حمید مسا عدیان رییس کمیته جستجو ونجات فدراسیون کوهنوردی وصعود های ورزشی در گفتگو با
خبرنگار گروه ورزشی با شگاه خبر نگاران افزود:برای کوهنوردی حداقل با تیم 3نفره راهی کوهستان شوید تا خدایی نکرده اگردچار حادثه شدید یک نفر پیش شما باشد وکار کمکهای اولیه را انجام دهد ودیگری برای کمک راهی شود پس هیچ موقع وتحت هیچ شرایطی به تنهایی به این ورزش نپردازید.
وی در خصوص اینکه چه زمانی حوادث کوهنوردی رخ می دهد گفت: یشتر آسیبهای کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد،سبکبار بودن بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و ناآمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر. بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغیری ایجاد شود، راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی بیاید، مه هی جلوی دید را بگیرد (که بسیارهم پیش می آید ) آنگاه که مشکلی پیش می آید.
برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.- اعتماد به هوشیار ماندن هنگام باز گشت بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما وهیپوترمیا وعوارض آن، کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید، تخلیه انرژی عواملی هستند که هرکدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری
انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپو ترمیا به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود. آنگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.
اشتباه در مسیر خوانی
آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود میبیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پپستی ها و بلندیها و ... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.-
صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه
لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیثهای صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود ورسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته با هوشیاریی کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله میکشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن فرود میدهد به فکر بازگشتن بیفتند.
آثار روانی
همیشه رسیدن به قله انگیزه انسان را چند برابر میکند و این انگیزه بر بسیاری از چیزها و ناتوانی ها غلبه میکند اما هنگام باز گشت دیگر از آن انگیزه قوی خبری نیست. اندکی اشتباه، اندکی ناملایمت، کمی ناپایداری جوی میتواند انسان خسته و نه چندان هوشیار و سرمازده را به راهی بی بازگشت بکشاند.
مساعدیان درباره هرکوهنورد یک امدادگر عنوان کرد:شعار سال 95 فدراسیون کوهنوردی هرکوهنورد یک امدادگر است با توجه به حوادث سال گذشته وشرایط فعلی بهتر اینکه از خود کوهنوردان در ارتفاعات به عنوان امدادگر استفاده شود وبرای این کار تاکنون 30 دوره ی تکمیلی اامدادونجات رادر کشور برگزار کردیم این عامل در کاهش تلفات تاثیر به سزایی دارد.
وی جستجو و نجات را واینکه چطور مي توان آنرا انجام داد توضیح می دهد : كليه اقداماتي كه تتوسط يك نجاتگر در محل حادثه به منظور نجات و امدادرساني به افرادي كه در مخاطره افتاده اند و جهت تسكين آلام كساني كه نا اميدانه نياز به كمك دارند ، جستجو و نجات مي نامند.
وی در مورد اینکه اصل اولیه در ورزش کوهنوردی چیست گفت: در برنامه های کوهنوردی باید برخی از اصول را با جدیت به کار بندیم تا نه تنها دچار صدمه ای نشویم بلکه با تمام وجود از مواهب الهی آن نهایت استفاده را ببریم:کوهنوردی با کوه پیمایی آغاز می شود.
اول ایمنی: فرا گرفتن دانش کوهپیمایی و کوهنوردی و زندگی در طبیعت و استفاده از تجارب متخصین در این ورزش.
دوم ایمنی: استفاده از وسایل و لوازم استاندارد و مناسب در برنامه ها
سوم ایمنی: استفاده به موقع از دانش فرا گرفته شده و لوازم کوهپیمایی و کوهنوردی
و در نتیجه کلام آخر؛اول ایمنی دوم ایمنی سوم ایمنی.
مساعدیان درباره ی ارتفاع زدگی و راه کارهای پیشگیری از آن تاکید کرد:
در زمینه بیماری های ارتفاع و آنچه در ارتفاع بالاتر از 3000 متر برای انسان اتفاق می افتد مقالات و کتاب های متعددی چاپ شده است. با این حال هنوز در زمینه اثرات ارتفاع بر فیزیولوژی بدن انسان شاید مطالعات بیشتری نیاز باشد تا دانش ما را افزایش داده و بتوانیم با پیشگیری و درمان به موقع از عوارض آن بکاهیم.
ارتفاع زدگی نه تنها باعث کاهش توانایی بدنی و اختلال در تصمیم گیری می شود بلکه در موارد شدید می تواند عوارضی بسیار جدی و مرگبار ایجاد کند. همین طور هزینه های درمانی ارتفاع زدگی بسیار هنگفت است در نتیجه پیشگیری از ارتفاع زدگی بسیار اهمیت دارد.با توجه به اینکه امکان پیش آمدن این مشکل برای هر کوهنوردی وجود دارد و هم چنین در گروه هایی که با آنها راهی کوهستان می شویم امکان دارد افرادی باشند که با چنین مشکلی روبرو شوند؛ شناخت علائم ارتفاع زدگی، روش های مقابله با آن و هم چنین پیشگیری از ارتفاع زدگی می تواند از اتفاقات و حوادث کوهنوردی جلوگیری کند.
وی در خصوص گزش کوهنورد توسط ما رو عقرب در کوهستان گفت: به روز های گرم تابستان نزدیک می شویم ومارها وعقربها بیشتر در این مناطق دیده خواهند شد که این حیوانات خطرناک طبق آمار، بیشتر از زانو به پایین پاها و از آرنج به پایین دستها را نیش میزنند.برای ایمنی بیشتر در برنامه های کوهنوردی و طبیعت گردی از نیش مارها چند نکته را باید رعایت کنید:نکات ایمنی در پیشگیری از گزش و نیش مار و عقرب در برنامه های کوهنوردی:
یکی از خطرناکترین عقربهای جهان در ایران است.(عقرب جرار در خوزستان)پس ایمنی نسبت به مار و عقرب در برنامه های کوهنوردی و طبیعت گردی (مخصوصا در کویر) برای شما اولویت دارد.
خطرناک ترین مار ایران که بیشترین گزشها و مرگ و میر توسط آن میباشد مار جعفری است.مارها بیشتر در زیر بوته ها و سایه درختان استراحت می کنند، پس هنگام کندن بوته ها و استراحت در سایه درختان اول محل را با دقت بررسی کنید.
هر گاه صدایی مانند خش خش دائم شنیدید در جا بایستید، صدای مار جعفری است (صدای مخصوص مار جعفری است که از کشیدن فلس هایش روی هم ایجاد می شود)که دارد به شما هشدار می دهد.که به آن نزدیک نشوید.پس از ایستادن به اطراف نگاه کنید و وقتی مار را دیدید عقب، عقب رفته و از آن فاصله بگیرید.
در اطراف چادر و کمپ خود میتوانید آب توتون و تنباکو و یا بنزین و خردل و ... بریزید تا باعث دور شدن مار ها از آن شود.
سعی کنید از گتر استفاده کنید.گتر پارچه ای است که از کفش تا زانوی شما را می پوشاند و در صورت نیش زدن مار مانع نفوذ سم به بدن شما میشود.
در هنگام عبور از بوته زار که علفها بلند هستند و زیر پایتان مشخص نیست، در جلوی خود چوبی را مانند عصای نابینایان بزنید تا در صورت برخورد به مار و برگشت آن برای نیش زدن، به جای شما عصا را نیش بزند.
شبها بیرون چادر نخوابید، مار ها جذب گرمای بدن شما شده و در کنار بدن شما می خوابند و با چرخش شما احساس ناامنی کرده و شاید نیشتان بزنند.( بارها برای شکار چیان اتفاق افتاده است)
درب چادر و خودرو خود را در طبیعت ببندید تا مارها داخل آنهانشوند.
وسایل و کوله خود را بیرون نگذارید تا مارها به داخل آن نرفته و پس از آن داخل خودرو و چادرتان نشوند.
هرگاه جایی خواستید کمپ بزنید، با هم و چند تایی بالا و پایین بپرید تا مار هایی که در اطراف هستند و لرزش را به خوبی حس می کنند ترسیده و به فواصل دور تر از شما بروند.
وجود پرندگان شکاری و خارپشتها در اطراف کمپ شما باعث ایمنی نسبت به مارها خواهند شد. زیرا آنها شکار چیان مار هستند
وی درمورد آفتاب زدگی افزود:آفتابزدگي عبارت است از واكنش به مواجهه بيش از حد با آفتاب. پوست در بخشهايي كه بيشتر در معرض آفتاب است، درگير ميشود.
علايم شايع:
بثور قرمز پوست، گاهي همراه با تاولهاي كوچك، در نواحي مواجهه يافته با آفتاب
لكههاي پوستهريزيكننده
تب
خستگي يا گيجي
قرمزي پوست
علل:
آفتاب زدگي بيشتر در فصول گرم كه اشعه فرابنفش قويتر است، رخ ميدهد. مواجهه با آفتاب محرك آن است و معمولاً همراه با آفتاب سوختگي است.
در افرادي كه داروهايي مصرف ميكنند كه باعث حساسيت به نور ميشوند (افزايش حساسيت به اشعه فرابنفش)، به ويژه محتمل است. شايعترين داروها عبارتند از آنتيبيوتيكهاي تتراسايكلين، مدرهاي تيازيدي، داروهاي گوگرددار و قرصهاي ضد بارداري خوراكي. داروهاي موضعي و مواد شيميايي نيز ميتوانند واكنش ايجاد كنند (فنوتيازينها، سولفوناميدها، قطران زغال، پسورالنها)برخي از مواد آرايشي از جمله رژ لب، عطر و صابونها نيز ميتوانند يك واكنش حساس به نور ايجاد كنند.
عوامل تشديد كننده بيماري:
عفونت زمينهاي
سابقه آفتاب زدگي
اختلالات متابوليك مثل ديابت شيرين يا بيماري تيروييد
استفاده از داروهاي سركوبگر ايمني با داروهاي ذكر شده در فهرست علل
اختلالات طبي مثل لوپوس اريتماتوي ديسكوييد، لوپوس اريتماتوي سيستميك و يا پورفيري
پيشگيري:
اگر سابقه آفتابزدگي داريد، در صورت امكان دور از آفتاب بمانيد.
در صورت مواجهه با آفتاب از لوسيونهاي ضد آفتاب با قدرت محافظتي 15 يا بالاتر استفاده كنيد و لباسهاي محافظ بپوشيد.
عواقب مورد انتظار:
در صورتي كه دور از آفتاب بمانيد، علايم را ميتوان با درمان كنترل كرد. بهبودي تا يك هفته طول ميكشد.
عوارض احتمالي:
عود بثور و ساير علايم در صورت مواجهه با آفتاب حتي به مدت كوتاه به ويژه در بهار و تابستان.
درمان:
اصول كلي:
هرگونه علت زمينهاي مثل داروها، مواد آرايشي يا اختلالات طبي را معلوم كنيد. آزمون لكه نوري را ميتوان براي شناسايي علل آلرژي به نور به كار برد.
در طول ساعات اوج اشعه فرابنفش (10 صبح تا 2 بعد از ظهر) از آفتاب دور بمانيد.
اگر بايد به در اوج آفتاب به فضاي باز برويد، لباسهاي محافظ بپوشيد و از كرمهاي ضد آفتاب در دسترس استفاده كنيد.
داروها:
كلروكين قبل از مواجهه با آفتاب براي پيشگيري عود علايم ممكن است توصيه گردد.
استروئيدهاي التهابي ممكن است براي كاهش التهاب تجويز شوند.
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري جز براي اجتناب از مواجهه طولاني مدت با آفتاب، محدوديتي لازم نيست.
رژيم غذايي:
رژيم غذايي خاصي ندارد. براي پيشگيري از دهيدراتاسيون (كم آبي)، مايعات فراوان بنوشيد.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانوادهتان علامت آفتاب زدگي را داشته باشيد.
اگر دچار علايم جديد و غير قابل توجيه شدهايد. داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي داشته باشند.
مساعدیان در پایان خاطر نشان کرد:کوهنوردی ورزشی مفرح وپاکی است که با رعایت مسائل ایمنی وتوجه به هشدارها از صعود لذت برد وروحیه خود رابالابرد
انتهای پیام /مصاحبه واستفاده از منابع علمی انجمن پزشکی کوهستان