راکعی در بخش دیگری از سخنانش  با یادآوری این که چهارم آبان ماه با سالگرد درگذشت طاهره صفارزاده مصادف شده است، گفت: صفارزاده در پاییز آمد و در پاییز رفت؛ وی 72 سال در دنیای ما زندگی کرد و زندگی پربار و پرانرژی داشت.

وی افزود: صفارزاده 72 ساله دارای تحجد و ذکر طولانی بود و در این امر به درجه‌ای رسید که فکر می‌کرد، اگر دعا کند دعایش مستجاب می‌شود. از نظر من صفارزاده در شعر و شخصیت، ممتاز است؛ زیرا شخصیتی چند بعدی در شعر، فرهنگ، علم، آموزش و پژوهش داشته است.

راکعی ادامه داد: عنوان «همیشه در راه ...» را برای این نشست انتخاب کردیم؛ چرا که طاهره صفارزاده اشعار زیادی در مورد انتظار دارد. البته این انتظار همراه با رکود نیست و بر خلاف نظر برخی از افراد همراه با تکاپو و حرکت است.

وی گفت: این حرکت را در سراسر زندگی توام با فراز و نشیب صفارزاده می‌بینیم؛ به طور مثال وی در کودکی در اعتراض به فاصله کارگران و کارمندان شرکت نفت، اعتراضی کرد که منجر به مشکلات پیش آمده میان وی و ساواک شد.

راکعی اظهار داشت: درباره بازگشت صفارزاده به ایران هم باید بگویم، وی سال 1350 به ایران برگشت در آن زمان اساتید ترجمه کشور کم بودند. به خواست مدیران گروه ادبیات، برای تدریس ترجمه و نقد ترجمه به دانشگاه شهید بهشتی دعوت شد. البته امروز نیز اگرچه کلاس‌های متعددی برای آموزش نقد ترجمه برگزار می‌شود اما ما یک کانون ترجمه نداریم.

وی ادامه داد: صفارزاده در واقع برگزار کننده نخستین نقد ادبی ترجمه در کشور بود. وی در سال 1358 ازدواج می‌کند و این زندگی مشترک تا پایان زندگی همسرش ادامه داشت. صفارزاده در طول زندگی‌اش به مطالعه جدی قرآن پرداخت و این مراجعات و مطالعات دقیق باعث شد که وی افتخارات خاصی را در زمینه قرآن پژوهی به خود اختصاص دهد. از آن جمله می‌توان به نگارش قرآن حکیم به دو زبان فارسی و انگلیسی اشاره کرد.

راکعی تصریح کرد: در سال 1359 برخی از گروه‌ها با تدریس زبان انگلیسی به شکل عام مخالفت می‌کردند و صفارزاده با این مسئله مشکل داشت و مقالات انتقادی در این زمینه نوشت. متعاقب این مقالات از سوی ستاد انقلاب فرهنگی از صفارزاده دعوت به عمل آمد که با این ستاد همکاری کند و برای اولین بار برای کلیه رشته‌های دانشگاهی کتاب‌های زبان تخصصی به زبان‌هایی چون روسی، آلمانی و انگلیسی منتشر و تدریس شد.

وی افزود: در اوایل سال 1370 که برای تحصیلات عالیه به کشور انگلیس رفته بود، هفته فرهنگی ایران در این کشور برگزار شد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از من دعوت کرد که به عنوان یک شاعر ایرانی به شهرهای لندن، منچستر و گلاسکو بروم. من که می‌دانستم صفارزاده و همسرش در لندن به سر می‌بردند، مصمم بودم که در آنجا این شاعر را ببینم و به عیادت همسرش بروم.

راکعی اظهار داشت: در دیدار اول متوجه شدم که صفارزاده مجموعه زیادی از کتاب و قلم با خود برده. وی از نظر روحی بسیار تنها بود؛ اصرار می‌کرد که نروم و کنارش بمانم. البته من به دلیل مشغله‌های متعدد مجبور به برگشت بودم اما زمانی که متوجه شد، قصد برگشت دارم کارهایی را که برای انتشارات سمت ادیت کرده بود و به من داد. او به انقلاب ایران بسیار پایبند بود و گویا تصویرهای انقلاب از دید صفارزاده شعر بودند.