پنهان است و از دفینه‌های عقول است. کسی که به این برسد برای خود جشن تکلیف بگیرد. مولا به او دستور داده است. اینکه من دوست دارم که مستقل باشم و امری نپذیرم به خاطر این است که عبد غیر خدا نباشیم. 
احساس عطش و نیاز به عبد بودن و مولا داشتن باید در ما بیدار شود."




انتهای پیام/
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار