به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی هافینگتون پست در گزارشی به قلم جمال عبدی مدیر اجرایی شورای ملی ایرانیان آمریکا نوشت: برخی از مهم ترین توافق های بین المللی که آمریکا در خصوص آنها مذاکره کرده است، هیچکدام به عنوان معاهده، مورد بحث قرار نگرفته اند؛ اما این به معنای آن نیست که به محض کنار رفتن دولتی که در خصوص این توافق ها مذاکره است، افراد بعدی با این استدلال که توافق ها صرفاً "تمایل شخصی" رئیس جمهور قبلی هستند، آنها را کنار بگذارند.

جمهوری‌خواهان آمریکا در سند سیاست های این حزب در سال 2016، تلاش کردند با توجه به قانون اساسی توضیح دهند که چرا رئیس جمهور بعدی نباید به تعهدات واشینگتن در خصوص توافق ایران عمل کند.

حزب جمهوری‌خواه، سعی کرد نشان دهد که از بین بردن توافق به جای آنکه اقدام آشکار دیگری برای کارشکنی سیاسی بر ضد "باراک اوباما،" رئیس جمهور آمریکا، یا تاکید بر رویای تغییر رژیم ایران به شیوه عراق باشد،یک اصل واقعی است.

در این سند آمده است: ما توافق دولت آمریکا با ایران در خصوص لغو تحریم های بین المللی و نیز قرار دادن میلیاردها دلار پول در دسترس ملاها را توافقی شخصی میان رئیس جمهور و شرکای مذاکراتی اش و برای رئیس جمهور بعدی غیر الزام آور می دانیم. تصویب موافقتنامه ها، نیاز به حضور و رای گیری دو سوم از سناتورها دارد. این توافق بدون موافقت دو سوم اعضای سنا وضعیت معاهده را ندارد.یک رئیس جمهور جمهوری‌خواه مقید به انجام آن نیست.

در سند مذکور، این موضوع مطرح می شود که با همه توافق های بین المللی باید به شکل معاهده برخورد شود.

این سند می افزاید: تحسین کنندگان رسانه ای رئیس جمهور، تعهدات شخصی وی را خواه در خصوص تغییرات آب و هوا و سلاح های ایران و خواه در مورد مسائل دیگر، به صورت توافق های نهایی ترسیم می کنند. اینها توافق های نهایی نیستند و رئیس جمهور جدید آمریکا با کنگره برای برقراری دوباره نظم قانون اساسی در روابط خارجی آمریکا کار خواهد کرد. همه توافقات اجرایی و تمهیدات سیاسی بین المللی که این دولت به آنها دست پیدا کرده است، باید بی اعتبار و صرفاً تمایلات شخصی رئیس جمهور فعلی تلقی شوند.

نویسنده در ادامه مقاله نوشت: باید به یاد داشته باشیم که کنگره تحت کنترل جمهوری‌خواهان به سختی توانسته است بودجه را تصویب کند چه برسد به این که  سودمند ترین معاهدات مانند "کنوانسیون حقوق افراد معلول" را تصویب کند. "دونالد ترامپ،" نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آتی آمریکا، اکنون مکرر گفته است خودش را به تعهدات آمریکا در ناتو مقید نمی داند. اینها تعهداتی هستند که در واقع در سنا به تصویب رسیده اند. بنابراین، تاکیدی که بر وفاداری به معاهدات می شود، صادقانه نیست.

اگر بخواهیم صادقانه قضاوت کنیم، این سند از لحاظ فنی در خصوص توافق هسته ای ایران  نظر درستی دارد. رئیس جمهور بعدی آمریکا از لحاظ قانونی موظف به تایید توافق ایران نیست. در حقیقت، مسائل زیادی وجود دارد که رئیس جمهور از لحاظ حقوقی ملزم به انجام آنها نیست؛ ولی این نداشتن التزام، در واقع بی مبالاتی است. نقض توافق ایران در صدر فهرست این موارد قرار دارد.

توافق ایران، توافقی نیست که صرفا با ایران در خصوص آن مذاکره شده باشد. این توافقی است که همراه با اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل بعلاوه آلمان بدست آمده است. اگر آمریکا این توافق را نقض کند، ایران به طور کامل از محدودیت های هسته ای خود رهایی پیدا نمی کند ولی ما به طور جدی به اعتبار خود لطمه می زنیم و موجب مخالفت متحدانمان می شویم. متحدان آمریکا تمایل ندارند تحریم ها باز گردد یا پس از تحمل لطمه های فراوان، دوباره شیوه واشینگتن را در پیش بگیرند. برنامه هسته ای ایران می تواند بار دیگر بدون محدودیت به پیش برود در حالی که آمریکا در این خصوص به شدت منزوی خواهد شد.این وضع، اقدام دیگری به جز آغاز جنگ را برای ترامپ و جمهوریخواهان که گزینه های زیادی برای توقف پیشرفت ایران به طرف توانایی فرار هسته ای ندارند، باقی نمی گذارد.

اما اگر ترامپ تمایل دارد معاهده ناتو را کنار بگذارد که ما را در برابر جنگ سوم جهانی مصون نگه می دارد، برای حزب وی کنار گذاشتن توافق ایران بر اساس عقاید جنون آمیز و آغاز یک ماجراجویی نظامی دیگر در خاورمیانه  اهمیتی ندارد.

استدلالی که در سند جمهوری‌خواهان در خصوص معاهدات مطرح شده، استدلالی آشناست.

"تام کاتن،" کارشناس خود خوانده قانون اساسی در کنگره و دیپلمات یاغی، هدایت تلاش برای مطرح کردن این استدلال جمهوری‌خواهان را آنهم با شجاعتی ظاهری در سال گذشته به عهده داشت.

وی همراه با چهل و شش نفر از همکاران جمهوری‌خواه خود بدون اطلاع رئیس جمهور و مذاکره کنندگان آمریکا نامه ای به مقامات ایران نوشت. در این نامه به ایران اطلاع داده شده بود که وی و دوستانش هر گونه توافقی را که دولت اوباما در خصوص آن مذاکره کرده است، از بین خواهند برد زیرا این توافق،شرایط معاهده را ندارد. بسیاری از امضاء کنندگان این نامه اذعان کردند این کار اشتباه بوده است.همه این اقدامات، مایه نگرانی زیادی است؛ ولی ظاهراً میزان تنشی که برخی افراد می خواهند در بازی طولانی بر ضد توافق ایران بوجود آورند، هیچ حدی ندارد.اکنون این صحبت مطرح است که کاتن سال 2020 نامزد خواهد شد.

همزمان، در سراسر بحث به این موضوع توجه نمی شود که کنگره در خصوص توافق ایران رای گیری  کرد. چند دموکرات به رهبری سناتور تیم کین بر خلاف نظر کاخ سفید عمل کردند.این افراد خواستار لایحه ای دو حزبی شدند که به سنا و مجلس نمایندگان شصت روز برای بررسی این توافق و رای گیری در خصوص آن وقت می داد. افرادی مانند کین به این لایحه رای مثبت دادند. این در حالی است که مخالفان توافق که تقریبا منحصراً جمهوری‌خواه هستند، نتوانستند آرای کافی برای متوقف کردن توافق هسته ای بدست آورند.به این شکل، توافق پیش رفت.

توافق ایران، نخستین نمونه از این دست نیست. برخی از مهم ترین توافق های بین المللی که آمریکا در خصوص آنها مذاکره کرده است از "منشور آتلانتیک" گرفته تا "توافق های هلسینکی" هیچکدام به عنوان معاهده مورد بحث قرار نگرفته اند.این وضع به معنای آن نیست که به محض کنار رفتن  دولتی که در خصوص این توافق ها مذاکره است، افراد بعدی با این توافق ها صرفاً به عنوان "تمایل شخصی" رئیس جمهور قبلی برخورد کنند.

با وجود آنچه گفته شد ،توهمات حزب جمهوری‌خواه در خصوص ایران، موجب نخواهد شد که دموکرات ها، دیگر آزاد باشند. در پیش نویس اولیه خط مشی حزب دموکرات پیشنهاد شده بود اگر ایران از توافق هسته ای تخلف کند، آمریکا در حمله به این کشور تعلل نخواهد کرد.این لحن، از آن زمان تعدیل شده ولی باز هم تهدید به اقدامات نظامی حفظ شده است.

انتهای پیام/