به گزارش خبرنگار دولت گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، زمانی که نام آیت‌الله اکبر هاشمی از گردونه داوطلبان ریاست جمهوری حذف شد، فردی شاخص را به منظور نمایش نفوذ و قدرت خود در معرض دیدگان قرار داد و به این، شکل او را با دستان پر، به نیت پیروزی، راهی میدان انتخابات کرد تا با چنین امیتازی ویژه، پس از دو دوره سکوت، نام "هاشمی‌ها" بار دیگر بر کرسی ریاست جمهوری حک شود. 

بر این اساس حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 پس از مشورت با یار دیرینش، در جرگه کاندیداتوری ریاست جمهوری جای خوش کرد و به این طریق آراء حامیِ خود را در صندوق‌هایش انبار کرد. باید گفت الصاق "برچسب هاشمی" بر کارنامه روحانی از جمله اهرم‌های قدرتمندی بود که زمینه رساندن او به سرمنزل مقصود را با اطمینانی بیشتر فراهم ‌ساخت اما در این میان از اثربخشی افشاگری‌های رقبا علیه یکدیگر در مناظره‌های انتخاباتی نمی‌توان غافل شد چرا که این فرصت کوتاه و در عین حال طلایی، یاران روحانی را از غربال تردید و شبهه عبور داد و با دستان آنان، او تا عمارت بهارستان بدرقه شد.

مدتی است روحانی در سرای دولت جلوس کرده، اکنون روزهای پایانی دوره ریاست خود را پشت سر می‌گذارد و در زماني نه چندان دور باید از کرسی امیدْ نشان، برخیزد تا ردای صدرنشینی دولت را بر قامت منتخبی دیگر بنشاند. بنابراین او تنها در واپسین فرصت‌های باقی مانده قادر است با استفاده از فرمول اختصاصی خود، مقادیر عملکردش را در یک کاسه جمع و ساختار معیشت کشور را به عنوان وعده خطیر‌ انتخاباتی، مرمت کند ضمن آنکه تثبیت اقتصاد آرمانی که نقشی تاثیر گذار در انحلال رکود و تورم دارد، عیار محبوبیت و درصد موفقیت او را در دوره بعدی انتخابات ریاست جمهوری تضمین می‌کند.

برخی تحلیل‌گران بر این باورند عمارت وزارت خارجه و دیپلمات‌های ساکن آن بیش از هر بخش دیگری از کابینه یازدهم، در بسط و گسترش قدرت روحانی نقشی درخور داشته و دارند. از این رو سیاست خارجی با قابلیتی شاخص به عنوان نقطه عطفی فروزان در معرض توجه همگان است. گفته می‌شود برجام و ابزارهای جانبی آن از جمله دستاوردهای مهم رئیس دولت یازدهم تلقی می‌شود که به استناد سخنان روحانی، این موفقیت و اقدام بزرگ، سیل اعتبارات بانک‌های خارجی را به سمت کشور سوق می‌دهد و روند تحقق اقتصاد مقاومتی را تسریع می‌بخشد همچنین با ایجاد تسهیلات لازم، موانع موجود را مرتفع و  فضای مناسب را برای استفاده از امکانات به نفع مردم و توسعه کشور ایجاد می‌کند كه با وجود آن روحانى نبايد براى صدور حكم رياست مجدد خود بد به دل راه بدهد چراكه از قبل قافيه انتخابات را برده است. 

گريزى به گذشته اين خاطره را در اذهان جارى ميكند كه روحانى در دوره کاندیداتوری، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دولت سابق را به چالش کشید و محور عملکرد آنان را در شیپور انتقاد گنجاند. او نوید فروپاشی بیکاری، گرانی و مشکلات اقتصادی را در دلها روشن کرد و از راه‌کارهایی معجزه‌آمیز خبر داد که قرار است مطالبات مردم را به حقیقت نزدیک و نزدیک‌تر کند لذا با شعار ایجاد سونامی تغییرات سازنده، بازسازی و ترمیم نظام اقتصادی،‌ نهایتا توانست قدرت را در دست گیرد. این در حالی بود که ایدئولوژی رئیس جمهور سابق و تیمش تا اندازه‌ای منسوخ شده بود به طوری که عملا تعداد محدودی از هم مسلکانش در گوشه و کنار محافل سیاسی فعالیت داشتند. 

برخی معتقدند عدم توانمندی در تقویت دستگاه سیاست خارجی، پاشنه آشیل دولت سابق شناخته شده و این مسئله در روزهای پایانی دوره ریاست احمدی نژاد، از آن جهت که منشا ترویج یأس و دلسردی میان مردم بود، قابل توجه است. به هر حال نقطه ضعف دولت بهار، امتیازی ممتاز برای روحانی محسوب می‌شود که در عین حال در صورت بی‌توجهی به آن، می‌تواند زنگ خطری برای او و آینده دولتش ایجاد کند بنابراین اگر روحانی مطالبات مردم و شعارهای خود را بر کرسی اجرا ننشاند و راهبردهای دولتش تحت سیطره اقدام، اصلاح و ساماندهی قرار نگیرد، بدیهی است که رأی‌های نجومی عایدش نمی‌شود و فردی ديگر با گفتمانی نوین، پشت تریبون شعارهای کوچک و بزرگ می‌ایستد و دیدگان مردمی را به خود خیره می‌کند.

ناگفته پیداست که این روزها برگزاری مراسم سخنرانی و سرکشی به اقصی نقاط کشور از سوی احمدی نژاد نشان از پرورش اندیشه‌ای سیاسی دارد. او سودای کسب کرسی ریاست جمهوری را در سر دارد و برای رسیدن دوباره  به قدرت حتی به سکوتی بلند مدت تن داده که مبادا مهر تایید صلاحیت شورای نگهبان، سدی مستحکم را بر آرزوی او مستقر کند از سویی دیگر روحانی نیز با اعمال تدابیر و سیاست‌های زیرکانه سعی در حفظ قدرت دارد و در پی آن است که دوره کشورداری خود را با توسل بر راهبردهای مشخص، تمدید کند از این رو اخیرا مسئله جنجال‌برانگیز فیش‌های حقوقی نجومی را به زیر ذره‌بین کشاند و دستور برکناری تنی چند از مدیران عامل‌ بانک‌ها را صادر کرد تا به این طریق بحث‌های علنی که به بیرون درز کرده را، مسکوت نگه دارد. اما باید دید راهبرد کدام یک برش بیشتری دارد و در نهایت چه کسی به بُرد دیگری راضی می‌شود.

با نگاهی اجمالی به آراء مردم در انتخابات ریاست جمهوری و  طرز عملکرد دولت‌ها این مهم حاصل می‌شود که شعارهای کاندیدای ریاست جمهوری نقشی اساسی و تاثیر گذار در کسب نتیجه مطلوب داشته و دارد البته هر زبانی با شعاری نو، شانس بیشتری را برای کسب قدرت، رقم خواهد زد. بی‌تردید روحانی هم به واسطه شعارها و ویژگی‌های شخصیتی خود در سال 92 توانست از سایر رقبا پیشی بگیرد اما اینکه پس از پایان دوره ریاست او آیا تریبون‌های دیگر با قابلیت انتشار شعارهای خارق‌العاده می‌توانند روحانی و تدابیرش را از میدان خارج کنند و خود بر طبل قدرت بکوبند نکته‌ای بحث‌برانگیز است. 

گزارش از مژگان یونسی

انتهای پیام/