به گزارش خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، مجموعه میکروارگانیسم های دریاچه ارومیه اغلب از جلبک های سبز آبی از گروه "دونالیلا" است و هم اکنون در پی افزایش بیش از حد شوری آب و رسیدن آن به حد اشباع، اکسیژن محلول در آب دریاچه کاهش یافته و موجب تغییر رنگ آب این تالاب شده است.
در این راستا گروه جلبک های شورپسند دریاچه ارومیه که اغلب از جبلکهای "دونالیلا" گونه " ویریدیس" است در شرایط حاکم به جهت اشباعیت شوری آب دریاچه که در زمان حاضر 330 گرم برلیتر است و نیز کاهش اکسیژن به همراه تابش شدید نور خورشیدی به خصوص در حواشی دریاچه اقدام به عمل آداپتاسیون می کنند که این امر تبدیل این گونه به گونه "دونالیلا سالینا" را در پی دارد.
جبلک "دونالیلا سالینا" چون قادر به تبدیل املاح آمونیاکی دریاچه به گروه نیترات را دارد و نیز قدرت جذب و استفاده این جلبک از املاح مذکور بالاست لذا بر دریاچه ارومیه غالبیت پیدا کرده و موجب ظهور رنگ سرخ یا قرمز خونی شده است که این امر یک پدیده سازش در شرایط زیستی دریاچه ارومیه به شمار می رود.
تجمع رنگدانه هایی از نوع بتاکاروتن ها را از دیگر دلایل سرخ شدن آب دریاچه ارومیه دانسته اند، در پی شوری بیش از حد و کاهش اکسیژن آب دریاچه باکتری های "هالوفیت" جنس "هلو باکتریوم" و "هلو لوکو کوس" با غالبیت در آب دریاچه رنگدانه هایی با نام "باکتریو ردوپسین" تولید می کنند که این رنگدانه در شرایط بی هوازی و کم اکسیژن که در دریاچه ارومیه حالم است رنگدانه ای به رنگ زرشکی متمایل به قرمز تولید و موجب تغییر رنگ دریاچه شده اند.
کاهش بیش از حد اکسیژن و اشباعیت شوری آب دریاچه ارومیه موجب عدم تبدیل یون های آمونیوم حاصله از تجزیه مواد آلی دریاچه به ذخایر نیتراتی شده و این پدیده باعث تغییر در نحوه زیست موجودات دریاچه غالبا در باکتریها از وضعیت "فتو سنتز" به وضعیت "شیمو تروفی" می شود در این شرایط برخی املاح از جمله نیترات آمونیوم نیز می تواند تولید شود که تولید این محصول به تشدید تغییر رنگ دریاچه کمک می کند.
انتهای پیام/