این باتریهای خوراکی میتوانند برق دستگاههای الکترونیکی 5 میلی واتی را به مدت 18 ساعت تامین کرده و در عرض 20 ساعت به طور کامل تجزیه شوند. این قطعات کوچک قرار است در قرصهای هوشمند تعبیه شوند که جهت آزاد کردن تدریجی دارو در معده کاربرد دارند.
همچنین در پایانههای مثبت و منفی این باتریها ملانین، مس و آهن بکار رفته است که به طور طبیعی در بدن یافت میشوند.
در حال حاضر باتریهای مورد استفاده در دستگاههای ضربان قلب گرچه قدرت بیشتری نسبت به باتریهای خوراکی دارند، اما سمی محسوب شده و پس از مدتی باید از بدن دفع شوند.
سرپرست تیم سازنده باتریهای خوراکی با بیان اینکه ساخت باتری قابل خوردن زمانی آرزوی جامعه پزشکی محسوب میشد؛ اظهار داشت: فناوری رو به رشد دستگاههای پزشکی کوچک از قبیل قرصهای هوشمند نقش مهمی در تشخیص و درمان برخی بیماریها دارد.
وی ادامه داد: زمانی که صحبت از قرارگیری طولانیمدت دستگاههای کوچک در بدن به میان میآید، مهمترین مسئله دفع سموم باتریهاست که استفاده از مواد بیولوژیکی در آنها این مشکل را برطرف کرده است.
لازم به ذکر است دانشمندان اکنون به دنبال این هستند که باتریهایی از جنس ماده ژلهای «پکتین» که در تولید مربّا کاربرد دارد، تولید کنند.
منبع: Independent
انتهای پیام/