"با صدای بی‌صدا،
مث یه کوه، بلند،
مث یه خواب، کوتاه،
یه مرد بود، یه مرد!
با پاهای خسته،
یه مرد بود، یه مرد!"

"هیچوقت یادم نمیره سفر سه روزه همراه با استاد داود رشیدی و همسر مهربونشون رو به اصفهان ،خیلی ازشون یاد گرفتم، لحن جدی با طنزی پنهان در کلامشون داشتند و کلی با حرفاشون شادمون کردند، وقتی خبر کسالتشون رو شنیدم به خودم اجازه ندادم چیزی بنویسم چون مرد قوی و محکم و مثل کوه استوار بودند و نمیخواستم باور کنم که کسالت دارند، امروز که این خبر رو شنیدم حتی دلم نمیاد به خانم برومند که عاشقانه سالهای سال همراه و یاورشون بودند زنگ بزنم و تسلیت بگم. تسلیت میگم به خانواده بزرگ رشیدی و برومند، تسلیت میگم به خانم برومند عزیزم و لیلی عزیز و مهربونممم، سخته پدر از دست دادن چون خودم طعم تلخ از دست دادن پدر رو چشیدم ."