مرسدس بنز W123؛ شبح جاده‌ها +تصاویر
مرسدس بنز بیش از 2 میلیون و ششصد هزار دستگاه از این خودرو تولید کرد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اندک زمانی پس از تعطیلات کریسمس سال 1976 بود که شرکت خودروسازی مرسدس بنز آلمان با نگاهی به موفقیت گسترده مدل W114 تصمیم گرفت تا مدل افسانه W123 را به خط تولید بفرستد.
در حالی که برونو ساکو طراح مشهور مرسدس بنز ، در حال کار بر روی طراحی این اتومبیل بود مدیران مرسدس بنز تصمیم گرفتند که در گام نخست این اتومبیل از برخی شباهت های فنی با نسل پیشین سود جوید.
این اتومبیل که از شاهکارهای فناوری زمان خود به حساب می آید در طول زمانی که بر روی خط تولید بود از 5 پیشرانه بنزینی ، 4 پیشرانه دیزل و یک توربودیزل و دو جعبه دنده 3 و 4 سرعته اتوماتیک و 4 و 5 سرعته دستی بهره جست. مرسدس بنز همچنین این خودرو را با 4 نوع اتاق سدان ، کوپه ، استیشن و لیموزین روانه بازار کرد.
از دیزلی ها که بگذریم ، از سال 1976 تا نیمه 1980 مرسدس بنز این خودرو را با دو پیشرانه بنزینی 2 و 2.3 لیتری کد M115 که در ایران به سبب بیرنگ بودن قالپاق سوپاپ به موتور سفید مشهور هستند و یک پیشرانه بنزینی 2.5 لیتری کد M123 و یک پیشرانه بنزینی پرقدرت 2.8 لیتری کد M110 (پیشرانه دو میل سوپاپ معروف مشترک با بنز های 280 ) عرضه می کرد.
مرسدس بنز که از سال های قبل خودروهای ممتاز خود را به پیشرانه هایی با سیستم سوخت رسانی انژکتور مجهز کرده بود ، از ژوئن 1980 تصمیم گرفت تا کلاس E خود را نیز به این فناوری مجهز کند و این شرکت آلمانی پیشرانه بنزینی کد M102 (معروف به موتور مشکی در ایران) را با ضریب تراکم بالاتر طراحی کرد.
اما پس از بررسی ها بنز تصمیم گرفت تا موتور 2 لیتری M102 را با سیستم کاربراتور پیشرفته که از ساسات اتوماتیک بهره می برد عرضه کند و پیشرانه 2.3 لیتر M102 و 2.8 لیتر M110 را با سیستم انژکتور جترونیک بوش روانه بازار کرد.
در حالی که هنگام خرید خودرو ، ترمزهای دیسکی چهارچرخ و فرمان هیدرولیک از امکانات استاندارد این خودرو بود اما مشتری می توانست تا انبوهی از امکانات آسایشی و ایمنی را به همراه آن انتخاب کند. امکاناتی که از جمله آن ها می توان به کولر ، کولر اتوماتیک ، ترمز ABS ، ایربگ ، تنظیم نور چراغ های جلو ، آنتن برقی ، شیشه بالابر برقی ، سانروف ، تودوزی داخلی متنوع و ... اشاره کرد.
این خودروی محبوب را که در کشورمان بیشتر با نام بنز دانشجویی یا بنز 230 شناخته می شود از سال 1355 به خیابان ها و جاده های ایران راه پیدا کرد و همزمان با خانواده ها متمول ایرانی خودروی سازمانی نیروهای شهربانی و دولتی شد و در سال های پس از انقلاب اسلامی نیز در زمره خودروهای عملیاتی نیروهای کمیته و سپاه پاسداران قرار گرفت.
فلسفه نام دانشجویی که لقب این مدل از بنز ها قرار گرفت این بود که برخی از دانشجویان پس از پایان تحصیل و مراجعت از اروپا با استفاده از آیین نامه واردات خودرو در آن زمان پس از بازگشت معمولا یک دستگاه از این بنزها را وارد می کردند.
مرسدس بنز بیش از 2 میلیون و ششصد هزار دستگاه از این خودرو تولید کرد. در اکتبر 1985 که آخرین دستگاه از این خودرو خط تولید مرسدس بنز در زیندلفینگن آلمان غربی را ترک می کرد و جای خود را به مدل محبوب W124 داد همه مطمئن بودند که این موفقیت تکرار خواهد شد.
تصاویری از این خودرو را ببینید.
منبع: جام‌جم
انتهای پیام/
در حالی که برونو ساکو طراح مشهور مرسدس بنز ، در حال کار بر روی طراحی این اتومبیل بود مدیران مرسدس بنز تصمیم گرفتند که در گام نخست این اتومبیل از برخی شباهت های فنی با نسل پیشین سود جوید.
این اتومبیل که از شاهکارهای فناوری زمان خود به حساب می آید در طول زمانی که بر روی خط تولید بود از 5 پیشرانه بنزینی ، 4 پیشرانه دیزل و یک توربودیزل و دو جعبه دنده 3 و 4 سرعته اتوماتیک و 4 و 5 سرعته دستی بهره جست. مرسدس بنز همچنین این خودرو را با 4 نوع اتاق سدان ، کوپه ، استیشن و لیموزین روانه بازار کرد.
از دیزلی ها که بگذریم ، از سال 1976 تا نیمه 1980 مرسدس بنز این خودرو را با دو پیشرانه بنزینی 2 و 2.3 لیتری کد M115 که در ایران به سبب بیرنگ بودن قالپاق سوپاپ به موتور سفید مشهور هستند و یک پیشرانه بنزینی 2.5 لیتری کد M123 و یک پیشرانه بنزینی پرقدرت 2.8 لیتری کد M110 (پیشرانه دو میل سوپاپ معروف مشترک با بنز های 280 ) عرضه می کرد.
مرسدس بنز که از سال های قبل خودروهای ممتاز خود را به پیشرانه هایی با سیستم سوخت رسانی انژکتور مجهز کرده بود ، از ژوئن 1980 تصمیم گرفت تا کلاس E خود را نیز به این فناوری مجهز کند و این شرکت آلمانی پیشرانه بنزینی کد M102 (معروف به موتور مشکی در ایران) را با ضریب تراکم بالاتر طراحی کرد.
اما پس از بررسی ها بنز تصمیم گرفت تا موتور 2 لیتری M102 را با سیستم کاربراتور پیشرفته که از ساسات اتوماتیک بهره می برد عرضه کند و پیشرانه 2.3 لیتر M102 و 2.8 لیتر M110 را با سیستم انژکتور جترونیک بوش روانه بازار کرد.
در حالی که هنگام خرید خودرو ، ترمزهای دیسکی چهارچرخ و فرمان هیدرولیک از امکانات استاندارد این خودرو بود اما مشتری می توانست تا انبوهی از امکانات آسایشی و ایمنی را به همراه آن انتخاب کند. امکاناتی که از جمله آن ها می توان به کولر ، کولر اتوماتیک ، ترمز ABS ، ایربگ ، تنظیم نور چراغ های جلو ، آنتن برقی ، شیشه بالابر برقی ، سانروف ، تودوزی داخلی متنوع و ... اشاره کرد.
این خودروی محبوب را که در کشورمان بیشتر با نام بنز دانشجویی یا بنز 230 شناخته می شود از سال 1355 به خیابان ها و جاده های ایران راه پیدا کرد و همزمان با خانواده ها متمول ایرانی خودروی سازمانی نیروهای شهربانی و دولتی شد و در سال های پس از انقلاب اسلامی نیز در زمره خودروهای عملیاتی نیروهای کمیته و سپاه پاسداران قرار گرفت.
فلسفه نام دانشجویی که لقب این مدل از بنز ها قرار گرفت این بود که برخی از دانشجویان پس از پایان تحصیل و مراجعت از اروپا با استفاده از آیین نامه واردات خودرو در آن زمان پس از بازگشت معمولا یک دستگاه از این بنزها را وارد می کردند.
مرسدس بنز بیش از 2 میلیون و ششصد هزار دستگاه از این خودرو تولید کرد. در اکتبر 1985 که آخرین دستگاه از این خودرو خط تولید مرسدس بنز در زیندلفینگن آلمان غربی را ترک می کرد و جای خود را به مدل محبوب W124 داد همه مطمئن بودند که این موفقیت تکرار خواهد شد.
تصاویری از این خودرو را ببینید.
منبع: جام‌جم
انتهای پیام/
