بیشتر از آنكه اهل كتاب باشیم، اهل شتابیم
میوه‌ای كه برای آن صبر نكرده باشیم با میوه رسیده فرق دارد؛ در نگارش كتاب هم نباید كیفیت فدای كمیت شود.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، نویسنده رمان «دختری به نام پریا» كه برگزیده شورای كتاب كودك در سال 82 شناخته شد، درباره ادبیات كودك و نوجوان در كشورمان اظهار كرد: یك سوم جمعیت كشورمان را دانش‌آموزان و دانشجویان تشكیل می‌دهند و لازم است كه برای آن‌ها در راستای گسترش و توسعه شبكه‌های مجازی، آثار مكتوب و نشر الكترونیك با محتوای غنی فرهنگ كشورمان تولید كنیم.
نجفی با اشاره به اینكه اگر نسبت به این موضوع غفلت كنیم، دودش به چشم همه ما خواهد رفت، گفت: تاكنون غفلت‌های زیادی صورت گرفته اما باید ناشران خودشان را به دانش و تكنیك روز مجهز كنند كه این عقب‌ماندگی‌ها جبران شود. در جلب توجه كودكان و نوجوانان به كتاب، باید به این دقت كنیم كه شكل ارائه كتاب بسیار مهم است، لازم است تصویرگران و مسئولان گرافیك با ارتباطی كه با مخاطب می گیرند سلیقه آن ها را شناسایی كرده و كتابی ارائه كنند كه در عین حال كه از مضمون قوی برخوردار است، از نظر ظاهری نیز جذاب باشد.
این كارشناس زبان و ادبیات فارسی ادامه داد: برگزاری نمایشگاه كتاب مهم است اما نباید منتظر فرصت سالانه برای حرف زدن از كتاب باشیم، لازم است با ایجاد پایگاه‌های كتاب‌خوانی در مدارس، تربیت مربی كتابداری و كتاب‌خوانی، ترغیب دانش آموزان به كتاب‌خوانی، خلاصه‌نویسی و نگارش، ارتباط دائم و روزمره نسل جوان را با كتاب شاهد باشیم. ممكن است در سال های اول، نتیجه این تلاش‌ها دیده نشود اما با برنامه‌ریزی، بودجه و تربیت نیروی كارآمد، در دهه‌های بعدی شاهد نسلی خواهیم بود كه با كتاب مانوس است.
وی درباره تاریخ كهن ادبی كشورمان نیز تاكید داشت: عنصر فانتزی كه از نیازهای جوانان است، در ادبیات كهن ما به وفور یافت می‌شود. هزار و یك شب، كلیله و دمنه، مرزبان نامه و بسیاری از كتاب‌های دیگر، آثاری هستند كه نویسندگان می‌توانند از آن ها برای داستان و رمان كودك و نوجوان بهره بگیرند. اما متاسفانه گاهی شاهدیم كه خود نویسندگان نیز تامل و دقت كافی در مطالعه این آثار ندارند و بیشتر از آنكه اهل كتاب باشیم، اهل شتابیم.
نجفی با بیان اینكه كتاب‌سازی با نوشتن كتاب تفاوت دارد، گفت: اگر غذایی را كه سه ساعت احتیاج داریم تهیه شود، در یك ربع آماده كنیم، مسلما نتیجه مطلوبی نخواهد داشت یا میوه‌ای كه برای آن صبر نكرده باشیم و نارس باشد، با میوه رسیده فرق دارد. در نگارش كتاب هم این‌گونه است، نمی‌شود تنها به سرعت در تولید فكر كرد و كیفیت را فدای كمیت كرد وگرنه اثرگذاری خودش را از دست می دهد و به جای آنكه مفید باشد، نتیجه معكوس خواهد داشت.
انتهای پيام/
نجفی با اشاره به اینكه اگر نسبت به این موضوع غفلت كنیم، دودش به چشم همه ما خواهد رفت، گفت: تاكنون غفلت‌های زیادی صورت گرفته اما باید ناشران خودشان را به دانش و تكنیك روز مجهز كنند كه این عقب‌ماندگی‌ها جبران شود. در جلب توجه كودكان و نوجوانان به كتاب، باید به این دقت كنیم كه شكل ارائه كتاب بسیار مهم است، لازم است تصویرگران و مسئولان گرافیك با ارتباطی كه با مخاطب می گیرند سلیقه آن ها را شناسایی كرده و كتابی ارائه كنند كه در عین حال كه از مضمون قوی برخوردار است، از نظر ظاهری نیز جذاب باشد.
این كارشناس زبان و ادبیات فارسی ادامه داد: برگزاری نمایشگاه كتاب مهم است اما نباید منتظر فرصت سالانه برای حرف زدن از كتاب باشیم، لازم است با ایجاد پایگاه‌های كتاب‌خوانی در مدارس، تربیت مربی كتابداری و كتاب‌خوانی، ترغیب دانش آموزان به كتاب‌خوانی، خلاصه‌نویسی و نگارش، ارتباط دائم و روزمره نسل جوان را با كتاب شاهد باشیم. ممكن است در سال های اول، نتیجه این تلاش‌ها دیده نشود اما با برنامه‌ریزی، بودجه و تربیت نیروی كارآمد، در دهه‌های بعدی شاهد نسلی خواهیم بود كه با كتاب مانوس است.
وی درباره تاریخ كهن ادبی كشورمان نیز تاكید داشت: عنصر فانتزی كه از نیازهای جوانان است، در ادبیات كهن ما به وفور یافت می‌شود. هزار و یك شب، كلیله و دمنه، مرزبان نامه و بسیاری از كتاب‌های دیگر، آثاری هستند كه نویسندگان می‌توانند از آن ها برای داستان و رمان كودك و نوجوان بهره بگیرند. اما متاسفانه گاهی شاهدیم كه خود نویسندگان نیز تامل و دقت كافی در مطالعه این آثار ندارند و بیشتر از آنكه اهل كتاب باشیم، اهل شتابیم.
نجفی با بیان اینكه كتاب‌سازی با نوشتن كتاب تفاوت دارد، گفت: اگر غذایی را كه سه ساعت احتیاج داریم تهیه شود، در یك ربع آماده كنیم، مسلما نتیجه مطلوبی نخواهد داشت یا میوه‌ای كه برای آن صبر نكرده باشیم و نارس باشد، با میوه رسیده فرق دارد. در نگارش كتاب هم این‌گونه است، نمی‌شود تنها به سرعت در تولید فكر كرد و كیفیت را فدای كمیت كرد وگرنه اثرگذاری خودش را از دست می دهد و به جای آنكه مفید باشد، نتیجه معكوس خواهد داشت.
انتهای پيام/
