البته برخی تحقیقات دیگر نشان می دهد که بررسی گوشی در طول شبانه روز از 300 بار هم تجاوز می کند. قضیه برای قشر جوان اما بسیار حادتر است؛ 53 درصد افراد بین 15 تا 30 ساله بسیار زودتر و بیشتر خودشان را تسلیم گوشی های هوشمندشان می کنند. این آمار نشان می دهد که بیشتر این افراد به گوشی های هوشمند خود اعتیاد پیدا کرده اند.

دانشمندی آمریکایی که حدود 20 سال روی اعتیاد به خرید کردن افراد تحقیق کرده است، می گوید می تواند به خوبی تشخیص دهد که چه موقع تمایلات افراد جنبه غیرعادی پیدا می کند و برای سلامتی شان مضر می شود. بر اساس آمار موجود بین 80 تا 90 درصد مردم موقع رانندگی از گوشی های هوشمند خود استفاده می کنند که از نظر این محقق به نوعی گویای نوعی از اعتیاد است که برای سلامتی زیان آور است.

 

بر اساس آمار موجود در آمریکا، دلیل وقوع 6 هزار تصادف رانندگی منجر به مرگ و 9 میلیارد دلار خسارت جانبی در سال به استفاده از گوشی هوشمند در هنگام رانندگی بر می گردد؛ بنابراین روشن است که این نحوه اعتیاد به گوشی ها کاملا اشتباه و برای انسان زیان آور است. علاوه بر این، پروفسور «ای رابرت»، استاد دانشگاه، معتقد است که بیشتر حواس پرتی دانشجویانش در هنگام تدریس نیز به استفاده از گوشی ها بر می گردد.

اما چرا مردم جان خود و دیگران را برای گرفتن سلفی به خطر می اندازند؟ این همیشه برای ما سوال بوده که آیا کسانی هستند که به خاطر نوع شخصیت شان بیش از دیگران به گوشی های هوشمند اعتیاد پیدا کنند؟ آیا تحقیقی انجام شده که نشان دهد افراد با توجه به نوع شخصیت خود تا چه حد امکان دارد در دام اعتیاد به گوشی های هوشمند بیفتند؟

در سال 2014 میلادی تحقیقی انجام شد که نشان داد افراد جوان تر زمان بیشتری را با گوشی خود سپری می کنند. نتیجه این تحقیق همچنین مشخص کرد که دانش آموزان کالج های آمریکا روزانه بین 48 دقیقه تا هشت ساعت از زمان خود را با کار کردن با گوشی های هوشمند سپری می کنند.

67 درصد این دانش آموزان حتی هنگام خواب هم گوشی های شان را همره داشتند و آن را در حالت ویبره قرار می دادند و حتی 46 درصد آنها گفته بودند که بدون وجود گوشی های هوشمندشان می میرند. 

روانشناسان برای درمان مقاومت در برابر اینترنت (گوشی) توصیه هایی ارائه می دهند. شاید باور نکنید اما حتی هنوز هم کسانی هستند که دوست ندارند توسط گوشی های هوشمند احاطه شوند و سعی می کنند تا حد ممکن از استفاده از این گوشی ها اجتناب کنند. این افراد کسانی را که به گوشی های هوشمند معتاد شده اند دیده و دریافته اند که آنها کنترل خود را از دست داده و اراده خود را به گوشی های شان سپرده اند.

برخی از مشخصه های اصلی فرد معتاد به گوشی، سکوت، خوشی، مقاومت کردن و دوری گزیدن از سایر افراد اجتماع است که توسط محققان شناسایی شده اند. برای آن که بفهمیم چه چیزی موجب می شود افراد نسبت به اعتیاد گوشی های موبایل مستعدتر باشند، بد نیست به کتاب پروفسور ای رابرت به نام «بیشتر از یک چیز خوب» نگاهی بیندازیم.

  

وی می نویسد: «پروفسور جیمز رابرت با دو همکار خود به نام های کریس پالیگ و کریس مانولیس تحقیق پیمایشی را کلید زدند تا بفهمند افراد یا شخصیت ها و ویژگی های مختلف تا چه اندازه کمتر یا بیشتر به گوشی های هوشمند خود معتاد می شوند. این سه محقق 346 دانشجوی معمولی از کالج های آمریکا را به عنوان نمونه آماری خود انتخاب کردند تا ببینند کدام یک از هفت شخصیت اصلی بیشتر به اعتیاد به موبایل دچار می شوند. در این تحقق این محققان کشف کردند کسانی که ظرفیت کمتری دارند و کسانی که سریع تصمیم می گیرند، بیشتر به گوشی های هوشمند خود اعتیاد پیدا کرده اند. پس در نتیجه اگر شما از تمرکز روی آنچه در اطراف تان هست یا از انجام وظایف خود آزرده هستید، احتمال بیشتری وجود دارد که به دام اعتیاد موبایلی کشیده شوید.»

محققان همچنین فهمیده اند که چه زمانی ظرفیت توجه ما پایین می آید. مطالعه ای که در سال 2015 میلادی توسط مایکروسافت انجام شده نشان می دهد متوسط ظرفیت توجه افراد معمولی در حدود 8.25 ثانیه یا کمتر است که این میزان چهار ثانیه از ظرفیت توجه 15 سال پیش انسان ها کمتر است و این موضوع ضمن آن که از نشانه های اعتیاد بشر به گوشی های هوشمند است، خود می تواند موجب تشدید اعتیاد به گوشی نیز بشود.

زمانی که یکی از این ویژگی ها را در خودتان ببینید می توانید بفهمید که احتمال ابتلا به اعتیاد موبایلی در شما افزایش یافته است.

اولین نشانه آن بی ثباتی عاطفی است. آدم های دمدمی مزاج احتمال بیشتری دارد که به اعتیاد به دیوایس های سلولوییدی خود کشیده شوند در حالی که انسان های با ثبات، کمتر دچار اعتیاد به موبایل می شوند. افراد دمدمی مزاج به این دلیل بیشتر به اعتیاد به گوشی خود کشیده می شوند که با آن احساس آرامش بیشتری می کنند و برای دقایقی بی خیالی را به کمک گوشی هوشمند خود تجربه می کنند و همین موجب می شود که اعتیاد آنها به گوشی مستحکم تر شود.

در واقع بررسی شبکه های اجتماعی و بالا و پایین کردن اخبار برای این تیپ افراد، تنوع طلبی وافر آنها را تسکین داده و ارضا می کند.

محققان متوجه شده اند دانشجویان برونگرا که مرتب به فکر میهمانی رفتن و ارتباط برقرار کردن با اطرافیان خود هستند نسبت به افراد درونگرا بیشتر ممکن است که در دام اعتیاد موبایلی گرفتار شوند.

محققان همچنین متوجه شده اند که احساس در ارتباط بودن با دیگران بزرگترین عامل احساسی است که مردم را به اعتیاد به گوشی های هوشمندشان می کشاند در حالی که انسان های درونگرا که نیاز کمتری به در ارتباط بودن با دیگران احساس می کنند، احتمال کمتری دارد که به موبایل خود معتاد شوند.

  

علاوه بر این، به تازگی گزارش شده دانشجویان مادی گرا بیشتر به گوشی های هوشمند خود وابسته هستند.

شاید به نظر عجیب برسد اما گوشی های هوشمند این روزها نقش اساسی را در زندگی جوانان و بزرگسالان ایفا می کنند، به گونه ای که اگر در سال های قبل شخصیت افراد به لباس و ماشین آنها ارجاع داده می شد، حالا با توجه به نوع گوشی هر فرد، دیگران در اماکن عمومی شخصیت آنها را داوری می کنند.

در واقع گوشی های هوشمند به بهترین نحو بیانگر تناقض درونی تکنولوژی برای ما هستند. گوشی های هوشمند از یک سو بشر را به آرزوهای پیشین خود که امکان برقراری ارتباط با تمام نقاط جهان و بسیاری دیگر از آرزوهای دور و دراز او است رسانده اند و از سوی دیگر انسان را به برده خود تبدیل کرده اند. این دیگر به ما بستگی دارد که چه مسیری را انتخاب کنیم تا از این ابزار بهره سودمندانه ببریم یا به برده آنها تبدیل شویم.

منبع: هفته نامه عصر ارتباط

انتهای پیام/