به گزارش
گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، نیویورک تایمز در مقالهای ادعایی نوشت: رقابتهای فرقهای که در عراق بسیار خشونتآمیز شده، تا حدی به دلیل سیاستهای ایران بوده است. هنگامی که در سال 2003، آمریکا به عراق حمله کرد، نقش کنونی ایران در عراق قابل پیشبینی نبود. این در حالی است که روابط پیچیده میان ایران و عراق، نشان از بروز مشکلاتی اساسی میداد.
نیویورک تایمز نوشت: ایران از به قدرت رسیدن یک دولت شیعه در منطقه خرسند شد. برای نخستین بار پس از سالها، شهروندان ایرانی توانستند به زیارتگاههای شیعیان در کربلا، نجف، سامرا و کوفه آزادانه دسترسی پیدا کنند. در سال 2003، طی جنگ در بغداد، هزاران شیعه ایرانی و عراقی در کربلا به منظور انجام مراسم ماه محرم حاضر شدند. این در حالی است که صدام حسین سالها تعداد افرادی که توان دسترسی به کربلا داشتند را محدود کرده بود.
برای موفقیت انگلیس و آمریکا در عراق پس از حمله به این کشور، آنها میبایست با ایران نیز روابطی برقرار میکردند. این امر برای آمریکا تقریبا غیر ممکن بود. زیرا که روابط سیاسی ایران و آمریکا از سال 1980 میلادی (1358 شمسی) قطع شده است.
در این مطلب همچنین ادعا شده است: علاوه بر دیگر تنشهای داخلی عراق، حمایت ایران از نیروهای شیعه در عراق بسیار سریع به یکی از عوامل تهدیدکننده ثبات در عراق منجر شد. در ابتدا، بخش نظامی شورای عالی انقلاب ایران در عراق از حمایت تهران برخوردار شد. ایران به جنبش مقتدی صدر – روحانی شیعه – نیز کمک کرد. با اینکه هر دو این گروهها خدماتی به شیعیان عراق رساندند، اینها نهادهایی بودند که میتوانستند آزادانه و بدون نظارت دولت عراق به فعالیتهایشان ادامه دهند.
در انتهای این مطلب ادعا شده است: حمایت ایران از این گروهها از ابتدای حمله آمریکا به عراق نشان داد تهران نه تنها برای دستیابی به نفوذ سیاسی، بلکه برای کسب قلمرو بیشتر میکوشد.
انتهای پیام/