وی ضمن بررسی سیر تاریخی زندگی بشر و چگونگی اصالت بخشیدن به ابعاد مختلف وجودی آن ها گفت: اندیشه غالب امروزی توجه ویژه به جسم دارد و با قافل شدن از روح به ظاهر بیش از حد توجه می کند. همچنین این رفتار در مراتب بالاتر خودشیفتگی را در پی خواهد داشت.
این روان شناس و آسیب شناس خانواده افزود: انسان های خودشیفته به صورت تک بعدی رفتار می کنند و به اشتباه خود را مهمتر و برتر از دیگر افراد تصور کرده و عزت و احترام تام را از اطرافیان خواهانند.
وی در ادامه گفت: جهانبینی یک انسان خودشیفته بر محور خود است. البته دوست داشتن خویش ویژگی مطلوبی است اما زیاده روی درآن در کنار بروز اختلال خودشیفتگی مشکلات رفتاری و روابط اجتماعی شکننده ای را در مسائل بین فردی به وجود می آورد.
بای در پایان تصریح کرد: برای درمان خودشیفتگی در مرحله اول باید خود فرد با پذیرش خودشیفته بودن از رفتار ها و عملکردهای خود دست بردارد و به دیگران اجازه نقد خویش را بدهد و با قبول عیب های خود گامی در جهت شناخت شخصیت واقعی خویش بردارد.
انتهای پیام/