حبیبی‌كسبی: صدایی جدید به سرود بدهیم
یك شاعر كشور معتقد است كه برای احیای سرود باید نگاهمان را به آن اصلاح كنیم و لزوما آثاری را كه در دهه‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی مطرح بودند تكرار نكنیم و صدایی جدید به سرود بدهیم.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمود حبیبی كسبی، شاعر، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری در تشریح و تعریف ترانه و سرود كشور اظهار كرد: ترانه و سرود در عرف ادبیات و موسیقی كشور تعریف خاصی دارد. ترانه به شكلی از موسیقی پاپ و سرود نیز به نوعی ژانر مردمی‌تر و متعهدانه ترانه گفته می‌شود.
وی ادامه داد: سرود علاوه بر اینكه مردمی است، نگاهی هم به موسیقی سنتی كشور دارد. حال اینكه چرا در روزگاری كه ترانه از سوی شاعران و آهنگ‌سازان و همچنین مردم مخاطب دارد باید به سراغ سرود برویم، موضوع دیگری است كه باید درباره آن بحث و پژوهش انجام شود.
این شاعر با تاكید بر اینكه از سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی تا اوایل دهه 70 چیزی به عنوان ترانه وجود نداشت، عنوان كرد: در آن دوران، آنچه كه موسیقی سنتی نبود، سرود بود. معروف ترین آثار انقلابی نیز در این گونه موسیقی جای می گیرند و شخصیت‌هایی همچون مرحوم حمید سبزواری، مشفق كاشانی و ... در این زمینه سرآمد بودند. اما از دهه 70 به بعد، با تحولاتی كه در فضای فرهنگی و ادبی كشور، به‌ویژه صدا و سیما صورت گرفت، ترانه نیز وارد بازار موسیقی شد و از آن دوران به بعد، سرود به انزوا رفت.
حبیبی كسبی با بیان اینكه سرود به لحاظ محتوا، متعهد و همسو با باورهای اعتقادی مردم است، گفت: استقبال از ترانه در فضای فرهنگی كشور، باعث شد جریان موسیقی كشور، چه از حیث موسیقی و چه كلام، به انحطاط برود و به همین جهت هم امروزه سخیف ترین كلام‌ها به همراه سر و صداهایی كه نمی‌توان نام موسیقی بر آن گذاشت، به عنوان ترانه به مخاطبان جوان داده می‌شود و در چنین روزگاری است كه رهبر معظم انقلاب تاكید می‌كنند كه سرود باید احیا شود.
وی خاطرنشان كرد: البته این كه می گوییم سرود، متعهدانه است به این معنا نیست كه سرودها حتما باید موضوعاتی درباره انقلاب داشته باشند، بلكه یك سرود می‌تواند عاشقانه، بهاریه، اجتماعی و ... باشد. اما این نگاه های متفاوت، همگی برخاسته از نگاه دینی و انقلاب است. چیزی كه امروزه به عنوان شعر انقلاب نیز آن یاد می‌شود؛ لزوما درباره انقلاب نیست، بلكه شعری است كه پایگاه و جایگاهش نگاه متعهدانه به انقلاب اسلامی باشد.
شاعر مجموعه شعر «من‌شور» اظهار داشت: همانطور كه در دوره‌ای، سیاست‌های غلط باعث شد ترانه و موسیقی كشور به سمت انحطاط برود، امروز هم می‌توان با سیاست‌هایی معكوس ، این روند را اصلاح كرد. یكی از شیوه‌ها برای تغییر ذائقه مخاطبان و احیاء سرود، به روز بودن شاعران و قوت ادبی و هنری در خلق سرودهای تازه است. به روز بودن كلام و موسیقی می تواند مخاطب جوان را به سمت سرود جذب كند. در عرصه موسیقی هم باید نگاهمان را به سرود اصلاح كنیم و لزوما آثاری كه در دهه های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی مطرح بودند را تكرار نكنیم و صدایی جدید به سرود بدهیم.
انتهای پیام/
وی ادامه داد: سرود علاوه بر اینكه مردمی است، نگاهی هم به موسیقی سنتی كشور دارد. حال اینكه چرا در روزگاری كه ترانه از سوی شاعران و آهنگ‌سازان و همچنین مردم مخاطب دارد باید به سراغ سرود برویم، موضوع دیگری است كه باید درباره آن بحث و پژوهش انجام شود.
این شاعر با تاكید بر اینكه از سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی تا اوایل دهه 70 چیزی به عنوان ترانه وجود نداشت، عنوان كرد: در آن دوران، آنچه كه موسیقی سنتی نبود، سرود بود. معروف ترین آثار انقلابی نیز در این گونه موسیقی جای می گیرند و شخصیت‌هایی همچون مرحوم حمید سبزواری، مشفق كاشانی و ... در این زمینه سرآمد بودند. اما از دهه 70 به بعد، با تحولاتی كه در فضای فرهنگی و ادبی كشور، به‌ویژه صدا و سیما صورت گرفت، ترانه نیز وارد بازار موسیقی شد و از آن دوران به بعد، سرود به انزوا رفت.
حبیبی كسبی با بیان اینكه سرود به لحاظ محتوا، متعهد و همسو با باورهای اعتقادی مردم است، گفت: استقبال از ترانه در فضای فرهنگی كشور، باعث شد جریان موسیقی كشور، چه از حیث موسیقی و چه كلام، به انحطاط برود و به همین جهت هم امروزه سخیف ترین كلام‌ها به همراه سر و صداهایی كه نمی‌توان نام موسیقی بر آن گذاشت، به عنوان ترانه به مخاطبان جوان داده می‌شود و در چنین روزگاری است كه رهبر معظم انقلاب تاكید می‌كنند كه سرود باید احیا شود.
وی خاطرنشان كرد: البته این كه می گوییم سرود، متعهدانه است به این معنا نیست كه سرودها حتما باید موضوعاتی درباره انقلاب داشته باشند، بلكه یك سرود می‌تواند عاشقانه، بهاریه، اجتماعی و ... باشد. اما این نگاه های متفاوت، همگی برخاسته از نگاه دینی و انقلاب است. چیزی كه امروزه به عنوان شعر انقلاب نیز آن یاد می‌شود؛ لزوما درباره انقلاب نیست، بلكه شعری است كه پایگاه و جایگاهش نگاه متعهدانه به انقلاب اسلامی باشد.
شاعر مجموعه شعر «من‌شور» اظهار داشت: همانطور كه در دوره‌ای، سیاست‌های غلط باعث شد ترانه و موسیقی كشور به سمت انحطاط برود، امروز هم می‌توان با سیاست‌هایی معكوس ، این روند را اصلاح كرد. یكی از شیوه‌ها برای تغییر ذائقه مخاطبان و احیاء سرود، به روز بودن شاعران و قوت ادبی و هنری در خلق سرودهای تازه است. به روز بودن كلام و موسیقی می تواند مخاطب جوان را به سمت سرود جذب كند. در عرصه موسیقی هم باید نگاهمان را به سرود اصلاح كنیم و لزوما آثاری كه در دهه های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی مطرح بودند را تكرار نكنیم و صدایی جدید به سرود بدهیم.
انتهای پیام/
