به گزارش خبرنگار
مجلس گروه
سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، فرهنگ در همه جوامع از اهمیت بالایی برخوردار است و مسئولان همه کشورها برای رشد آن برنامه ریزی های جدی و مختلفی دارند. در ایران نیز این امر مستثنی نیست و از اولویت های اصلی است که هم قوای سه گانه و هم سایر ارکان باید برای ارتقای آن تلاش کنند. این مقوله به قدری اهمیت دارد که رهبر معظم انقلاب در اولین دیدار با نمایندگان مجلس دهم
" موضوع فرهنگ را بهعنوان یکی دیگر از
اولویتهای کاری مجلس دهم اشاره کردند و گفتند: مسئلهی اقتصاد، اولویت
فوری و کنونی کشور است اما فرهنگ در بلندمدت از اقتصاد نیز مهمتر است.
در موضوع فرهنگ نوعی ولنگاری و بیاهتمامی در دستگاههای
فرهنگی به چشم میخورد، زیرا در تولید کالای فرهنگی مفید و جلوگیری از
تولید کالای فرهنگی مضرّ، کوتاهیهایی انجام میشود. در برخی مواقع تأکیدهایی که بر پرهیز از
استفادهی کالاهای مضرّ غیرفرهنگی همچون برخی مواد غذایی میشود، بیشتر از
هشدار دربارهی کالاهای فرهنگی مضرّ است، درحالیکه تأثیرات سوء این کالاها
بر مردم خطرناکتر و گستردهتر است. برخی مواقع در مقابل تولید یا ورود کالاهای فرهنگی
مضر، موضعگیری و اقدامی نمیشود، زیرا این ترس وجود دارد که متهم به
جلوگیری از جریان آزاد اطلاعات شوند."
اوایل همین هفته اسامی اولیه (البته تایید نشده) نمایندگان عضو کمیسیونهای تخصصی و کمیسیون اصل نود قانون اساسی توسط شعب پانزده گانه مجلس دهم اعلام شد، در این میان کمیسیون فرهنگی با ثبتنام چهار نماینده (نصرالله پژمانفر، احمد سالک کاشانی، جمشید جعفرپور و احمد مازنی) در کنار دو کمیسیون شوراها و قضایی کمترین درخواست عضویت از سوی منتخبان مجلس دهم را داشتهاند.
این درحالیست که کمیسیونهای امنیت ملی و سیاست خارجی با ۳۸ متقاضی، کمیسیون صنایع و معادن با ۳۲ متقاضی و کمیسیون برنامه و بودجه با ۳۱ متقاضی همچون ادوار گذشته بیشترین متقاضیان را داشتهاند.
البته این مسئله شاید به این معنای غریبه بودن فرهنگ برای بهارستانیهاست. به واقع چرا با وجود مانوری که نامزدهای انتخاباتی قبل از انتخابات بر حوزههای فرهنگی و هنری میدهند و بهرغم تمام عکس گرفتنهایشان با هنرمندان و فرهنگیان و حتی با اینکه هنرمندان نقش پررنگی در ترغیب مردم به شرکت در رایگیری و ورود نمایندگان به مجلس داشتهاند؛ اما هیچ کدام از آنها میل و رغبتی به عضویت در این کمیسیون ندارند؟ چرا نمایندگان درصورتی که نتوانند در هیچ کمیسیون دیگری وارد شوند باید از روی اجبار تن به حضور در کمیسیون فرهنگی دهند؟
متاسفانه سایه سنگین سیاست بر تمامی جوانب اجتماعی و فرهنگی کشور یکی دیگر از دلایل عدم تمایل نمایندگان منتخب مردم برای حضور در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی است.
گویا در این دوره جدید مجلس نیز مثل بقیه دورهها این اتفاق افتاده و ظاهرا هیچ کدام از نمایندگان جدید از قدرت کمیسیون فرهنگی برای جامعه و نخبگان آگاهی ندارند، نمایندگان فکر میکنند اگر در کمیسیونهای مرتبط با سیاست و اقتصاد حضور داشته باشند؛ بیشتر دیده میشوند و مورد توجه قرار میگیرند. در حالی که فرهنگ یکی از مسائل جدی در کشور به شمار میآید چرا که در توسعه یک کشور فرهنگ یکی از زیر بناهای اصلی به حساب میآید.
کمیسیون فرهنگی میتواند سرمنشأ اتفاقات خوبی در حوزه فرهنگی کشور باشد. اینکه چرا از عضویت در این کمیسیون استقبال نمیشود را باید از خود نمایندگان بپرسیم. اما در اینکه کمیسیون فرهنگی به عنوان نهاد قانونگذاری و نظارتی کشور جایگاه ویژهای در امر سیاستگذاری کلان کشور دارد، شکی نیست و اجماع نظر خوب در این مورد میتواند شرایط بهتری برای فرهنگ کشور رقم بزند.
اما حدس جالبی در مورد عدم تمایل منتخبان مجلس برای ورود به کمیسیون فرهنگی وجود دارد و آن اینکه کمیسیون فرهنگی مجلس مثل خود فرهنگ در جامعهی ما نان و آب ندارد و مگر نماینده بیکار است وارد چنین کمیسیونی شود. درواقع با چنین شرایطی که بر فرهنگ کشور حاکم است؛ عقل حکم میکند حتی وارد کمیسیون فرهنگی هم نشویم. اینکه قبل از انتخابات با هنرمندان و فرهنگیان عکس میگیرند شاید به این دلیل است که قبل از انتخابات دستکم از منظر نمایش؛ فرهنگ و هنر نان و آب دارد اما بعد از منتخب مردم شدن، دیگر جایی برای فعالیت ندارد.
وای به روزی که مجلس به مقوله فرهنگ هم سیاسی نگاه کند
فرهنگ باید جدا از سیاست مورد ارزیابی قرار گیرد یعنی اینکه چه رییس جمهوری در راس کار است یا کدام جناح مجلس را در دست دارد؛ نباید در برخورد با آثار فرهنگی و هنری نقشی داشته باشد. نباید چشمانداز فرهنگ را در حد اختلافات جناحی پایین بیاوریم. نماینده مجلس باید به این فکر کند که کشور نیاز به گالری نقاشی، سالن نمایش تئاتر، سالن سینما، چاپخانه و انتشارات دارد و هیچکدام از اینها ربطی به سیاست ندارد و باید با یک برنامهریزی درست در کمیسیون فرهنگی مدیریت شود.
و اما...
با توجه به اینکه مجلس دهم به هر لحاظ مجلسی متفاوت است و اضافه شدن این نکته که شرایطی بسیار خاص است، شایسته است نمایندگان با اولویت قرار دادن فرمایشات رهبری در کنار اقتصاد به فکر بهبود فرهنگ جامعه نیز باشند زیرا اصلاح مشکلات فرهنگی کاری مستمر میطلبد.
انتهای پیام/